Περιφερειακή Ενότητα Πιερίας
περιφερειακή ενότητα της Μακεδονίας From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Η Πιερία είναι μία από τις 74 Περιφερειακές ενότητες της Ελλάδας. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα της Μακεδονίας (Κεντρική Μακεδονία). Πρωτεύουσά της είναι η Κατερίνη. Η ονομασία Πιερία προέρχεται από την αρχαία φυλή και την αρχαία χώρα της Πιερίδος.[1] Στην Πιερία, υπάρχουν πολλές τοποθεσίες αρχαιολογικού ενδιαφέροντος,[2] όπως το Δίον, η Πύδνα, τα Παλιάμπελα Κολινδρού, τα Λείβηθρα Λεπτοκαρυάς και ο Πλαταμώνας. Η Πιερία είναι επίσης πατρίδα του Ορφέα, των Πιερίδων και των Μουσών. Ο Όλυμπος, το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας και έδρα των Ελλήνων θεών, υψώνεται στο νότιο μέρος της Πιερίας.[3][4][5] Τα Πιέρια Όρη βρίσκονται στα δυτικά. Ο πληθυσμός παρουσιάζει μειωτική τάση,[6][7] ενώ το μεταναστευτικό ρεύμα των Πιεριωτών είναι περιορισμένο.
Remove ads
Γεωγραφία
Ο νομός ορίζεται στα ανατολικά από το Θερμαϊκό Κόλπο, στα δυτικά από τον Όλυμπο και τα Πιέρια ή Φλάμπουρο και στα βόρεια από τον ποταμό Αλιάκμονα. Στο νότιο μέρος του βρίσκεται ο Πηνειός. Το μήκος των ακτών της Πιερίας ξεπερνάει τα 100 χλμ.[8]
Το νότιο και δυτικό τμήμα της Πιερίας είναι ορεινά. Αντίθετα το παραλιακό είναι μια εκτεταμένη και πλούσια πεδιάδα, που καλύπτει το 40% του εδάφους του νομού.[8]
Το έδαφος του νομού είναι σχετικά φτωχό σε ορυκτό πλούτο,[9] με εξαίρεση τις αλυκές στο Κίτρος. Κατά 36% είναι πεδινό, ενώ το 17% είναι ορεινό και το υπόλοιπο ημιορεινό. Ο νομός παρουσιάζει πλούσιο εδαφικό διαμελισμό.
Στα όρια της Πιερίας φτάνουν οι απολήξεις τριών οροσειρών: του Ολύμπου, του Τίταρου και των Πιερίων. Από τον Όλυμπο βρίσκονται οι κορυφές Πάνθεον (2.917 μ.), Σκολιό (2.911 μ.), Φράγκου Αλώνι (2.684 μ.) και Μεταμόρφωση (1.578 μ.).[10] Από τον Τίταρο βρίσκονται οι κορυφές Βουλγάρα (1.689 μ.), Καρδαράς (1.527 μ.) και Τίταρος (1.839 μ.).[10] Τα Πιέρια εκτείνονται σ’ όλο το μήκος των δυτικών ορίων του νομού.
Η Κατερίνη έχει την ομώνυμη και εύφορη πεδιάδα έκτασης 352 τετρ. χλμ. Η μεγάλη πεδιάδα της Κατερίνης βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα, από τις πλαγιές των βουνών μέχρι τη θάλασσα.
Στο νομό υπάρχουν μικρά ποτάμια και χείμαρροι, που ξεκινούν από τον Όλυμπο και τα Πιέρια.[11][1][12] Ο Αίσωνας ή Μαυρονέρι δέχεται τα νερά του Πατσιάρη και του Ίταμου, σχηματίζοντας τα Στενά της Πέτρας. Άλλοι μικροί ποταμοί είναι ο Βαφύρας, ο Ελικών (Ποτάκι), ο Μίτυς (κοντά στο Κίτρος), ο Λεύκος ή Πέλεκας και ο Απίλας (Πλαταμώνας). Στα βορειανατολικά χύνεται ο Αλιάκμονας. Υπάρχουν επίσης και άλλα ρέματα, όπως το Ρέμα Ορλιά.[13][14] Κοντά στις εκβολές του Αλιάκμονα σχηματίζεται ο όρμος της Μεθώνης και το ακρωτήριο Αχεράδα, στις εσωτερικές ακτές του οποίου βρίσκονται οι μεγάλες αλυκές του Κίτρους. Άλλα ποτάμια είναι η Ζηλιάνα, η Παλιορουμάνα, ο Ενιπέας, ο Γερακάρης και η Τοπινίτσα.
Τα όρη στα όρια του Ν. Πιερίας είναι κατάφυτα από δάση. Τα κυριότερα δασικά δέντρα είναι: οι οξιές, οι βελανιδιές, τα πεύκα και τα έλατα.[15][16]
Η παραλία είναι εκτεταμένη και δεν υπάρχουν φυσικά λιμάνια. Κάθε χρόνο τους θερινούς μήνες οι παραλίες του νομού γεμίζουν από τουρίστες.[17][18][19] Κυριότερες παραλίες είναι η Παραλία, Νέοι Πόροι, Μεθώνη (όπου υπάρχει και το κάμπινγκ του ΕΟΤ),[20] Καλύβια Βαρικού ή Βαρικό, Γρίτσα Λιτοχώρου, Κορινός και η Κατερινόσκαλα ή Ολυμπιακή Ακτή. Πολλές από τις παραλίες του νομού έχουν πάρει και Γαλάζιες Σημαίες.[21]
Το κλίμα είναι ηπειρωτικό με θερμά καλοκαίρια και ψυχρούς χειμώνες και πολύ υγιεινό. Στα παράλια οι κλιματολογικές συνθήκες είναι ήπιες, επειδή μετριάζεται η επίδραση της θάλασσας.[1]
Remove ads
Ιστορία
Έδρα των Ελληνικών θεοτήτων και των Μουσών,[22] η Πιερία κατοικήθηκε από την Εποχή του Χαλκού. Ήταν η δεύτερη επαρχία του μακεδονικού Βασιλείου. Το όνομά της οφείλει στους αρχαίους κάτοικους, τους Πιερείες, οι οποίοι κατά τη μακεδονική κατάκτηση μετανάστευσαν πέρα του Στρυμώνα, στους πρόποδες του Παγγαίου (Θουκυδίδης Β 99).[8] Εκτεινόταν δε κατά μήκος της θάλασσας νότια της Ημαθίας και του Αλιάκμονα μέχρι του Ολύμπου και του Πηνειού που αποτελούσαν και τα όρια μεταξύ Μακεδονίας και Θεσσαλίας (Ηρόδοτος Ζ 128-129, 173) (Στράβων Απόσπ. 12,14,15 και Θ' 429) (Κλαύδιος Πτολεμαίος Γ' 13,15 κλπ). Η σύγχρονη άποψη λέει ότι το όνομά του ο νομός το οφείλει στα Πιέρια Όρη.
Στην πρώτη χιλιετία π. Χ. η περιοχή αναφέρεται για πρώτη φορά με το όνομα Πιερία. Οι Πίερες Θράκες θεωρούνται ως οι πρώτοι κάτοικοι της Πιερίας και εισηγητές της λατρείας του Δωδεκάθεου αλλά και των Πιερίδων Μουσών. Αυτοί εκδιώχθηκαν από τους Μακεδόνες του Περδίκκα Α’ και έτσι εγκαταστάθηκαν πέρα από το Στρυμόνα, στους πρόποδες του Παγγαίου. Αρχαιολογικοί χώροι της Πιερίας[2] είναι το Αρχαίο Δίον.
Στα βυζαντινά και μεσαιωνικά χρόνια η Πιερία δεινοπάθησε από πολλούς λαούς που θέλησαν να την κατακτήσουν. Οι Σλάβοι, οι Ούννοι, οι Νορμανδοί και οι Άβαροι είναι μόνο μερικοί που πέρασαν από εκεί. Κατά τη Φραγκοκρατία, η Πιερία ανήκε στο Φραγκικό Βασίλειο της Θεσσαλονίκης. Οι Ενετοί δεν κατόρθωσαν να κυριαρχήσουν, άφησαν όμως τα σημάδια τους στο νομό, όπως το Κάστρο του Πλαταμώνα. Το 1389 η Πιερία καταλήφθηκε από τους Τούρκους.[8]
Ορόσημο στην ένδοξη Ιστορία του νομού στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας αποτελεί το 1878, οπότε και πραγματοποιήθηκε η αποτυχημένη αλλά ηρωική εξέγερση στο Λιτόχωρο. Στο Λιτόχωρο έγινε και η εκλογή της προσωρινής κυβέρνησης που κυκλοφόρησε προκήρυξη προς την Ευρώπη κηρύσσοντας την ένωση της Μακεδονίας με την υπόλοιπη Ελλάδα.[8]
Στις 16 Οκτωβρίου 1912, ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε την Κατερίνη και η τελευταία μάχη που δόθηκε ήταν στο Κολοκούρι (σημερινός Σβορώνος).[23]
Η νευραλγική θέση του νομού, ο οποίος είναι προικισμένος με ορεινές, θαλασσινές και πεδινές ομορφιές, φαίνεται ότι αποτελεί εφαλτήριο για περαιτέρω ανάπτυξη και πρόοδο.[24]
Remove ads
Οικονομία
Η οικονομία του νομού βασίζεται στον πρωτογενή τομέα και στον τουρισμό. Στο νομό καλλιεργούνται σημαντικά γεωργικά προϊόντα,[25] όπως δημητριακά, κτηνοτροφικά φυτά, βαμβάκι, όσπρια, σταφύλια, κεράσια (ιδίως στη Ράχη, ακτινίδια (με ονομασία προέλευσης, ακτινίδια Κατερίνης) και καπνός. Ειδικότερα, τα καπνά ποικιλίας «Σαμψούς Κατερίνης»[26][27] απορροφούνται από τις διεθνείς αγορές και είναι από τα καλύτερα σε ποιότητα στην Ελλάδα.
Πολύ αναπτυγμένη είναι και η κτηνοτροφία. Εξάλλου, υπάρχουν αξιόλογες βιομηχανικές μονάδες. Στον Όλυμπο και στα Πιέρια γίνεται εκτροφή κοπαδιών από αιγοπρόβατα και βοοειδή. Τα πυκνά δάση της περιοχής προσφέρουν ξυλεία, πρώτες ύλες για την κατασκευή επίπλων και ξυλοκάρβουνο. Οι αλυκές Κίτρους κατέχουν την 5η θέση στην Ελλάδα.[28][29][30]
Τουριστικά αναπτυγμένες είναι πολλές περιοχές της Πιερίας, τόσο το χειμώνα (π.χ. το Ελατοχώρι, που διαθέτει Χιονοδρομικό Κέντρο),[31][32] οι οικισμοί του Παλαιός Παντελεήμονας, Άνω Σκοτίνας, Παλαιοί Πόροι και Πέτρας όσο και το καλοκαίρι (οι παραλίες της Κατερίνης, Λεπτοκαρυάς, Μακρύγιαλου, Μεθώνης, Νέων Πόρων, Πλαταμώνα, Παραλία Παντελεήμονα, Παραλία Σκοτίνας, Παραλία Κορινού, Καλύβια Βαρικού κλπ.). Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζουν ο Εθνικός Δρυμός του Ολύμπου και ο υδροβιότοπος του Αλιάκμονα.[33][34]
Η σιδηροδρομική γραμμή, με δρομολόγια Προαστιακός σιδηρόδρομος Θεσσαλονίκης και Hellenic Train, εξυπηρετεί τις συγκοινωνίες και διέρχεται κατά μήκος της παραλίας του νομού.[35][36] Οι κωμοπόλεις συνδέονται με αυτοκινητοδρόμους.
Διοικητική διαίρεση


Σύμφωνα με το Σχέδιο Καποδίστριας, το οποίο ίσχυσε από το το 1999 μέχρι το 2010, ο Νομός Πιερίας απαρτιζόταν από 13 δήμους και υπαγόταν διοικητικά στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Παλαιότερα, ο νομός διαιρούνταν σε 4 δήμους (Αιγινίου, Κατερίνης, Κολινδρού και Λιτοχώρου) και 50 κοινότητες.
Από το 2011 και με την εφαρμογή του Προγράμματος «Καλλικράτης», ο νομός Πιερίας αποτελεί την Περιφερειακή Ενότητα Πιερίας (με έδρα την Κατερίνη) της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Με την συνένωση και συγχώνευση των Δήμων από 13 σε 3 όπως προέβλεπε το Πρόγραμμα, οι νέοι δήμοι που προέκυψαν είναι οι:[37]
- Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, όπως ίσχυσε έως το 2010 και σύμφωνα με το Πρόγραμμα Καποδίστριας, δείτε: Διοικητική διαίρεση νομού Πιερίας
- Για την πλήρη διοικητική διαίρεση της Π.Ε. Πιερίας όπως ισχύει από το 2011 σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης», δείτε: Διοικητική διαίρεση Περιφερειακής Ενότητας Πιερίας
Remove ads
Διοίκηση
Ο νομός Πιερίας συστάθηκε με αναγκαστικό νόμο, στις 29 Απριλίου 1949.[38] Ο Νομάρχης Πιερίας ήταν πολιτική θέση δημοσίας διοίκησης, επικεφαλής του νομού Πιερίας. Ήταν νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και αρμοδιότητά του ήταν η διοίκηση των τοπικών ζητημάτων σε επίπεδο νομού. Διοριζόταν από την εκάστοτε κυβέρνηση και η έδρα του νομάρχη ήταν η πόλη της Κατερίνης. Πρωθύστερος του Νομάρχη ήταν ο Έπαρχος.
Επικεφαλής του νομού ήταν ο νομάρχης έως τις 31 Δεκεμβρίου 2010. Από το 2011 υπηρετεί ο εκάστοτε αντιπεριφερειάρχης. Το 2011 έπειτα από την κατάργηση της νομαρχίας, δημιουργήθηκε η Περιφερειακή Ενότητα Πιερίας.[39]
Αντιπεριφερειάρχες Πιερίας
Η πρώτη εκλεγμένη αντιπεριφερειάρχης ήταν η Σοφία Ι. Μαυρίδου,[40] η οποία επανεξελέγη το 2014, το 2019 και το 2023.[41]
Remove ads
Εκκλησιαστική διαίρεση
Στη Π.Ε. Πιερίας υπάρχει η Ιερά Μητρόπολη Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος της Εκκλησίας της Ελλάδος που είναι η μοναδική Μητρόπολη στην ελληνική επικράτεια που τα όριά της συμπίπτουν απόλυτα με τα πολιτικά όρια του Νομού στον οποίο βρίσκεται,[42] και υπάρχει η Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία Κατερίνης της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Ελλάδος.
Πληθυσμός
Κατά τη δεκαετία του 1960, η μετανάστευση κάλυψε τη φυσική αύξηση του πληθυσμού. Η Πιερία βάσει της απογραφής πληθυσμού του 2001 είχε 129.846 κατοίκους, παρουσιάζοντας μια αύξηση της τάξεως του 10,1% σε σχέση με την απογραφή του 1991. Η απογραφή του 2021 ανέφερε ότι ο αριθμός των μόνιμων κατοίκων ανερχόταν σε 119.384.[6]
Η αναλογία μαθητών του Δημοτικού ανά 1.000 κατοίκους είναι υψηλότερη από τον ελληνικό μέσο όρο. Έτσι, 64 μαθητές αντιστοιχούσαν σε 1.000 κατοίκους το 1999.
Είναι η δεύτερη καπνοπαραγωγός περιοχή της χώρας, με 12% της συνολικής παραγωγής, με πρώτη την Αιτωλοακαρνανία. Επίσης, με 1% είναι η Πέμπτη στην παραγωγή ροδάκινων.
Πριν από το 2000 η αναλογία τροχαίων ατυχημάτων στο νομό ήταν πολύ μεγάλη, έκτοτε όμως υποχώρησε στο 32%.[43]
Remove ads
Αξιοθέατα και Πολιτιστικά δρώμενα




- Όλυμπος: Στην κορυφή Άγιος Αντώνιος του Ολύμπου είναι ο Μετεωρολογικός Σταθμός (1963) του Επιστημονικού Κέντρου Ολύμπου (Ε.Κ.Ο.).[44] Στο Όλυμπο βρίσκεται και ο Μετεωρολογικός Σταθμός του στρατοπέδου του Κέντρου Εκπαίδευσης Ορεινού Αγώνα Χιονοδρομιών (Κ.Ε.Ο.Α.Χ.) του Ελληνικού Στρατού. Και οι δύο σταθμοί λειτουργούν από τα μέλη του Τομέα Μετεωρολογίας και Κλιματολογίας του Τμήματος Γεωλογίας του Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
- Άγιος Δημήτριος: Έχει ανακαλυφθεί στη θέση Σπάθες ή “Ξερολάκκι” νεκροταφείο της Μυκηναϊκής Εποχής (Υστερη εποχή του χαλκού).[2] Το νεκροταφείο βρίσκεται σε απότομη πλαγιά του Άνω Ολύμπου, σε υψόμετρο περίπου 1000-1100 μ.
- Βροντού: Το περίφημο στην Πιερία Βροντινό Καρναβάλι γίνεται κάθε χρόνο, με συμμετοχή αρμάτων από πολλά γειτονικά χωριά του νομού.
- Δίον: Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δίου εκτίθενται τα ευρήματα των ανασκαφών. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συλλογή γλυπτών των ελληνιστικών και των ρωμαϊκών χρόνων.[45][46][47] Από λαογραφικής άποψης ενδιαφέρουσα είναι η αναπαράσταση του σαρακατσάνικου γάμου στις αρχές Σεπτεμβρίου. Κάθε καλοκαίρι διοργανώνεται το Φεστιβάλ Ολύμπου στο αρχαίο θέατρο του Δίον (Αρχαίο Δίον).[46]
- Αρχαία Πύδνα: Είναι χωριό που ανήκει στο οικισμό Μακρύγιαλου που εκεί υπάρχει το Κάστρο Κίτρους.[48] Εκεί δολοφονήθηκε η Ολυμπιάδα, μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με εντολή του Κάσσανδρου.
- Λιμνοθάλασσα της Αλυκής Πιερίας στο Κίτρος: Είναι προστατευμένη περιοχή, ενταγμένη στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο Natura 2000, κοντά στην οποία βρίσκεται υδροβιότοπος με σπάνια ορνιθοπανίδα.[49]
- Κορινός: Ενδιαφέρον παρουσιάζει το αρχαίο νεκροταφείο του 4ου π.Χ. αιώνα με πλούσια κτερίσματα, Μακεδονικοί Τάφοι στον χώρο "Τούμπες".[50][51][52]
- Κονταριώτισσα: Ο Βυζαντινός Ιερός Ναός Παναγίας Κονταριώτισσας είναι το παλαιότερο βυζαντινό μνημείο της Πιερίας σπάνιου αρχιτεκτονικού τύπου με λιτή διακόσμηση που χρονολογείται στις αρχές του 11ου αιώνα. Η Ιερά Μονή Οσίου Εφραίμ του Σύρου είναι γυναικείο μοναστήρι του Οσίου Εφραίμ που ιδρύθηκε το 1983. Το έθιμο του Οβρηού (ή καύσης του Ιούδα) τηρείται κάθε χρόνο τη Μεγάλη Εβδομάδα.
- Λεπτοκαρυά: Σώζονται ερείπια παλαιοχριστιανικής βασιλικής. Τα "Κέδρα" διεξάγονται την Καθαρή Δευτέρα με καρναβαλικές εκδηλώσεις, παρέλαση αρμάτων και χορούς. Η Λείβηθρα αρχαία πόλη με ακρόπολη,[53][54][55] η οποία βρίσκεται στη θέση Κανάλια, στην είσοδο της μεγάλης πτυχής που χωρίζει τον Κάτω από τον Άνω Όλυμπο, ανάμεσα στην Παλαιά (Άνω) Λεπτοκαρυά και τη Σκοτίνα. Θεωρείται η γενέτειρα και ο τόπος ταφής του Ορφέα. Δίπλα είναι το Πλατανόδασος Λειβήθρων που είναι χώρος πεζοπορίας. Υπάρχει και το Μαγνητικό πεδίο του Ολύμπου,[56][57][55][2] το λιθόστρωτο μονοπάτι του Ξέρξη, και τα 6,4 χλμ. παραλίας.[58] Στη Λεπτοκαρυά βρίσκεται το Μουσείο Γεωλογικής Ιστορίας Ολύμπου.
- Λιτόχωρο: Οι εκδηλώσεις που διοργανώνονται κάθε χρόνο είναι το κάψιμο των "Κέδρων" σε διάφορες γειτονιές κάθε Κυριακή αποκριών,[59][60] η περιφορά των επιταφίων από τις τρεις ενορίες και η συνάντηση τους με ψαλμωδίες στο "Παζάρι", η μεγάλη παρέλαση για την επανάσταση του Ολύμπου του 1821,[61] το έθιμο της γιορτής των Σίχνων ή Σιχνοφόρια[62] όπου τα Σίχνα είναι ψηλά κοντάρια με ασημένιο ή χρυσό σταυρό στην κορυφή που φέρουν πολύχρωμες σημαίες (λάβαρα) αντιπροσωπεύοντας κάθε εξωκλήσι της περιοχής ή είναι αφιερώματα συντεχνιών και οικογενειών ναυτικών και συμμετέχουν με καθορισμένη ιεροτελεστία στον εορτασμό των Θεοφανείων και την επομένη ημέρα του Ιωάννου του Προδρόμου. Εκεί υπάρχει το Ναυτικό Μουσείο Λιτοχώρου (2002).[63] Κάθε καλοκαίρι λαμβάνει χώρα ο Μαραθώνιος του Ολύμπου, μία εκ των σημαντικότερων αθλητικών εκδηλώσεων του νομού.[64]
- Μακρύγιαλος: Ανακαλύφθηκε το 1992 νεολιθικός οικισμός, ένας από τους μεγαλύτερους προϊστορικούς οικισμούς της Ελλάδας, 60 στρέμματα με συνολική έκταση του κατοικημένου χώρου 500 στρέμματα.[65][2] Εκεί βρίσκεται η Επισκέψιμη Μουσειακή Αποθήκη Μακρυγιάλου[66] με αρχαιολογικά ευρήματα. Τα Θεοφάνια γίνονται στην περιοχή με λαογραφικές εκδηλώσεις.
- Νέος Παντελεήμονας: Το αναπαλαιωμένο χωριό Παλαιός Παντελεήμονας μετά το 1990 έχει εξελιχθεί σε πρότυπο παραθεριστικό οικισμό.
- Πέτρα Ολύμπου: Το Φαράγγι του Ολύμπου, γνωστό και ως φαράγγι του Ενιπέα ποταμού, ξεκινά από τις πηγές του ποταμού, στη θέση Πριόνια σε υψόμετρο 1.080 μ. και κατηφορίζει, σχηματίζοντας μικρούς καταρράκτες που καταλήγουν σε λιμνούλες (βάθρες), προς το Λιτόχωρο στους πρόποδες του βουνού, στα 350 μ., στη θέση Μύλοι. Οι δυο άκρες συνδέονται με ένα πεζοπορικό μονοπάτι περίπου 11 χλμ.[67]
- Πλαταμώνας: Αξιοθέατο είναι το ενετικό κάστρο της Φραγκοκρατίας,[2] Κάστρο του Πλαταμώνα, κτίσμα του 1204 από το Βονιφάτιο το Μομφερρατικό, νοτιανατολικά του Ολύμπου, με τον επιβλητικό κεντρικό πύργο του, που δεσπόζει πάνω στην Εθνική Οδό.
- Σκοτίνα: Οι μεταβυζαντινές εκκλησίες του Χριστού και της Κοίμησης της Θεοτόκου αποτελούν αξιοθέατα. Επίσης αναβιώνει το αποκριάτικο έθιμο της καύσης της "Τζαγκάλας" (ή Τζαμάλας), εκδηλώσεις την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς και την Καθαρά Δευτέρα. Επίσης υπάρχει η αναπαλαιωμένη Άνω Σκοτίνα και η Παραλία Σκοτίνας τους καλοκαιρινούς μήνες η οποία έχει εξελιχθεί σε πρότυπο τουριστικό οικισμό.
- Μονή Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω είναι η σημαντικότερη Μονή στη Πιερία. Βρίσκεται στον Όλυμπο, σε υψόμετρο 900 μ. Ιδρύθηκε από τον Άγιο Διονύσιο εν Ολύμπω γύρω στο 1542.
- Νεοκαισάρεια: Ένας κύκλος ανασκαφών είχε σαν αποτέλεσμα να έρθει στο φως το απολίθωμα χαυλιόδοντα ενός Μαστόδοντα, προγόνου του σημερινού ελέφαντα. Το μοναδικής αξίας εύρημα είναι ηλικίας 5 έως 9 εκατομμυρίων χρόνων.[68]
- Ελατοχώρι: Είναι ένα γραφικό χωριό που βρίσκεται στα Πιέρια Όρη, σε υψόμετρο 800 μ. Αποτελείται από δύο οικισμούς τον παλιό και το νέο. Ο παλιός οικισμός καταστράφηκε από τους Γερμανούς τον Ιανουάριο του 1944. Ο ιστορικός ναός του Αγίου Νικολάου με το ξυλόγλυπτο τέμπλο και τις περίτεχνες αγιογραφίες του παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Σήμερα, το Ελατοχώρι με το χιονοδρομικό του κέντρο, τα καταλύματα, την ποικιλία καταστημάτων εστίασης αποτελεί έναν δημοφιλή χειμερινό προορισμό.
- Σκοτεινά: Είναι γνωστά και ως Μόρνα,[69] με 4 κάτοικους κατά την Απογραφή του 2021, είναι μικρός εγκαταλελειμμένος ορεινός οικισμός της Πιερίας, κτισμένος σε υψόμετρο 700 μ. και 15 χλμ. νοτιοδυτικά της Κάτω Μηλιάς.
- Ρέμα Ορλιά: Είναι δυτικά του οικισμού Δίον διασχίζοντας τις πλαγιές του Ολύμπου σχηματίζει καταρράκτες και βάθρες.[70][13][14]
- Ρέμα Αγίας Κόρης στη Βροντού: Βρίσκεται σε απόσταση 5 χλμ. από τη Βροντού. Ένα μονοπάτι με 170 σκαλιά κατηφορίζει σε μια από τις πιο εντυπωσιακές χαράδρες του Ολύμπου.[71] Στο εκκλησάκι τελούνται συχνά θρησκευτικές τελετές, δίπλα στην πηγή.
- Εμποροπανήγυρη Αιγινίου: Ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά πανήγυρια της βόρειας Ελλάδας, διεξάγεται περίπου από τις 13 έως και τις 22 Σεπτεμβρίου.[72][73]
Remove ads
Προσωπικότητες
- Γεώργιος Ζορμπάς (1865-1941), ο ήρωας του μυθιστορήματος Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά του Νίκου Καζαντζάκη
- Νικόλαος Μπαμπανίκας, Μακεδονομάχος οπλαρχηγός
- Αλκιβιάδης Παπαδημητρίου, πρόκριτος Μακεδονομάχος
- Νικόλαος Στρεμπίνας, Μακεδονομάχος οπλαρχηγός
- Πατριάρχης Αλεξανδρείας Καλλίνικος (1800-1889)
- Χρήστος Κάκαλος (1879 ή 1882 - 1976), ορειβάτης
- Χριστίνα Μόσχη (2002), σκοπεύτρια 10μ. αεροβόλο πιστόλι
- Μαρία Τσιόνογλου (1991), σκοπεύτρια 10μ. αεροβόλο πιστόλι
- Ελισάβετ Πεσιρίδου (1992), πρωταθλήτρια του στίβου στα 100μ. με εμπόδια
- Δωροθέα Ποιμενίδου (1995),[74][75][76] πρωταθλήτρια τοξοβολίας και ολυμπιονίκης
- Κατερίνα Νικολαΐδου (1992), πρωταθλήτρια κωπηλασίας και ολυμπιονίκης
- Ματθαίος Γιωσαφάτ (1937-2022), ψυχαναλυτής, νευρολόγος-ψυχιάτρος
- Βλαδίμηρος Συμεωνίδης (1972), διευθυντής ορχήστρας, καθηγητής μουσικής Α.Π.Θ.
- Χρήστος Τσολάκης (1935-2012), συγγραφέας, καθηγητής Α.Π.Θ.
- Γεώργιος Π. Πιπερόπουλος (1942), καθηγητής Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
- Κώστας Τσαρούχας (1947), δημοσιογράφος, συγγραφέας και εκδότης
- Βασίλης Αθανασιάδης (1970), μουσικός, μουσικοσυνθέτης
- Αναστάσιος Γκόγκος (1925-1991), ζωγράφος, αγιογράφος
- Αθανάσιος Σταθακόπουλος (1942), ζωγράφος
- Ευθύμιος Καλεβράς (1929-2011), γλύπτης
- Θεόδωρος Τερζόπουλος (1945),[77][78][79] σκηνοθέτης
- Κωνσταντίνος Παπαχρόνης (1977-2008), ηθοποιός
- Αιμίλιος Ξανθόπουλος (1903-1943), δήμαρχος Κατερίνης
- Κώστας Σαφέτης,[80] τραγουδιστής λαϊκού και δημοτικού τραγουδιού
- Ιωάννης Σακελλαρίδης (1853-1938),[81] μουσικολόγος, μουσικοδιδάσκαλος, μελωδός, θεωρητικός της τέχνης
Βλέπε επίσης
- Βάλλα
- Σπάθες
- Φυλακή (Πιερία)
- Πιερία (μυθολογία)
- Λουλουδιές Πιερίας
- Κάστρο του Πλαταμώνα
- Πιερία (σύζυγος του Δαναού)
- Μακεδονικοί Τάφοι (Κατερίνη)
- Κατάλογος Κάστρων Νομού Πιερίας
- Μουσείο Γεωλογικής Ιστορίας Ολύμπου
- Σιδηρόδρομος Ακτής Πλαταμώνα Πιερίας
- Διοικητική διαίρεση Περιφερειακής Ενότητας Πιερίας
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads