Cirque du Soleil
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Το Τσίρκο του Ήλιου η Cirque du Soleil (Γαλλικά: sɪʁk dzy sɔ.lɛj, "Circus of the Sun" ή "Sun Circus") είναι μια εταιρεία ψυχαγωγίας με βάση το Μόντρεαλ και ο μεγαλύτερος σύγχρονος παραγωγός τσίρκου στον κόσμο[1]. Βρίσκεται στην περιοχή της πόλης Σεν Μισέλ, ιδρύθηκε στο Μπαι-Σαιν-Πωλ στις 16 Ιουνίου 1984 από πρώην ερμηνευτές του δρόμου Γκι Λαλιμπερτέ και Ζυλ Εστιί-Κρουά.[2]
Remove ads
Ιστορικό
Προέρχεται από ένα συγκρότημα που παίζει με την ονομασία Les Échassiers (lez‿e.ʃa.sje) και έκαναν περιοδεία στο Κεμπέκ με διάφορες μορφές μεταξύ 1979 και 1983.
Η αρχική οικονομική τους δυσκολία ανακουφίστηκε το 1983 από μια κυβερνητική επιχορήγηση από το Συμβούλιο Τεχνών του Καναδά στο πλαίσιο των 450 χρόνων των εορτασμών του ταξιδιού του Ζακ Καρτιέ στον Καναδά[3]. Η πρώτη επίσημη παραγωγή τους Η Μεγάλη Περιοδεία του Τσίρκου του Ήλιου ήταν επιτυχής το 1984 και, αφού εξασφάλισε ένα δεύτερο έτος χρηματοδότησης, ο Λαλιμπερτέ προσέλαβε τον Γκάι Κάρον από την Εθνική Σχολή Τσίρκου για να το αναδημιουργήσει ως "κατάλληλο τσίρκο". Η θεατρική, καθοδηγούμενη από χαρακτήρες προσέγγιση και η απουσία ζώων βοήθησαν στον καθορισμό του Τσίρκου του Ήλιου ως σύγχρονου τσίρκου ("nouveau cirque"), που παραμένει ως σήμερα[4].
Μετά από οικονομικές επιτυχίες και αποτυχίες στα τέλη της δεκαετίας του '80, δημιουργήθηκε η Nouvelle Expérience - με τη διεύθυνση του Φράνκο Ντραγκόνε - που όχι μόνο έκανε το Τσίρκο του Ήλιου κερδοφόρο μέχρι το 1990, αλλά του επέτρεψε να δημιουργήσει νέες παραστάσεις[5].
Το Τσίρκο του Ήλιου επεκτάθηκε γρήγορα τις δεκαετίες του '90 και του 2000, από μια παράσταση σε 19 παραστάσεις σε περισσότερες από 300 πόλεις σε κάθε ήπειρο εκτός από την Ανταρκτική. Η εταιρεία απασχολεί 4.900 άτομα από 50 χώρες και αποφέρει ετήσια έσοδα περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια ΗΠΑ.[6][7] Οι πολλαπλές μόνιμες εμφανίσεις στο Λας Βέγκας παίζονται σε περισσότερους από 9.000 ανθρώπους τη νύχτα, το 5% των επισκεπτών της πόλης, μαζί με τους πάνω από 100 εκατομμύρια ανθρώπους που έχουν δει τις παραγωγές του Τσίρκου του Ήλιου σε όλο τον κόσμο.[8][9]
Το 2000, ο Λαλιμπερτέ εξαγόρασε τον Ντανιέλ Γκοτιέ και με 95% ιδιοκτησία συνέχισε να επεκτείνει την εταιρεία[10][11]. Το 2008, ο Λαλιμπερτέ μοιράστηκε το 20% του μεριδίου του μεταξύ των επενδυτικών ομίλων Istithmar World και Nakheel του Ντουμπάι, προκειμένου να χρηματοδοτήσει περαιτέρω τους στόχους της εταιρείας. Σε συνεργασία με αυτές τις δύο ομάδες, το Τσίρκο του Ήλιου είχε προγραμματίσει να κατασκευάσει μια έδρα παραστάσεων στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα το 2012 σε σκηνοθεσία του Γκάι Κάρον και του Μίχαελ Κίρρυ.[12][13] Ωστόσο, μετά τα οικονομικά προβλήματα του Ντουμπάι το 2010 που προκλήθηκαν από την ύφεση του 2008, ο Λαλιμπερτέ δήλωσε ότι το έργο είχε «μπει στον πάγο»[14] και ότι μπορεί να ψάχνει έναν άλλο οικονομικό συνεργάτη για τα μελλοντικά σχέδια της εταιρείας και ότι μπορεί ακόμη και να εξετάσει το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει το 10% του μεριδίου του στην εταιρεία.[14]
Το 2015, η TPG Capital, η Fosun Industrial Holdings[15] και η Caisse de dépôt et placement du Québec αγόρασαν το 90% του Τσίρκου του Ήλιου, ενώ ο Λαλιμπερτέ διατήρησε το 10% της εταιρείας[16]. Η πώληση έλαβε κανονιστική έγκριση από την κυβέρνηση του Καναδά στις 30 Ιουνίου 2015.[17][18] Τον Φεβρουάριο του 2020, ο Λαλιμπερτέ πούλησε το 10% της ιδιοκτησίας της στην εταιρεία στο Caisse de dépôt et placement du Québec.[7]
Οι δημιουργίες της εταιρείας έχουν λάβει πολλά βραβεία και διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένων τριών Βραβείων Drama Desk[19][20][21], επτά Βραβείων Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης[22][23][24][25][26], πολλαπλών βραβείων Gemini[27][28], ενός Βραβείου Daytime Emmy[29], ενός Βραβείου Juno[30] και ενός αστεριού στην Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ.[31] Το 2000, στο Τσίρκο του Ήλιου απονεμήθηκε το Βραβείο Εθνικού Κέντρου Τεχνών, ένα συνοδευτικό βραβείο των Βραβείων Παραστατικών Τεχνών του Γενικού Κυβερνήτη[32] και το 2002 εντάχθηκε στην Λεωφόρο της Δόξας του Καναδά.[33]
Remove ads
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads