Ανεξάρτητη Αλβανία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ανεξάρτητη Αλβανία (αλβανικά: Shqipëria e Pavarur) ή σύμφωνα με το επίσημο κείμενο διακήρυξης της ανεξαρτησίας Αλβανία[1] ονομαζόταν ένα κοινοβουλευτικό κράτος που συστάθηκε στον Αυλώνα στις 28 Νοεμβρίου 1912. Η συνέλευσή της συγκροτήθηκε την ίδια μέρα, ενώ η κυβέρνηση και η γερουσία της συστάθηκαν στις 4 Δεκεμβρίου 1912.
Ανεξάρτητη Αλβανία | ||
---|---|---|
28 Νοεμβρίου 1912–21 Φεβρουαρίου 1914 | ||
| ||
Χώρα | Αλβανία | |
Πρωτεύουσα | Αυλώνας | |
Πολίτευμα | Κοινοβουλευτικό σύστημα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Η αντιπροσωπεία της Αλβανίας υπέβαλε μνημόνιο στη Διάσκεψη του Λονδίνου του 1913, ζητώντας διεθνή αναγνώριση της ανεξάρτητης Αλβανίας. Στην αρχή του συνεδρίου αποφασίστηκε ότι η περιοχή της Αλβανίας θα ήταν υπό οθωμανική κυριαρχία αλλά με αυτόνομη κυβέρνηση. Τα αιτήματα της αντιπροσωπείας για αναγνώριση με βάση τα εθνοτικά δικαιώματα των Αλβανών απορρίφθηκαν και η συνθήκη που υπογράφηκε στις 30 Μαΐου 1913 χώρισε ένα μεγάλο μέρος των διεκδικούμενων εδαφών μεταξύ Σερβίας, Ελλάδας και Μαυροβουνίου, αφήνοντας ως ανεξάρτητο έδαφος μόνο μια κεντρική περιοχή, η οποία ήταν υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων.
Οι πρεσβευτές των έξι μεγάλων δυνάμεων συναντήθηκαν ξανά στις 29 Ιουλίου 1913 και αποφάσισαν να συστήσουν ένα νέο κράτος, το πριγκιπάτο της Αλβανίας, ως συνταγματική μοναρχία. Τέλος, με την υπογραφή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου τον Αύγουστο του 1913, δημιουργήθηκε αυτό το νέο ανεξάρτητο κράτος, αφήνοντας περίπου το 30-40%[2] του αλβανικού πληθυσμού εκτός των συνόρων του.