Ύπνος (μυθολογία)
πρόσωπο της Ελληνικής μυθολογίας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Θεός Ύπνος | |
---|---|
Θεός του ύπνου | |
Ο θεός Ύπνος με τον δίδυμο αδερφό του, θεό Θάνατο. | |
Σύμβολα | Παπαρούνα |
Σύζυγος-οι | Πασιθέα (μία από τις Χάριτες) |
Γονείς | Έρεβος και Νυξ |
Αδέλφια | Αιθέρας, Ημέρα, Στυξ (πιθανόν), Χάροντας και Θάνατος |
Τέκνα | Μορφέας, Φοβήτορας, Φάντασος και άλλα 997 παιδιά |
wikidata (π) |
Στην ελληνική μυθολογία, ο Ύπνος ήταν θεός ή δαίμονας, που αποτελούσε την προσωποποίηση του ύπνου. Σύμφωνα με τον Ησίοδο στη Θεογονία, ο Ύπνος και ο δίδυμος αδελφός του, ο Θάνατος, ήταν «δεινοί Θεοί» που κατοικούσαν στον Τάρταρο, παιδιά της Νύχτας και του Ερέβους.[1] Ο Ύπνος μυθολογείται ότι είχε είτε χίλιους, είτε τρεις γιους ή αδελφούς (εκτός από τον Θάνατο): τον Μορφέα, τον Φοβήτορα και τον Φάντασο. Κατά τον Όμηρο, που τον αποκαλεί νήδυμο (γλυκύ),[2] τόπος κατοικίας του Ύπνου ήταν η νήσος Λήμνος, [3] ενώ από τους μεταγενέστερους συγγραφείς του αποδιδόταν μια δική του φανταστική πατρίδα, η «Νήσος των Ονείρων».Επίσης ο Ύπνος λατρευόταν πολύ στην κυρίως Ελλάδα. Σημαντικά κέντρα της λατρείας του Ύπνου ήταν η Επίδαυρος, η Τροιζήνα και η Ολυμπία.
Τον θεωρούσαν ήσυχο και πράο θεό ή δαίμονα, που πλανιόταν στη γη και τον απεικόνιζαν πότε ως ωραίο νέο, που έσπερνε στη Γη γλυκά όνειρα ή κοιμόταν σε μια κλίνη, πότε ως δαίμονα με φτερά, που μετέφερε ένα νεκρό με το θάνατο.[4]