Ακμή της Αναγέννησης
καλλιτεχνικό ρεύμα / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ακμή της Αναγέννησης (αγγλ.: High Renaissance) ονομάζεται στην Ιστορία της Τέχνης, η περίοδος της πιο εξαιρετικής καλλιτεχνικής παραγωγής στα Ιταλικά κράτη, κυρίως στα Παπικά κράτη (Ρώμη) και στην Φλωρεντία των Μεδίκων. Η ακμή χρονολογείται μεταξύ του 1500 και του 1520 με το θάνατο του Ραφαήλ, με ορισμένους να παρατείνουν το διάστημα μέχρι το 1527 όταν λεηλατήθηκε η Ρώμη από τον στρατό του Καρόλου Ε΄ της Γερμανίας.
Οι πιο γνωστοί εκφραστές της ζωγραφικής, της γλυπτικής και της αρχιτεκτονικής της περιόδου θεωρούνται οι Λεονάρντο ντα Βίντσι, Μιχαήλ Άγγελο, Ραφαήλ και Μπραμάντε. Τα τελευταία χρόνια, η χρήση του όρου έχει επικριθεί συχνά από ορισμένους ακαδημαϊκούς ιστορικούς τέχνης για υπεραπλούστευση των καλλιτεχνικών εξελίξεων, αγνόηση του ιστορικού πλαισίου και εστίαση μόνο σε μερικά εμβληματικά έργα. [1]