Τζέιμς Πάρις

Ο Τζέιμς Πάρις (James Paris, 1921 – 26 Μαΐου 1982), γεννημένος Δημήτρης Παρασχάκης^[2], ήταν Έλληνας παραγωγός ταινιών.

Τζέιμς Πάρις
Γέννηση	1921[1] Βατούσα Λέσβου
Θάνατος	26  Μαΐου 1982 Αθήνα
Κατοικία	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (1948 – Δεκαετία του 1950) Ελλάδα (από Δεκαετία του 1950)
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (από Δεκαετία του 1940)
Ιδιότητα	παραγωγός ταινιών
δεδομένα (π • σ • ε )

Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1921 στο χωριό Βατούσα της Λέσβου, σπούδασε στη Γεωπονική Σχολή της Θεσσαλονίκης και στο Γεωργικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου της Βηρυτού στο Λίβανο. Το 1948 μετανάστευσε στην Αμερική και στα πρώτα χρόνια παραμονής του στις ΗΠΑ σπούδασε στη Σχολή Κινηματογράφου της 20th Century Fox, πήρε την αμερικανική υπηκοότητα και έγινε διευθυντής του τμήματος διαφήμισης της United Artists (1948-1952). Αφού συνεργάστηκε ως διευθυντής παραγωγής σε ταινίες της 20th Century Fox, στα τέλη της δεκαετίας του '50 επέστρεψε στην Ελλάδα, δίνοντας μια νέα πνοή στις κινηματογραφικές παραγωγές. Μέσα σε μία περίπου δεκαετία υπήρξε παραγωγός σε 54 ελληνικές ταινίες, πολλές από τις οποίες διακρίθηκαν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (5 Βραβεία Καλύτερης Ταινίας) και είχαν εισπρακτική επιτυχία. Η πρώτη του ταινία ήταν η Εταιρία θαυμάτων (1963) σε σκηνοθεσία Στέφανου Στρατηγού. Ο Τζέιμς Πάρις, ο παραγωγός χάρη στον οποίο η έννοια της «υπερπαραγωγής» έγινε γνωστή στον ελληνικό κινηματογραφικό χώρο, πέθανε το 1982 σε ηλικία 61 ετών.

Τόσο η θεματολογία όσο και το ύφος των παραγωγών του Πάρις ήταν, για ιδεολογικούς λόγους, καλοδεχούμενα από το τότε καθεστώς, το οποίο τις στήριξε με διάφορα μέσα:

Ολόκληρες μονάδες στρατού επιστρατεύονται για τον Τζέημς Πάρις. Τα τανκς παραχωρούνταν όχι μόνο στο γύρισμα, αλλά και στο να κόβουν βόλτες στη Θεσσαλονίκη με επιγραφές που διαφήμιζαν την προβολή της ταινίας στο φεστιβάλ. Ένας αριθμός από σταρ κατασκευάστηκε για τις ανάγκες του είδους (Πολίτης, Πρέκας, Στρατηγός, Βόγλης, Κομνηνός, κλπ.) που πασαλειμμένοι με μουστάρδα και φούμο, βγαίναν από τα χαλάσματα την τελευταία στιγμή για να σώσουν την Ελλάδα. ^[3]

Επιλεγμένη φιλμογραφία

• Στα σύνορα της προδοσίας (1968)
• Όχι (1969)
• Στη μάχη της Κρήτης (1970)
• Δώστε τα χέρια (1971)
• 28η Οκτωβρίου ώρα 5:30 (1971)
• Οι τελευταίοι του Ρούπελ (1971)
• Παπαφλέσσας (1971)
• Οι Σουλιώτες (1972)
• Μπουμ Ταρατατζούμ (1972)
• Αγώνας χωρίς τέλος (1978)

Βραβεία / Διακρίσεις / Συμμετοχές

Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Έτος	Ταινία	Βραβεία / συμμετοχές
1963	Αδελφός Άννα	2 βραβεία (α’ ανδρικού ρόλου και κριτικών α’ ανδρικού ρόλου)
1964	Διωγμός	3 βραβεία (καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους, σκηνοθεσίας και σεναρίου)
1965	Η μοίρα του αθώου	Βραβείο μουσικής
1965	Όχι κύριε Τζόνσον	Βραβείο σεναρίου
1966	Ξεχασμένοι ήρωες	Βραβείο καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους
1967	Ο 13ος	Βραβείο σεναρίου
1968	Στα σύνορα της προδοσίας	4 βραβεία (αρτιότερης παραγωγής, σκηνοθεσίας, α’ ανδρικού ρόλου και β’ γυναικείου ρόλου)
1969	Όχι	3 βραβεία (αρτιότερης παραγωγής, φωτογραφίας και κριτικών φωτογραφίας)
1971	Παπαφλέσσας	3 βραβεία (αρτιότερης παραγωγής, σκηνοθεσίας και τιμητική διάκριση για τα ντεκόρ και τα κοστούμια)
1971	Ολοκαύτωμα	2 βραβεία (β’ ανδρικού ρόλου και πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη)
1972	Ο Ιπποκράτης και η δημοκρατία	Τιμητική διάκριση για τα σκηνικά
1972	Μπουμ ταρατατζούμ	Τιμητική διάκριση για τα σκηνικά
1979	Η ώρα του λύκου	Επίσημη συμμετοχή

Άλλα βραβεία / συμμετοχές

Έτος	Ταινία	Βραβεία / συμμετοχές
1965	Όχι κύριε Τζόνσον	Κρατικό βραβείο σκηνοθεσίας 1966
1968	Στα σύνορα της προδοσίας	Βραβείο β' γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Cambridge Boston (ΗΠΑ) 1969

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Τζέιμς Πάρις στην IMDb (Αγγλικά)