Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου 1981
Κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου (Οκτώβριος 1981 - Ιούνιος 1985) ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας μετά τη νίκη στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981.
Το ΠΑΣΟΚ με κεντρικό άξονα της πολιτικής του το σύνθημα «Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία - Κοινωνική Απελευθέρωση - Δημοκρατία» όπως εκφράστηκε στην ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος[2] το 1974, έστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού, προς μια κεντρο-αριστερή πολιτική ύστερα από δεκαετίες διακυβέρνησης της Δεξιάς.
Από την κυβέρνηση Παπανδρέου αναγνωρίστηκε η Εθνική Αντίσταση,[3] και η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Ιδρύεται το Εθνικό Σύστημα Υγείας, καταργείται η Ελληνική Χωροφυλακή και η Αστυνομία Πόλεων και συγχωνεύονται σε ένα ενιαίο σώμα, την Ελληνική Αστυνομία, αποστρατικοποιείται η ΥΕΝΕΔ και μετονομάζεται σε ΕΡΤ2, συστήνεται ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων, θεσπίζονται διάφορα επιδόματα, αναγνωρίζεται και αποζημιώνεται το εργατικό ατύχημα, επεκτείνεται η πενθήμερη εργασία, ενώ μειώνονται οι ώρες εργασίας σε 40, επεκτείνεται η δυνατότητα άδειας με αποδοχές, καθιερώνεται η Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή (Α.Τ.Α.) του μισθού[4]. Επίσης, καθιερώνεται ο πολιτικός γάμος, καταργείται ο αναχρονιστικός θεσμός της προίκας, θεσπίζεται το συναινετικό διαζύγιο και εξισώνονται τα δύο φύλα σύμφωνα με το νέο οικογενειακό δίκαιο (Ν.1329/1983). Στον τομέα της εκπαίδευσης, εισήχθη το μονοτονικό σύστημα, καταργείται η σχολική ενδυμασία (1982), καθώς και η ακαδημαϊκή έδρα και κατοχυρώνεται νομοθετικά το πανεπιστημιακό άσυλο. Τέλος, το δικαίωμα ψήφου επεκτείνεται και στους 18χρονους.[5]
Στο τομέα της εξωτερικής πολιτικής, τον Μάρτιο του 1985, ύστερα από πρόταση της Ελλάδας, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καθιέρωσε τα «Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα» (ΜΟΠ), η εφαρμογή των οποίων στόχευε στη βελτίωση των κοινωνικοοικονομικών διαρθρώσεων στις λιγότερο ανεπτυγμένες περιοχές της Κοινότητας. Το 1985 η Ελλάδα σταματά επιτυχώς τη διένεξη Γαλλίας και Λιβύης, οι οποίες υποστήριζαν αντιμαχόμενες δυνάμεις στο Τσαντ, με την υπογραφή της «Συμφωνίας της Ελούντας»[6]. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν επίσης ένας εκ των έξι ηγετών των τεσσάρων Ηπείρων (Ευρώπη, Αφρική, Ασία, Αμερική) οι οποίοι πήραν την πρωτοβουλία κίνησης υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης και αφοπλισμού των υπερδυνάμεων.
Την 1η Μαρτίου 1982 πραγματοποιήθηκε η πρώτη επίσκεψη Έλληνα πρωθυπουργού στην Κύπρο.
Remove ads
Σύνθεση της Κυβέρνησης[7]
- Υπουργείο Συντονισμού
- Υπουργός Συντονισμού: Απόστολος Λάζαρης
- Αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού:
- Υφυπουργός Συντονισμού: Ιωάννης Ποττάκης
- Υφυπουργός Συντονισμού: Γιώργος Βάρφης (από 29 Οκτωβρίου 1981)
- αντικαταστάθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1982 από τον Παναγιώτη Ρουμελιώτη
- Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως:
- Υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως: Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας
- Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως: Γεώργιος Κατσιφάρας
- Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως: Δημήτριος Μαρούδας
- Υπουργείο Εξωτερικών:
- Υπουργός Εξωτερικών: Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος
- Υφυπουργός Εξωτερικών: Κάρολος Παπούλιας
- Υφυπουργός Εξωτερικών: Ασημάκης Φωτήλας
- παραιτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1982
- αντικαταστάθηκε στις 23 Απριλίου 1983 από τον Ιωάννη Καψή
- Υφυπουργός Εξωτερικών: Γεώργιος Βάρφης (από 2 Ιανουαρίου 1982)
- Υπουργείο Εθνικής Αμύνης
- Υπουργός Εθνικής Αμύνης: Ανδρέας Παπανδρέου
- Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης: Αντώνης Δροσογιάννης
- Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης: Γεώργιος Πέτσος
- Υπουργείον Δικαιοσύνης
- Υπουργός Δικαιοσύνης: Ευστάθιος Αλεξανδρής
- Υπουργείο Εσωτερικών
- Υπουργός Εσωτερικών: Γεώργιος Γεννηματάς
- Υφυπουργός Εσωτερικών: : Στάθης Παναγούλης (από 29 Οκτωβρίου 1981)
- Υπουργείον Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων
- Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: Ελευθέριος Βερυβάκης
- Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: Γεώργιος Λιάνης
- Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: Πέτρος Μώραλης
- Υπουργείον Οικονομικών
- Υπουργός Οικονομικών: Μανόλης Δρεττάκης
- Υφυπουργός Οικονομικών: Δημοσθένης Δημοσθενόπουλος
- Υφυπουργός Οικονομικών: Δημήτρης Τσοβόλας
- Υπουργείον Γεωργίας
- Υπουργός Γεωργίας: Κώστας Σημίτης
- Υφυπουργός Γεωργίας: Γιώργος Μωραΐτης
- Υφυπουργός Γεωργίας: Κωνσταντίνος Αλεξιάδης
- Υπουργείον Πολιτισμού και Επιστημών:
- Υπουργός Πολιτισμού και Επιστημών: Μελίνα Μερκούρη
- Υπουργείον Βιομηχανίας και Ενεργείας
- Υπουργός Βιομηχανίας και Ενεργείας: Αναστάσιος Πεπονής
- Υφυπουργός Βιομηχανίας και Ενεργείας: Δημήτριος Πιτσιώρης
- Υπουργείον Εμπορίου
- Υπουργός Εμπορίου: Νικόλαος Ακριτίδης
- Υφυπουργός Εμπορίου: Ιωάννης Παπασπύρου
- Υπουργείο Εργασίας
- Υπουργός Εργασίας: Απόστολος Κακλαμάνης
- Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών
- Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών: Παρασκευάς Αυγερινός
- Υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών: Μαρία Κυπριωτάκη - Περράκη
- Υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών: Ρούλα Κακλαμανάκη
- Υπουργείο Δημοσίων Έργων
- Υπουργός Δημοσίων Έργων: Άκης Τσοχατζόπουλος
- Υπουργείο Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος:
- Υπουργός Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος: Αντώνιος Τρίτσης
- Υπουργείο Συγκοινωνιών
- Υπουργός Συγκοινωνιών: Ευάγγελος Γιαννόπουλος
- Υφυπουργός Συγκοινωνιών: Ιωσήφ Βαλυράκης
- Υπουργείον Δημοσίας Τάξεως
- Υπουργός Δημοσίας Τάξεως: Ιωάννης Σκουλαρίκης
- Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας»
- Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας: Στάθης Γιώτας
- Υπουργείο Βορείου Ελλάδος»
- Υπουργός Βορείου Ελλάδος: Βασίλειος Ιντζές
- Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου: Ευάγγελος Κουλουμπής
Remove ads
Ανασχηματισμός 5ης Ιουλίου 1982
Στις 2 Ιουλίου 1982 βάση του νόμου 1266 (ΦΕΚ Α81/ 1982), μπήκαν σε εφαρμογή αρκετές κυβερνητικές αλλαγές. Στο πλαίσιο αυτό, δημιουργήθηκε το ΚΥ.Σ.Ε.Α. (Κυβερνητικό συμβούλιο εξωτερικής πολιτικής και άμυνας), στο οποίο συμμετείχαν οι υπουργοί και υφυπουργοί «Εξωτερικών» και «Εθνικής Αμύνης», ο Πρωθυπουργός, και οι υπουργοί «Δημοσίας Τάξεως» και «Προεδρίας της Κυβερνήσεως». Το ΚΥ.Σ.Ε.Α. ήταν εντεταλμένο να παίρνει αποφάσεις για τα μείζονα θέματα της εξωτερικής και αμυντικής πολιτική της χώρας, καταργώντας το προηγούμενο «Α.Σ.Ε.Α. (Ανώτατο συμβούλιο Εθνικής Άμυνας)».
Επίσης συστάθηκε και το ΚΥ.ΣΥΜ. (Κυβερνητικό συμβούλιο) αποτελούμενο από τον Πρωθυπουργό και τους υπουργούς «Προεδρίας Κυβερνήσεως», «Εθνικής Οικονομίας», «Οικονομικών», «Εσωτερικών» και «Δημοσίων Έργων». Το συμβούλιο ασχολούνταν με μείζονα θέματα γενικότερης οικονομικής και αναπτυξιακής πολιτικής.
Με βάση τον ίδιο νόμο καταργήθηκε το «Υπουργείο Συντονισμού», ενώ συστάθηκαν τα υπουργεία «Εθνικής Οικονομίας» (επανασυστάθηκε και πάλι ύστερα από το 1973, και ενσωμάτωσε τις όλες τις αρμοδιότητες του πρώην «Υπουργείου Συντονισμού»), «Ενέργειας και Φυσικών Πόρων», «Έρευνας και τεχνολογίας», «Υγείας και Πρόνοιας» και «Κοινωνικών Ασφαλίσεων».
Με βάση αυτό τον νόμο έγινε ο ανασχηματισμός της 5ης Ιουλίου και άλλαξε η σειρά κατάταξης των υπουργείων ως εξής:
- «Υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ» [8] : Απόστολος Τσοχατζόπουλος (από 5 Οκτωβρίου 1984)
- «Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως»
- «Υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως» : Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας
- - αντικαταστάθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1984 από τον Απόστολο Λάζαρη
- «Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως» : Ασημάκης Φωτήλας
- - παραιτήθηκε στις 28 Ιουνίου 1984
- «Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως» : Κώστας Λαλιώτης
- «Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως» Δημήτριος Μαρούδας
- «Υπουργείον Εξωτερικών»
- «Υπουργός Εξωτερικών» : Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος
- «Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών» : Κάρολος Παπούλιας (από 8 Φεβρουαρίου 1984)
- «Υφυπουργός Εξωτερικών» : Κάρολος Παπούλιας
- - παραιτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1984
- «Υφυπουργός Εξωτερικών» : Γιάννης Καψής
- «Υφυπουργός Εξωτερικών»: Γεώργιος Βάρφης
- - αντικαταστάθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1984 από τον Θεόδωρο Πάγκαλο
- «Υπουργείον Εθνικής Αμύνης»
- «Υπουργός Εθνικής Αμύνης» : Ανδρέας Παπανδρέου
- «Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας» : Αντώνης Δροσογιάννης (από 10 Ιανουαρίου 1984)
- «Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης» : Αντώνης Δροσογιάννης
- - παραιτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 1984
- «Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης» :Παυσανίας Ζακολίκος
- «Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας[9]»
- «Υπουργός Εθνικής Οικονομίας» :Γεράσιμος Αρσένης
- «Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Οικονομίας»: Ιωάννης Ποτάκης
- - αντικαταστάθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1983 από τον Κωνσταντίνος Βαΐτσο
- «Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας» : Κωνσταντίνος Βαΐτσος
- - παραιτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1983
- - αντικαταστάθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1984 από τον Παναγιώτη Ρουμελιώτη
- «Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας» : Αντώνιος Γεωργιάδης
- «Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας» : Δημοσθένης Δημοσθενόπουλος (από 24 Αυγούστου 1982)
- - παραιτήθηκε στις 27 Μαρτίου 1984
- «Υπουργείον Εσωτερικών»
- «Υπουργός Εσωτερικών» : Γεώργιος Γεννηματάς
- - αντικαταστάθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1984 από τον Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα
- - αντικαταστάθηκε στις 22 Μαΐου 1984 από τον Παναγιώτη Μαρκόπουλο (επίτιμος Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας)
- - αντικαταστάθηκε στις 21 Ιουνίου 1984 και πάλι από τον Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα
- - αντικαταστάθηκε στις 22 Μαΐου 1984 από τον Παναγιώτη Μαρκόπουλο (επίτιμος Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας)
- «Υφυπουργός Εσωτερικών» : Μιλτιάδης Παπαϊωάννου
- «Υφυπουργός Εσωτερικών» : Ευστάθιος Παναγούλης
- - παραιτήθηκε στις 31 Αυγούστου 1982
- - αντικαταστάθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1984 από τον Ηλία Κατριβάνο
- - - αντικαταστάθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1984 από τον Δημήτριο Σαπουντζή
- - αντικαταστάθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1984 από τον Ηλία Κατριβάνο
- «Υπουργείο Δημοσίων Έργων»
- «Υπουργός Δημοσίων Έργων» : Άκης Τσοχατζόπουλος
- - αντικαταστάθηκε στις 5 Οκτωβρίου 1984 από τον Γεώργιο Περράκη
- «Υφυπουργός Δημοσίων Έργων» : Βασίλης Παπαγιάννης
- Υπουργείον Δικαιοσύνης
- «Υπουργός Δικαιοσύνης» : Γεώργιος - Αλέξανδρος Μαγκάκης
- - αντικαταστάθηκε στις 22 Μαΐου 1984 από τον Νικόλαο Παπαντωνίου ( καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών)
- - αντικαταστάθηκε στις 21 Ιουνίου 1984 και πάλι από τον Γεώργιο - Αλέξανδρο Μαγκάκη
- - αντικαταστάθηκε στις 22 Μαΐου 1984 από τον Νικόλαο Παπαντωνίου ( καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών)
- «Υπουργείον Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων»
- «Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Απόστολος Κακλαμάνης
- «Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Στέλιος Παπαθεμελής
- «Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Πέτρος Μώραλης
- «Υπουργείον Οικονομικών»
- «Υπουργός Οικονομικών» : Δημήτριος Κουλουριάνος
- - αντικαταστάθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1983 από τον Γιάννη Ποττάκη
- - αντικαταστάθηκε στις 27 Μαρτίου 1984 από τον Γεράσιμο Αρσένη
- «Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών» : Δημήτρης Τσοβόλας (από 22 Μαΐου 1984)
- «Υφυπουργός Οικονομικών» : Παναγιώτης Ρουμελιώτης
- - παραιτήθηκε στις 26 Ιουλίου 1983
- - αντικαταστάθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1983 από τον Δημήτριο Πιτσιώρη
- - αντικαταστάθηκε στις 27 Μαρτίου 1984 από τον Δημοσθένη Δημοσθενόπουλο
- - αντικαταστάθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1983 από τον Δημήτριο Πιτσιώρη
- «Υφυπουργός Οικονομικών» : Δημήτρης Τσοβόλας
- παραιτήθηκε στις 22 Μαΐου 1984
- «Υπουργείον Γεωργίας»
- «Υπουργός Γεωργίας» : Κώστας Σημίτης
- «Αναπληρωτής Υπουργός Γεωργίας» : Γεώργιος Μωραΐτης (από 8 Φεβρουαρίου 1984)
- «Υφυπουργός Γεωργίας» : Μόσχος Γικόνογλου
- - παραιτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1984
- «Υφυπουργός Γεωργίας» : Παναγιώτης Κατσαρός
- - παραιτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1984
- «Υφυπουργός Γεωργίας» :Στάθης Γιώτας
- «Υπουργείον Πολιτισμού και Επιστημών»
- «Υπουργός Πολιτισμού και Επιστημών» : Μελίνα Μερκούρη
- «Υπουργείο Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος»:
- «Υπουργός Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος» : Αντώνιος Τρίτσης
- - αντικαταστάθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1984 από τον Ευάγγελο Κουλουμπή
- «Υπουργείον Ενεργείας και Φυσικών Πόρων[10]»
- «Υπουργός Ενεργείας και Φυσικών Πόρων» : Ευάγγελος Κουλουμπής
- - αντικαταστάθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1984 από τον Ελευθέριο Βερυβάκη
- «Υπουργείο Έρευνας και Τεχνολογίας»
- «Υπουργός Έρευνας και Τεχνολογίας»[11]:Γεώργιος Λιάνης
- «Υπουργείον Εμπορίου»
- «Υπουργός Εμπορίου» : Γεώργιος Μωραΐτης
- - αντικαταστάθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1984 από τον Βασίλειο Κεδίκογλου
- - αντικαταστάθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1984 από τον Νικόλαο Ακριτίδη
- «Υφυπουργός Εμπορίου» : Θεόδωρος Γ. Πάγκαλος
- - αντικαταστάθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1984 από τον Ανδρέα Καζάζη
- «Υπουργείο Εργασίας»
- «Υπουργός Εργασίας» : Ευάγγελος Γιαννόπουλος
- «Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας[12]»
- «Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας»: Παρασκευάς Αυγερινός
- - αντικαταστάθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1984 από τον Γεώργιο Γεννηματά
- «Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας»: Μαρία Κυπριωτάκη - Περράκη
- «Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας»: Γιάννης Φλώρος
- «Υπουργείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων»
- «Υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων» [13]: Λευτέρης Βερυβάκης
- - αντικαταστάθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1984 από τον Γεώργιο Γεννηματά
- «Υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων» : Ρούλα Κακλαμανάκη
- «Υπουργείο Συγκοινωνιών»
- «Υπουργός Συγκοινωνιών» : Νικόλαος Ακριτίδης
- - αντικαταστάθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1984 από τον Ιωάννη Παπαδονικολάκη
- «Υφυπουργός Συγκοινωνιών» : Ιωσήφ Βαλυράκης
- παραιτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1984
- «Υφυπουργός Συγκοινωνιών» : Κώστας Ασλάνης
- «Υπουργείον Δημοσίας Τάξεως»
- «Υπουργός Δημοσίας Τάξεως» : Ιωάννης Σκουλαρίκης
- «Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας»
- «Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας» : Γεώργιος Κατσιφάρας
- «Υπουργείο Βορείου Ελλάδος»
- «Υπουργός Βορείου Ελλάδος» : Βασίλειος Ιντζές
- «Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου» : Παρασκευάς Αυγερινός (από 17 Ιανουαρίου 1984)
- - παραιτήθηκε στις 17 Ιουλίου 1984
- «Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου» : Αναστάσιος Πεπονής (από 17 Ιανουαρίου 1984)
- - παραιτήθηκε στις 2 Ιουλίου 1984
Στις 9 Μαΐου 1985 και εν όψει των επερχόμενων εκλογών της 2ας Ιουνίου 1985 η κυβέρνηση τοποθέτησε στα σχετιζόμενα με τις εκλογές Υπουργεία, εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς, ως είθισται. Για την ακρίβεια, τοποθετήθηκαν :
- «Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως» : Μιχαήλ Σταθόπουλος (Πρύτανης Πανεπιστημίου Αθηνών)
- «Υπουργός Εσωτερικών» : Παναγιώτης Μαρκόπουλος (επίτιμος Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας)
- «Υπουργός Δικαιοσύνης» : Κωνσταντίνος Κουνουγέρης (επίτιμος Αρεοπαγίτης)
- «Υπουργός Δημοσίας Τάξεως»: Αλέξανδρος Φλώρος (Αντεισαγγελέας Αρείου Πάγου)
Πολιτικό γραφείο Πρωθυπουργού
Με βάση τον Ν. 1299 της 13ης Οκτωβρίου 1982 [15]συστάθηκε ως αυτοτελή δημόσια υπηρεσία το «Πολιτικό Γραφείο του Πρωθυπουργού» (μετέπειτα Γενική Γραμματεία Πρωθυπουργού). Στο Πολιτικό Γραφείο του Πρωθυπουργού υπηρετούσαν πάνω από 70 σύμβουλοι και συνεργάτες, κατανεμημένοι σε διαφορετικούς τομείς. Πρώτος γενικός διευθυντής του Γραφείου ήταν ο Αντώνης Λιβάνης. Ανάμεσα στους ειδικούς συμβούλους και συνεργάτες του πρωθυπουργού που μετέπειτα έγιναν γνωστοί στον δημόσιο βίο ήταν και οι: Νικόλαος Γκαργκάνας, Γιάννης Ρουμπάτης, Γιάννος Κρανιδιώτης, Μιχάλης Σάλλας, Δημήτριος Οπρόπουλος, Λάμπης Νικολάου, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Σπύρος Φλογαΐτης, Αντώνης Στρατής, Μιχάλης Ζιάγκας, Κυβέλη Θεοχάρη, Περικλής Νεάρχου, Γιώργος Τρεπεκλής κ.α.[16]
Remove ads
Δείτε από το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο
Πηγές - Παραπομπές
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads