Άττις
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Άττις (αρχ. ελλ. Ἄττις, επίσης Ἄτυς, Ἄττυς, Ἄττης) [1] ήταν ο σύζυγος της μητέρας του, Κυβέλης, στη φρυγική και ελληνική μυθολογία[2]. Οι ιερείς του ήταν ευνούχοι, οι Γάλλοι, όπως εξηγούν οι μύθοι που αφορούσαν τον Άττη και τον ευνουχισμό. Ο Άττις ήταν επίσης Φρύγιος θεός της βλάστησης. Κατά τον αυτο-ακρωτηριασμό, τον θάνατο και την ανάσταση συμβολίζει τους καρπούς της γης που πεθαίνουν τον χειμώνα για να αναπτυχθούν και πάλι την άνοιξη[3].
Η ταυτοποίηση του 19ου αιώνα του ονόματος του Άττι που συναντάται στον Ηρόδοτο (i. 34-45) ως το ιστορικό όνομα του γιου του Κροίσου («ο Θεός του Ήλιου, που σκοτώθηκε από τον χείμαρο του χειμώνα»)[4] είναι λανθασμένη[5].