Styx
αμερικανικό ροκ συγκρότημα From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Οι Styx είναι αμερικανικό ροκ συγκρότημα που δημιουργήθηκε στο Σικάγο το 1972 και γνώρισε μεγάλη επιτυχία στα τέλη της δεκαετίας του '70 και τις αρχές της δεκαετίας του '80, με πέντε πλατινένιους δίσκους, μεταξύ αυτών το τριπλά πλατινένιο "Paradise Theatre" του 1981.
Μετά από δύο διακοπές την πολυετή του καριέρα, το συγκρότημα συνεχίζει να περιοδεύει μέχρι σήμερα.
Remove ads
Βιογραφία
Οι Styx προήλθαν από τους Tradewinds του ντράμερ Τζον Πανότσο και του αδελφού του και μπασίστα Τσακ, όπως και του κιμπορντίστα και τραγουδιστή Ντένις ντε Γιανγκ. Το 1970, μετονομάστηκαν σε TW4 και ενέταξαν στο δυναμικό τους, τους κιθαρίστες Τζέιμς Γιανγκ και Τζον Κουρουλέβσκι.[1]
Το 1972, υπέγραψαν συμβόλαιο συνεργασίας με την δισκογραφική εταιρεία Wooden Nickel Records και άλλαξαν το όνομα τους σε Styx, από τον ποταμό του Άδη στην αρχαία ελληνική μυθολογία.[2] Στην πρώιμη δισκογραφία του, το συγκρότημα ήταν επηρεασμένο από το progressive rock των Emerson, Lake and Palmer και των The Moody Blues.[3] Αυτό αποτυπώνεται στα άλμπουμ "Styx",[4] "Styx II",[5] "The Serpent Is Rising" και "Man of Miracles",[6][7] που κυκλοφόρησαν από το 1972 ως το 1974. Η πρώτη μεγάλη τους επιτυχία ήλθε με το σινγκλ "Lady", το οποίο σκαρφάλωσε στην έκτη θέση του αμερικάνικου Billboard, βοηθώντας το δεύτερο τους άλμπουμ να βραβευθεί ως χρυσό.[8]
Για τον πέμπτο τους δίσκο, υπέγραψαν στην εταιρεία A&M, κυκλοφορώντας το "Equinox" την 1 Δεκεμβρίου 1975,[9] με τον Κουρουλέβσκι να αποχωρεί πριν από την έναρξη της περιοδείας για την προώθηση του άλμπουμ, δίνοντας την θέση του στον Τόμι Σο.[10] Ακολούθησε το "Crystal Ball" το 1976, πριν από μία σειρά δίσκων οι οποίοι ανέβηκαν στο Top-10 και έγιναν πλατινένιοι.[11]
Το 1977, κυκλοφόρησαν το "The Grand Illusion" που έφθασε ως το # 6 και πούλησε τρία εκατομμύρια αντίτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες,[12] ενώ περιείχε και την Top-10 επιτυχία "Come Sail Away".[13] Ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα το "Pieces of Eight",[14] το οποίο επίσης έφθασε ως την έκτη θέση του Billboard και βραβεύθηκε ως τριπλά πλατινένιο, συνοδευόμενο από τις επιτυχίες "Blue Collar Man (Long Nights)" και "Renegade".[15][16]
Λίγο πριν το τέλος της δεκαετίας του '70, οι Styx κυκλοφόρησαν το μοναδικό # 1 σινγκλ τους με το κομμάτι "Babe", το οποίο ανέβηκε στην κορυφή των αμερικάνικων και των καναδικών τσαρτ, ενώ αποτέλεσε και την πρώτη Top-10 επιτυχία τους στην Μεγάλη Βρετανία.[17] Το "Babe" βοήθησε το άλμπουμ "Cornerstone" να φθάσει ως την δεύτερη θέση του Billboard και να βραβευθεί ως διπλά πλατινένιο.[18]
Παρά την μεγάλη τους επιτυχία, οι ντε Γιανγκ και Σο διαφωνούσαν ως προς την κατεύθυνση την οποία θα έπρεπε να ακολουθήσει το συγκρότημα, με τον πρώτο να θέλει ένα πιο μελωδικό ύφος και τον δεύτερο να τείνει προς το hard rock. Ο ντε Γιανγκ αποχώρησε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, πριν συμφιλιωθούν και πάλι.[19] Το συγκρότημα αποφάσισε να ηχογραφήσει ένα concept άλμπουμ με τίτλο "Paradise Theatre", του οποίου οι στίχοι περιέγραφαν την ιστορία ενός θεάτρου.[20] Ο δίσκος πούλησε τρία εκατομμύρια αντίτυπα και ανέβηκε στην κορυφή των αμερικάνικων τσαρτ, ενώ περιείχε τις Top-10 επιτυχίες "The Best of Times" και "Too Much Time on My Hands".[21]
Το 1983, κυκλοφόρησαν το "Kilroy Was Here", ένα άλμπουμ που περιέγραφε μία ιστορία όπου το ροκ εντ ρολ ήταν απαγορευμένο.[22] Ο δίσκος έφθασε στην τρίτη θέση στις Ηνωμένες Πολιτείες και βραβεύθηκε ως πλατινένιος, αλλά οι εκτενείς διάλογοι και τα βίντεο που παιζόταν κατά την διάρκεια των συναυλιών για την προώθηση του, οδήγησαν σε έντονες διαφωνίες ανάμεσα στα μέλη του συγκροτήματος και τελικά στην διάλυση τους.[23]
Οι Styx επανενώθηκαν το 1989 με τον κιθαρίστα Γκλεν Μπούρτνικ να παίρνει την θέση του Σο και κυκλοφόρησαν το χρυσό "Edge of the Century",[24] με την μεγάλη επιτυχία "Show Me the Way".[25] Σύντομα, το συγκρότημα διαλύθηκε και πάλι, για να επανενωθεί το 1995 με τον Σο να επιστρέφει και τον Τοντ Σούκερμαν να αναλαμβάνει τα τύμπανα.[26] Αφορμή για τη νέα επανένωση υπήρξε η νέα ηχογράφηση του "Lady" για την συλλογή "Styx Greatest Hits".[27] Παρ' όλα αυτά, ο Τζον Πανότσο πέθανε τον Ιούλιο του 1995,[28] με τα υπόλοιπα μέλη των Styx να αφιερώνουν στην μνήμη του την ιδιαίτερα επιτυχημένη περιοδεία, από την οποία προήλθε το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ "Return to Paradise".[29]
Το 1999, κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο μετά από σχεδόν μία δεκαετία, με τίτλο "Brave New World",[30] πριν νέες διαφωνίες οδηγήσουν σε αποχώρηση τον ντε Γιανγκ και την αντικατάσταση του από τον Γκλεν Μπούρτνικ και τον Λώρενς Γκόουαν. Η νέα σύνθεση κυκλοφόρησε τους ζωντανούς δίσκους "Arch Allies: Live at Riverport" (2000), "Styx World: Live 2001" (2001) και "At the River's Edge: Live in St. Louis" (2002).[31][32][33]
Την άνοιξη του 2003, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "Cyclorama",[34] αλλά πριν το τέλος της χρονιάς, ο Μπούρτνικ αποχώρησε από τους Styx δίνοντας την θέση του στον Ρίκι Φίλιπς. Πρώτη επίσημη κυκλοφορία του Φίλιπς με το συγκρότημα υπήρξε το άλμπουμ διασκευών με τίτλο "Big Bang Theory", το οποίο επανέφερε τους Styx στο αμερικάνικο Top-50 μετά από είκοσι χρόνια και περιείχε κομμάτια των The Beatles, The Who, The Allman Brothers Band, The Jimi Hendrix Experience, Jethro Tull, Free, κ.α..[35]
Έκτοτε, το συγκρότημα συνεχίζει να περιοδεύει και να κυκλοφορεί ζωντανά άλμπουμ, χωρίς νέες στούντιο ηχογραφήσεις.
Remove ads
Δισκογραφία
Στούντιο ηχογραφήσεις
Ζωντανές ηχογραφήσεις
|
Συλλογές
|
Remove ads
Παραπομπές
Πηγές
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads