Ιζνίκ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Το Ιζνίκ ή Νίκαια[1] (τουρκικά: İznik), είναι πόλη και διοικητική περιφέρεια στην Επαρχία Προύσας, στην Τουρκία[2]. Η πόλη βρίσκεται σε μια εύφορη λεκάνη στο ανατολικό άκρο της λίμνης Ιζνίκ, που περιβάλλεται από λόφους βόρεια και νότια. Η πόλη γεωγραφικά απέχει μόνο 90 χλμ. από την Κωνσταντινούπολη, αλλά η οδική απόσταση γύρω από τη Θάλασσα του Μαρμαρά είναι περίπου 200 χλμ.
Η πόλη στην αρχαιότητα περιβαλλόταν από τείχος μήκους 5 χλμ. περίπου και ύψους περίπου 10 μέτρων. Σήμερα τα τείχη σε πολλά σημεία διαπερνώνται από δρόμους, αλλά ένα μεγάλο τμήμα τους υφίσταται ως τουριστικός προορισμός. Η πόλη έχει πληθυσμό περίπου 22.500 ατόμων. Ήταν περιφερειακό κέντρο της επαρχίας της Προύσας από το 1930.
Remove ads
Ιστορία
Το 1331, Ο Ορχάν Α΄ απέσπασε τη Νίκαια από τους Βυζαντινούς και για μια μικρή περίοδο η πόλη έγινε πρωτεύουσα του οθωμανικού εμιράτου[3]. Η μεγάλη εκκλησία της Αγίας Σοφίας στο κέντρο της πόλης μετατράπηκε σε τζαμί και έγινε γνωστό ως τζαμί Ορχάν[4]. Κοντά στην περιοχή χτίστηκαν λουτρά και μεντρεσές[5]. Το 1334 ο Ορχάν έκτισε τζαμί και ιμαρέτ[6] έξω από την πύλη Γενίσεχίρ στη νότια πλευρά της πόλης[7].
Ο Άραβας περιηγητής Ιμπν Μπατούτα, έμεινε στη Νίκαια στα τέλη του 1331, λίγο μετά την κατάληψη της πόλης από τον Ορχάν[8]. Σύμφωνα με τον Ιμπν Μπατούτα η πόλη ήταν ερειπωμένη και κατοικείτο από μικρό πληθυσμό στην υπηρεσία του σουλτάνου. Εντός των τειχών καλλιεργούνταν κήποι και κάθε οικία περιβαλλόταν από δενδρόκηπο. Η πόλη παρήγε φρούτα, καρύδια, κάστανα και μεγάλα γλυκά σταφύλια[7][9].
Σε μία απογραφή του 1520 καταγράφτηκαν 379 μουσουλμανικά και 23 χριστιανικά νοικοκυριά, ενώ σε μεταγενέστερη απογραφή του 1624 καταγράφηκαν 351 μουσουλμανικά και 10 χριστιανικά νοικοκυριά. Υποθέτοντας πέντε άτομα ανά νοικοκυριό, φαίνεται πως ο πληθυσμός σε εκείνη την περίοδο κυμαινόταν στα 2.000 άτομα. Διάφορες εκτιμήσεις του 18ου και του 19ου αι. αποδίδουν παρόμοιους αριθμούς[10]. Η πόλη ήταν φτωχή και ο πληθυσμός μικρός, ακόμα και όταν η παραγωγή κεραμικών έφτασε την κορύφωσή της στο δεύτερο μισό του 16ου αι.[11].
Η βυζαντινή πόλη εκτιμάται ότι είχε πληθυσμό 20–30.000 ατόμων, αλλά κατά την οθωμανική περίοδο η πόλη δεν ευημέρησε και κατείχε μόνο ένα μικρό τμήμα της περιτειχισμένης περιοχής. Αρκετοί επισκέπτες περιέγραψαν την πόλη με μη κολακευτικά σχόλια. Μετά την επίσκεψή του το 1779 ο Ιταλός αρχαιολόγος Ντομένικο Σεστίνι έγραψε ότι το Ιζνίκ δεν ήταν τίποτε άλλο από μία εγκαταλελειμμένη πόλη, χωρίς ζωή και κίνηση[7][12]. Το 1797 ο Τζέιμς Ντάλαγουεϊ περιέγραψε το Ιζνίκ ως "αξιοθρήνητο χωριό με μακρείς διαδρόμους και πλίνθινα τείχη..."[7][13].
Τα υπολείμματα αυτά της πόλης καταστράφηκαν το 1921 στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο (1919-1922), οι κάτοικοι έγιναν πρόσφυγες και πολλά ιστορικά κτήρια καταστράφηκαν[14].
Remove ads
Κεραμική
Το Ιζνίκ είναι γνωστό για τα φημισμένα κεραμικά του. Με σημείο κορύφωσης τον 16ο αι., επί σουλτάνου Σουλεϊμάν Α', τα αγγειοπλαστικά εργαστήρια παρήγαν κεραμικά πλακίδια για την επένδυση τοίχων, αγγεία, επιτραπέζια σκεύη και άλλα αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Τα προϊόντα αυτά ήταν περιζήτητα από την οθωμανική αυτοκρατορική αυλή και τις πλούσιες οικογένειες της Κωνσταντινούπολης, συναγωνίζονταν μάλιστα τα αντίστοιχα κινεζικά προϊόντα από πορσελάνη (Ιζνίκ Σινί)[15]. Από τον 19ο αι. μάλιστα, ήταν αντικείμενο αναζήτησης των ξένων περιηγητών και συλλεκτών[15]. Τα κεραμικά Ιζνίκ χρησιμοποιήθηκαν και για τη διακόσμηση χριστιανικών ναών [16].
Remove ads
Επιζώντα μνημεία
Ανάμεσα στα επιζώντα μνημεία από τις επαναλαμβανόμενες καταστροφές περιλαμβάνονται:
- Τζαμί Χατζί Οζμπέκ (Hacı Özbek Mosque) (1333). Το τζαμί χτίστηκε τρία χρόνια μετά την κατάκτηση της πόλης.[17]
- Πράσινο Τζαμί (Yeşil Mosque of Iznik) (1371–1378). Χτίστηκε για τον μεγάλο βεζίρη της οθωμανικής αυτοκρατορίας Χαϊρεντίν Πασά. Καταστράφηκε το 1922 και αποκαταστάθηκε στην περίοδο 1956 έως 1969[7][18].
- Δημόσια κουζίνα Νιλουφέρ Χατούν (Nilüfer Hatun Imareti) (1388). Το κτήριο ήταν εγκαταλελειμμένο για πολλά χρόνια, αποκαταστάθηκε το 1955 και είναι πλέον μουσείο.[19]
- Μεντρεσές Σουλεϊμάν Πασά (Süleyman Pasa Madrasa) (μέσα 14ου αι.). Ο ένας από τους δύο επιζώντες μεντρεσέδες στην πόλη. Αποκαταστάθηκε κατά τον 19ο αι. και για δεύτερη φορά το 1968.[20]
- Μαυσωλείο του Χαϊρεντίν Πασά (14ου αι.). Ο κύριος θάλαμος περιέχει 15 σαρκοφάγους. Ένα χαμηλότερο δωμάτιο περιέχει τρεις ακόμη σαρκοφάγους, η μία από τις οποίες ανήκει στον Χαϊρεντίν[21].
- Ναός Αγίας Σοφίας Νίκαιας (Iznik Ayasofya - Orhan Cami) (7ου αι.). Ο ναός ήταν κατεστραμμένος και αποκαταστάθηκε στις αρχές του 21ου αι. Από το 2012 λειτουργεί ως μουσουλμανικό τέμενος.
Δείτε επίσης
Αδελφές πόλεις
Το Ιζνίκ είναι αδελφοποιημένη πόλη με τη Νίκαια Λαρίσης (από το 2000).[22]
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads