Αντόνι Ρουβιό ι Λιουκ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Αντόνι Ρουβιό ι Λιουκ (Antoni Rubió i Lluch, Βαγιαδολίδ 24 Ιουλίου 1856 - Βαρκελώνη, 9 Ιουνίου 1937) ήταν καταλανός ιστορικός, διανοούμενος, διπλωμάτης κι ελληνιστής, γιος του ποιητή Ζοακίμ Ρουβιό ι Ορς. Θεωρείτα σημαντική μορφή στην εξέλιξη της καταλανικής ιστοριογραφίας και φιλολογίας, καθώς λειτούργησε για πολλούς ως σύνδεσμος μεταξύ της ρομαντικής σχολής της Καταλανικής Αναγέννησης και της νέας σχολής του καταλανικού Νοουσεντίσμε.[1] Είναι από τους πρώτους διανοούμενους κι ερευνητές που χρησιμοποίησαν τα καταλανικά ως επιστημονική γλώσσα[1].
Γρήγορες Πληροφορίες Αντόνι Ρουβιό ι Λιουκ, Όνομα ...
Αντόνι Ρουβιό ι Λιουκ | |
---|---|
Όνομα | Αντόνι Ρουβιό ι Λιουκ |
Γέννηση | 24 Ιουλίου 1856 Βαγιαδολίδ |
Θάνατος | 9 Ιουλίου 1937 (80 ετών) Βαρκελώνη |
Επάγγελμα/ ιδιότητες | γλωσσολόγος, ιστορικός, φιλόλογος, ιστορικός της λογοτεχνίας, διδάσκων πανεπιστημίου και λατινολόγος |
Εθνικότητα | Ισπανός |
Υπηκοότητα | Ισπανία |
Σχολές φοίτησης | Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης |
Είδη | ιστορία |
Αξιοσημείωτα έργα | Diplomatari de l' Orient Català (1301-1409) |
Τέκνα | Jordi Rubió |
Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Κλείσιμο