αντιπαράθεση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αντιπαράθεση	οι	αντιπαραθέσεις
γενική	της	αντιπαράθεσης*	των	αντιπαραθέσεων
αιτιατική	την	αντιπαράθεση	τις	αντιπαραθέσεις
κλητική		αντιπαράθεση		αντιπαραθέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αντιπαραθέσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αντιπαράθεση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἀντιπαράθε(σις) + -ση < ἀντιπαρατίθημι < ἀντί + παρατίθημι < παρά + τίθημι

Προφορά

ΔΦΑ : /an.di.paˈɾa.θe.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐ντι‐πα‐ρά‐θε‐ση

Ουσιαστικό

αντιπαράθεση θηλυκό

• η ενέργεια και το αποτέλεσμα του αντιπαραθέτω
  1. η παρουσίαση ή η αναφορά μιας αντίθετης άποψης ή επιχειρήματος

     ※  Ο Ίστμαν σχολίαζε την παραδοξότητα της αντιπαράθεσης εναντίον ενός εχθρού, με τον οποίο την επομένη μπορεί να συμβίωνες αρμονικά ή να συνεργαζόσουν (Λουκιανός Χασιώτης, «Γεια σας, εγγλεζάκια!» Βρετανοί στρατιώτες στην Ελλάδα 1941-45, 2019)

     ≈ συνώνυμα: αντιπαράταξη, (αντίθεση)

  2. η παρουσίαση ή η αναφορά με σειρά κάποιων πραγμάτων, ώστε να μπορεί να γίνει σύγκριση

     ≈ συνώνυμα: αντιπαραβολή, παραβολή

Συγγενικά

• παράθεση

→ και δείτε τις λέξεις αντιπαραθέτω, παραθέτω και θέτω

Μεταφράσεις

    αντιπαράθεση

αγγλικά : confrontation (en) γαλλικά : confrontation (fr), affrontement (fr) γερμανικά : Einandersetzung (de) εσπεράντο : konfronto (eo)