Η επιστροφή (ταινία, 2007)

Η επιστροφή είναι μια ελληνική ταινία, παραγωγής 2007, σε σενάριο και σκηνοθεσία Βασίλη Δούβλη. Με τους Άρτο Απαρτιάν και Μαρία Σκουλά.

Η επιστροφή
Κινηματογραφική αφίσα.
Σκηνοθεσία	Βασίλης Δούβλης
Παραγωγή	Κώστας Λαμπρόπουλος
Σενάριο	Βασίλης Δούβλης
Πρωταγωνιστές	Άρτο Απαρτιάν Μαρία Σκουλά
Μουσική	Θοδωρής Αμπαζής
Φωτογραφία	Κωστής Γκίκας
Μοντάζ	Ιωάννα Σπηλιοπούλου
Σκηνογραφία	Ιουλίου Σταυρίδου
Διανομή	Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου
Πρώτη προβολή	3 Απριλίου 2008 (Ελλάδα)
Διάρκεια	98΄
Προέλευση	Ελλάδα
Γλώσσα	ελληνική αλβανική
δεδομένα (π • σ • ε )

Πλοκή

Ο Ηλίας, ένας Έλληνας μετανάστης που δούλευε χρόνια σε εργοστάσιο της Γερμανίας, επιστρέφει στο ημιερημωμένο χωριό του στην Ήπειρο μαζί με την κατά πολύ νεότερη και όμορφη γυναίκα του, την Ελένη. Αποζητώντας μια νέα αρχή, αγοράζει ένα βενζινάδικο που βρίσκεται πάνω στον δρόμο προς τα Γιάννενα.

Ο αρχικός ενθουσιασμός του ήρωα σύντομα δίνει τη θέση του στη δυστυχία και το αδιέξοδο, που νιώθει ξένος στην ίδια την πατρίδα του. Οι δυσκολίες προσαρμογής στη διαφορετική πλέον ελληνική κοινωνία, η έλλειψη κοινών στόχων και ουσιαστικής επαφής με την Ελένη, που με τη σειρά της νιώθει ασφυξία στο χωριό, και μια σειρά από απρόσμενα γεγονότα (όπως η άφιξη του Πέτρου, ενός νεαρού Αλβανού που πέρασε παράνομα τα σύνορα και βρίσκει δουλειά στο βενζινάδικο του Ηλία) θα οδηγήσουν σε μια ερωτική ιστορία ανάμεσα στον Πέτρο και την Ελένη και στον θάνατο του Ηλία.

Διανομή

Ηθοποιός	Ρόλος
Άρτο Απαρτιάν	Ηλίας
Μαρία Σκουλά	Ελένη
Αρτούρ Λούζι	Πέτρος
Αλέξανδρος Μούκανος	Χρήστος
Ελισάβετ Ναζλίδου	Γεωργία
Κατερίνα Μαυρογιώργη	Αλεξάνδρα
Γιώργος Νάκος	Ντίνος
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης	Γιώργος
Κωνσταντίνος Λάγκος	Ηλίας

Παραγωγή

Η επιστροφή απέσπασε το βραβείο FIPRESCI για τον Ελληνικό Κινηματογράφο 2007 στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2007. ^[1] Έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 3 Απριλίου 2008. ^[2]

Ο σκηνοθέτης, Βασίλης Δούβλης, σχολίασε για την ταινία:

Η ταινία επιχειρεί, μέσα από μια προσωπική ιστορία, να προσεγγίσει το πρόβλημα της μετανάστευσης, έτσι όπως αυτό εμφανίζεται στη σύγχρονη Ελλάδα, που τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί από χώρα μετανάστευσης σε χώρα υποδοχής μεταναστών. Η ουσία της ταινίας βρίσκεται ακριβώς εκεί, στη σχέση του Έλληνα μετανάστη με τον νεαρό Αλβανό, καθώς, κατά κάποιο τρόπο, ο ένας αποτελεί το alter ego του άλλου. Ο Ηλίας αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Πέτρου τον εαυτό του, αφού για τριάντα πέντε χρόνια στη Γερμανία βρισκόταν στη δική του θέση: αυτός ήταν ο ξένος, ο διαφορετικός, ο «γκασταμπάιντερ». Και οι δυο έχουν βιώσει στο πετσί τους το ρατσισμό και την ξενοφοβία, αναζητώντας σ’ ένα ξένο τόπο το όνειρο μιας καλύτερης ζωής. Τώρα, ωστόσο, βρίσκονται σε διαφορετική θέση, καθώς ο Ηλίας έχει γίνει πια αφεντικό, αυτό που ονειρεύεται, μια μέρα, να γίνει κι ο Πέτρος. Τα τρία πρόσωπα στα οποία βασίζεται ισότιμα η ταινία, είναι, συγχρόνως, θύτες και θύματα. Στην ταινία δεν υπάρχουν θετικοί και αρνητικοί ήρωες. Μόνο τραγικά πρόσωπα, που κυνηγούν ένα όνειρο που τους υπερβαίνει… Πρόσωπα που ασφυκτιούν κι αναζητούν ένα τρόπο να αναπνεύσουν, να ζήσουν…Διεκδικούν τη ζωή μ’ ένα τρόπο σχεδόν πρωτόγονο και φτάνουν στα άκρα απλούστατα γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Η ταινία δεν ηθικολογεί, αλλά προσπαθεί να ρίξει φως στις πράξεις τους. Κι αυτό καθορίζει όχι μόνο την ιστορία, αλλά και την ίδια την αφηγηματική φόρμα της ταινίας, εναλλάσσοντας στην αφήγηση τις οπτικές γωνίες και των τριών κεντρικών ηρώων. ^[3]

Προβολές

Το 2007, η ταινία προβλήθηκε στο 48ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. ^[4]