Αράς

Η Αράς (γαλλικά: Arras) είναι γαλλική κοινότητα, διοικητική και ιστορική πρωτεύουσα του νομού Πα-ντε-Καλαί, στην περιοχή Ω-ντε-Φρανς της βόρειας Γαλλίας. Το 2016 ο πληθυσμός της ανέρχονταν σε 40.883 κατοίκους.

Αράς
Έμβλημα
Χώρα	Γαλλία
Διοικητική υπαγωγή	Πα-ντε-Καλαί, διαμέρισμα του Αράς και Communauté urbaine d'Arras
Ταχυδρομικός κώδικας	62000[1]
Κωδικός Κοινότητας	62041[2]
Πληθυσμός	42.600 (1  Ιανουαρίου 2021)[3]
Έκταση	11,63 km²[4]
Υψόμετρο	72 μέτρα, 52 μέτρα[5] και 99 μέτρα[5]
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Αράς
Ιστότοπος	https://www.arras.fr/[6]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Κατά το Παλαιό καθεστώς, η Αράς ήταν πρωτεύουσα της επαρχίας Αρτουά, μεγάλο θρησκευτικό κέντρο και ευημερούσα πόλη γνωστή για την υφαντουργία της. Πανεπιστημιακή πόλη σήμερα, η Αράς χαρακτηρίζεται από τη νεολαία του: το 33% των κατοίκων είναι νεώτεροι των 25 ετών.

Η πόλη φημίζεται για τις δύο υπέροχες μπαρόκ πλατείες της, οι οποίες αποτελούν ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό σύνολο στον κόσμο, το καμπαναριό της και το φρούριο, χαρακτηρισμένα ως παγκόσμια κληρονομιά από την UNESCO. Με 225 κτίρια που προστατεύονται ως ιστορικά μνημεία, η Αράς είναι η πόλη με τα περισσότερα σημαντικά ιστορικά μνημεία στη Γαλλία.

Γεωγραφία

Η πόλη Αράς βρίσκεται στη βόρεια Γαλλία στην περιοχή Ω-ντε-Φρανς, στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού Πα-ντε-Καλαί, 162 χιλιόμετρα κατ'ευθεία γραμμή βόρεια του Παρισιού. ^[7]

Η πόλη διαρρέεται από δύο παραπόταμους του ποταμού Εσκώ, τον Σκαρπ και τον Κρινσόν, που διαρρέει την πόλη υπόγεια.

Η συνολική έκταση της πόλης είναι 11,63 χμ². Το χαμηλότερο σημείο της είναι 52 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας και το υψηλότερο είναι στα 99 μέτρα.

Έχει πληθυσμό 40.883 κατοίκους (απογραφή 2016) και, αν και πρωτεύουσα, είναι η τρίτη πιο πυκνοκατοικημένη πόλη στο νομό μετά το Καλαί και τη Βουλώνη. Η ευρύτερη αστική περιοχή της το 2015 ανέρχονταν στους 130.541 κατοίκους.

Οι κάτοικοι της πόλης λέγονται Αραζουά(ζ).

Ιστορία

Ταπετσαρία της σχολής του Aράς, γύρω στο 1410

Η χειροτονία του αγίου Βάαστ

Ο Θεός συνομιλεί με τον Νώε, ταπετσαρία του Αράς

Ερείπια του δημαρχείου, 1917

Γαλατορωμαϊκή εποχή. Η Αράς ήταν πρωτεύουσα του βελγικού φύλου των Αρτεβατών και στην εποχή του Ιουλίου Καίσαρα ονομαζόταν Nemetocenna. Τον 3ο αιώνα πήρε το όνομα Αtrebatum και ήταν ονομαστό σ' όλη την αυτοκρατορία για το εμπόριο κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων και την παραγωγή υφασμάτων. Γνώρισε μεγάλη άνθηση κατά τη γαλατορωμαϊκή εποχή και έγινε μια σημαντική οχυρωμένη πόλη. ^[8]

Μεσαίωνας. Στις αρχές του 5ου αιώνα η πόλη καταστράφηκε από γερμανικές επιδρομές. Το 428, οι Σάλιοι Φράγκοι με επικεφαλής τον Κλοντιόν ανέλαβαν τον έλεγχο της περιοχής.

Το 499, μετά τον εκχριστιανισμό του Κλοβίς Α΄, δημιουργήθηκε η Ρωμαιοκαθολική αρχιεπισκοπή της Αράς και δόθηκε στον άγιο Βάαστ, ο οποίος παραμένει ο πολιούχος άγιος. Η έδρα της αρχιεπισκοπής μετατοπίστηκε το 640 στο Καμπραί αλλά επανήλθε στην πόλη το 1100.

Η ίδρυση, από τον 8ο αιώνα, του αβαείου του αγίου Βάαστ στη δεξιά όχθη του Κρινσόν συνέβαλε στην επέκταση της πόλης, που αναπτύχθηκε γύρω από αυτό.

Κατά τον 9ο αιώνα, τόσο η πόλη όσο και η μονή υπέφεραν από τις επιθέσεις των Βίκινγκς, οι οποίοι αργότερα εγκαταστάθηκαν δυτικά στη Νορμανδία.

Το 1180, η Αράς εντάχθηκε στις βασιλικές κτήσεις και έγινε πρωτεύουσα της επαρχίας Αρτουά. Την ίδια εποχή απέκτησε κοινοτικό χάρτη από το γαλλικό Στέμμα και κατέκτησε μια διεθνώς σημαντική θέση τόσο στον εμπορικό όσο και στον τραπεζικό τομέα. Η βιομηχανία μαλλιού του Aράς, που ιδρύθηκε τον 3ο αιώνα, έγινε εξαιρετικά σημαντική κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Μέχρι τον 11ο αιώνα, η Αράς ήταν ο κορυφαίος εμπορικός κόμβος της βιομηχανίας μαλλιού. Αυτή η δραστηριότητα θα μετατοπιστεί αργότερα σε περιοχές στα βόρεια, σε πόλεις όπως οι Λιλ, Ντουαί και Σαιντ-Ομέρ, ακολουθούμενες από την Yπρ και τελικά τη Μπρυζ, που θα γίνουν τα νέα κέντρα της βιομηχανίας και του εμπορίου μαλλιού. Εντούτοις, μέχρι τον 14ο αιώνα η Αράς ήταν ακόμη γνωστό και συγκέντρωνε σημαντικό πλούτο από τη βιομηχανία υφασμάτων και μαλλιού και τις τραπεζιτικέ συναλλαγές. Ήταν ιδιαίτερα φημισμένο επίσης για την παραγωγή ωραίων ταπετσαριών - στα αγγλικά και στα ιταλικά η λέξη Arras (Arazzi) υιοθετήθηκε και αναφέρεται γενικά στις ταπετσαρίες. ^[9] Η υποστήριξη των πλούσιων εμπόρων υφασμάτων συνέβαλε στο να γίνει η πόλη ένα σημαντικό πολιτιστικό κέντρο, ειδικά για την ομάδα των ποιητών που έγιναν γνωστοί ως τρουβέροι, όπως ονομάζονταν οι τροβαδούροι στη βόρεια Γαλλία. Μεγάλες προσωπικότητες όπως οι Ζαν Μποντέλ και ο Αντάμ ντε λα Αλ έζησαν στο Aράς.

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η κατοχή του Aράς, μαζί με το υπόλοιπο Αρτουά, πέρασε από διάφορους φεουδαρχικούς κυβερνήτες και φέουδα, συμπεριλαμβανομένης της επαρχίας της Φλάνδρας, του Δουκάτου της Βουργουνδίας, του ισπανικού κλάδου του οίκου των Αψβούργων και του γαλλικού Στέμματος. Το 1430, η Ιωάννα της Λωρραίνης φυλακίστηκε στην περιοχή Aράς. Το 1435 η πόλη ήταν ο χώρος του Συνεδρίου του Aράς, μια ανεπιτυχής προσπάθεια να τερματιστεί ο Εκατονταετής Πόλεμος που είχε ως αποτέλεσμα να σπάσουν οι Βουργουνδοί τη συμμαχία τους με τους Άγγλους. Μετά το θάνατο του δούκα της Βουργουνδίας Καρόλου του Τολμηρού το 1477, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας πήρε τον έλεγχο του Aράς, αλλά οι κάτοικοι της πόλης, ακόμα πιστοί στους Βουργουνδούς, εκδίωξαν τους Γάλλους. Αυτό οδήγησε τον Λουδοβίκο να πολιορκήσει προσωπικά η Αράς και, αφού το κατέλαβε με έφοδο, γκρέμισε τα τείχη της πόλης και έδιωξε τους κατοίκους, αντικαθιστώντας τους με κατοίκους από άλλες περιοχές της Γαλλίας. Σε μια προσπάθεια να διαγράψει εντελώς την ταυτότητα της πόλης, ο Λουδοβίκος την μετονόμασε προσωρινά σε Φρανσίζ. Σαν αποτέλεσμα, η οικονομία της πόλης καταστράφηκε και οι δραστηριότητες μεταφέρθηκαν βορειότερα. Το 1482 υπογράφηκε στην πόλη η Ειρήνη του Aράς για να τερματίσει τον πόλεμο μεταξύ του Λουδοβίκου ΙΑ΄ και του Μαξιμιλιανού Α΄ της Αυστρίας. Δέκα χρόνια αργότερα, η πόλη πέρασε στον Μαξιμιλιανό, που την κληροδότησε στον ισπανικό κλάδο του οίκου των Αψβούργων ως μέρος των ισπανικών Κάτω Χωρών. ^[10]

Η Αράς παρέμεινε υπό τους Αψβούργους από το 1493 έως το 1640, όταν την ανακατέλαβε ο Λουδοβίκος ΙΓ΄. Το 1659, με τη Συνθήκη των Πυρηναίων η Αράς παραχωρήθηκε οριστικά στη Γαλλία και από τότε παρέμεινε γαλλικό.

Γαλλική επανάσταση. Η Αράς ήταν η γενέτειρα του Mαξιμιλιανού Ροβεσπιέρου, Γάλλου δικηγόρου και πολιτικού, ενός από τους πιο γνωστούς και σημαντικούς παράγοντες της Γαλλικής Επανάστασης. Ο Ροβεσπιέρος εξελέγη πέμπτος αντιπρόσωπος της Τρίτης Τάξης του Aρτουά στη Συνέλευση των Τάξεων του 1789 και ήταν ένας από τους συντάκτες της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη.

Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Αράς, καθώς βρισκόταν περίπου 10 χιλιόμετρα από την πρώτη γραμμή, έζησε μια σειρά από μάχες, όπως η μάχη του Aράs (1914), η μάχη του Aράς ( 1917) και η δεύτερη μάχη του Σομ.

Το 1917, μια σειρά από μεσαιωνικές σήραγγες κάτω από την πόλη, που επεκτάθηκαν και συνδέθηκαν μεταξύ τους από τους Νεοζηλανδούς συμμάχους, χρησιμοποιήθηκαν από τις συμμαχικές δυνάμεις που κρατούσαν την πόλη, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της μάχης του Aράς 1917.^[11]

Μέχρι το τέλος του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου, η πόλη είχε υποστεί τόσο σοβαρή ζημιά ώστε χρειάστηκε να ανοικοδομηθούν τα τρία τέταρτα. Η ανοικοδόμηση ήταν εξαιρετικά δαπανηρή, ωστόσο πραγματοποιήθηκε με επιτυχία και επέτρεψε στην πόλη να επεκταθεί.

Β΄Παγκόσμιος πόλεμος. Στα πρώτα στάδια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τη γερμανική εισβολή στη Γαλλία τον Μάιο του 1940, η πόλη έγινε το επίκεντρο μιας μεγάλης βρετανικής αντεπίθεσης. Αν και οι Σύμμαχοι αρχικά επικρατούσαν, αποκρούστηκαν από τις γερμανικές δυνάμεις και αναγκάστηκαν να αποσυρθούν για να αποφύγουν την περικύκλωση. Η Αράς καταλήφθηκε στη συνέχεια από τους Γερμανούς και 218 μέλη της Γαλλικής Αντίστασης εκτελέστηκαν στο φρούριο. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1944 απελευθερώθηκε από βρετανικό σώμα στρατού.

Οικονομία

Η Αράς είναι κέντρο διοικητικό, εμπορικό και βιομηχανικό, κυρίως σε μηχανουργικές κατασκευές, υφαντουργία, βιομηχανίες τροφίμων. Επίσης, η οικονομία της περιοχής στηρίζεται στους τομείς της βιομηχανίας ηλεκτρικής ενέργειας και της χημείας, με βιομηχανίες μπαταριών και φορτιστών, πλαστικών συσκευασιών, ανιχνευτών αερίων κ.α. Το περιοδικό L'Entreprise έχει εκλέξει κατ 'επανάληψη η Αράς σαν την πόλη (μικρότερη 100.000 κατοίκων) με την πιο δυναμικά αναπτυσσόμενη οικονομία στη Γαλλία.^[12]

Ο τουρισμός παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στην οικονομία της πόλης: οι διάσημες πλατείες, οι μεσαιωνικοί δρόμοι, τα φλαμανδικά-μπαρόκ κτίρια του το καθιστούν ένα σημαντικό τουριστικό προορισμό.

Πανεπιστήμιο

Το Aράς είναι η έδρα του Πανεπιστημίου του Aρτουά, με τμήματα επίσης και στις πόλεις Λανς, Λιεβέν, Μπετύν, και Ντουαί. Δημιουργήθηκε το 1992, το 2011 η Αράς είχε 4.600 σπουδαστές .^[13] Έχει τμήματα φιλολογίας, γλωσσών, ανθρωπιστικών επιστημών (Ιστορία-Γεωγραφία) και από το 2006, Οικονομικό τμήμα.

Η Αράς φιλοξενεί επίσης πανεπιστημιακές σχολές για την κατάρτιση των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, σχολή τεχνών, κέντρο Ευρωπαϊκών Τεχνολογιών Πληροφορικής, σχολή Μηχανικών, περιφερειακό Ινστιτούτο Κοινωνικής Μέριμνας καθώς και σχολή Νοσηλευτών.

Για τη στέγαση των φοιτητών δημιουργήθηκαν νέες φοιτητικές κατοικίες, όπως αυτές σε πρώην στρατώνες του Aράς, που λειτουργούν από τον Αύγουστο του 2009.^[14]

Αξιοθέατα

Προσόψεις φλαμανδικών-μπαρόκ αρχοντικών

Το καμπαναριό της πόλης

Η Πλατεία των Ηρώων

Οι υπόγειες στοές

Οι πλατείες

Το κέντρο της πόλης χαρακτηρίζεται από δύο μεγάλες πλατείες, τη Μεγάλη πλατεία (La Grande Place) και την πλατεία των Ηρώων (La Place des Héros), που ονομάζεται επίσης Μικρή πλατεία (Petite Place). Οι δύο πλατείες περιβάλλονται από ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό σύνολο 155 αρχοντικών φλαμανδικού-μπαρόκ ρυθμού, που χτίστηκαν τον 17ο και 18ο αιώνα και το χαρακτηριστικό τους είναι τα ψηλά, αιχμηρά αετώματα και οι τοξοτοιχίες. Το 1918, μετά το τέλος του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου, τα περισσότερα από τα αρχοντικά ήταν κατεστραμμένα και αποκαταστάθηκαν πέτρα-πέτρα στις προπολεμικές συνθήκες τους.^[15]

Το δημαρχείο και το καμπαναριό του

Το γοτθικού ρυθμού Δημαρχείο και το καμπαναριό του χτίστηκαν μεταξύ του 1463 και του 1554 και αναστηλώθηκαν σε λιγότερο μεγαλοπρεπές ύφος μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το καμπαναριό έχει ύψος 75 μέτρα και χρησίμευε^[16] ως παρατηρητήριο. Σήμερα οι τουρίστες μπορούν να απολαύσουν τη θέα από ψηλά, ανεβαίνοντας το καμπαναριό. ^[16] Είναι καταχωρημένα ως περιοχές παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO από το 2005.

Ο καθεδρικός ναός

Ο αρχικός καθεδρικός ναός κατασκευάστηκε μεταξύ 1030 και 1396 και ήταν μία από τις ωραιότερες γοτθικές κατασκευές στη Βόρεια Γαλλία. Καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης και ξαναχτίστηκε τον 19ο αιώνα.

Το υπόγειο δίκτυο σηράγγων

Ένα καλά διατηρημένο υπόγειο δίκτυο σηράγγων, 10 μέτρα κάτω από την πόλη, χτίστηκε τον 10ο αιώνα και είναι επισκέψιμο. Η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένα τεράστιο υπόγειο δίκτυο για να διασυνδέονται τα κελάρια όλων των κατοίκων με σήραγγες. Κατά τη διάρκεια του Α΄ και Β ' Παγκοσμίου Πολέμου, χρησιμοποιήθηκαν ως υπόγεια καταφύγια για να να προστατεύσουν τους κατοίκους και να σώσουν πολύτιμα αντικείμενα από τους βομβαρδισμούς αλλά και σαν ορμητήριο στρατευμάτων, ιδιαίτερα κατά τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η περιοχή τέχνης

Το Art District είναι γνωστό για την αίθουσα θεάτρου του ιταλικού στιλ που χτίστηκε το 1785 και το Hôtel de Guînes, ένα ιδιωτικό αρχοντικό του 18ου αιώνα που φιλοξενεί καλλιτέχνες και θεάματα.

Η περιοχή του Αβαείου

Το παλιό αβαείο του Αγίου Βάαστ στεγάζει πολλές από τις πιο αξιόλογες δομές της Αράς, όπως το μουσείο Καλών τεχνών της Αράς και διάφορα κυβερνητικά κτίρια. Η εκκλησία του αβαείου κατεδαφίστηκε και ξαναχτίστηκε με μοντέρνο κλασσικό στυλ το 1833 και τώρα χρησιμεύει ως καθεδρικός ναός της πόλης. Υπάρχει μια ωραία συλλογή από αγάλματα μέσα στην εκκλησία που επίσης φιλοξενεί διάφορα θρησκευτικά κειμήλια.

Το φρούριο Βωμπάν

Το φρούριο, που χτίστηκε από τον Βωμπάν μεταξύ 1667 και 1672, αποκαλείται La belle inutile (η όμορφη άχρηστη) από τους κατοίκους, καθώς ποτέ δεν είχε εμπλακεί άμεσα σε βαριές μάχες και δεν εμπόδισε τους Γερμανούς να καταλάβουν την πόλη σε Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τo 2008 έχει καταχωρηθεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, που περιλαμβάνει έντεκα άλλες οχυρώσεις του Μπωβάν. ^[17]Μέσα στην πλατεία του φρουρίου υπάρχει παρεκκλήσι σε μπαρόκ ρυθμό. Έξω, το Τείχος των εκτελεσθέντων (Le Mur des Fusillés) αποτίει φόρο τιμής στα 218 μέλη της Γαλλικής Αντίστασης που πυροβολήθηκαν στην τάφρο του φρουρίου κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Εποχιακά γεγονότα

Η Αράς διοργανώνει μια από τις μεγαλύτερες χριστουγεννιάτικες αγορές κάθε χρόνο από τα τέλη Νοεμβρίου έως τα τέλη Δεκεμβρίου. Περίπου 80 εκθέτες προσφέρουν μια μεγάλη ποικιλία χειροτεχνημάτων, καθώς και τοπικές λιχουδιές.^[18]

Το μουσικό φεστιβάλ Main Square Festival πραγματοποιείται για αρκετές ημέρες στις αρχές Ιουλίου μέσα στο φρούριο Βωμπάν, προσελκύοντας χιλιάδες επισκέπτες και φιλοξενεί δημοφιλείς καλλιτέχνες και συγκροτήματα.

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αράς είναι ιδιαίτερα δημοφιλές και διοργανώνεται για δέκα ημέρες κάθε Νοέμβριο.^[19]

Ο Βοτανικός κήπος Φλοραλπίνα είναι ένας ιδιωτικός βοτανικός κήπος, που ειδικεύεται σε αλπικά φυτά. Ανοίγει κάθε χρόνο την τελευταία Κυριακή του Μαΐου.

Μνημεία Α΄Παγκόσμιου πολέμου

Η πόλη βρίσκεται περίπου 11 χλμ. νότια του Καναδικού Εθνικού Μνημείου Βιμύ που χτίστηκε το 1936 στο λόφο 145, το ψηλότερο σημείο του λόφου του Βιμύ. ^[20] Είναι αφιερωμένο στη μάχη του λόφου Βιμύ (μέρος της μάχης του Aράs του 1917) και στους αγνοούμενους Καναδούς στρατιώτες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι επίσης η περιοχή δύο καναδικών στρατιωτικών νεκροταφείων. ^[21]

Διεθνείς σχέσεις

Η πόλη Αράς είναι αδελφοποιημένη με τις εξής πόλεις:

• Κέμνιτς, Σαξωνία, Γερμανία
• Ντέβα, Ρουμανία
• Έρτεν, Γερμανία
• Ίπσγουικ, Αγγλία
• Οντενάρντ, Βέλγιο

Γκαλερί

• 
  Οι πλατείες του Αράς
• 
  Το Δημαρχείο στην πλατεία των Ηρώων
• 
  Λεπτομέρεια της στέγης του Δημαρχείου
• 
  Το καμπαναριό
• 
  Κτίρια στη Μεγάλη πλατεία

• 
  Το Δημαρχείο
• 
  Η πλατεία των Ηρώων
• 
  Το αβαείο Σαιν-Βάαστ
• 
  Ο καθεδρικός ναός
• 
  Η είσοδος του φρουρίου

Παραπομπές

1. «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1  Οκτωβρίου 2018.
2. (Γαλλικά) Code INSEE.
3. «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28  Δεκεμβρίου 2023.
4. répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26  Οκτωβρίου 2015.
5. répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. 2015. wxs-telechargement.ign.fr/83edtfdyqte031y0ra49d2e3/telechargement/inspire/RGC-2015-01$RGC2015/file/RGC2015.7z.
6. Annuaire de service-public.fr. Ανακτήθηκε στις 23  Σεπτεμβρίου 2023.
7. . «distance Paris-Arras».
8. "Arras". Northern France and the Paris Region, pp. 120–122. Michelin Travel Publications, 2006
9. "Arras." Encyclopedia of the Middle Ages. Ed. André Vauchez.
10. "Arras." Merriam-Webster's Geographical Dictionary. (2007)
11. . «A World War I tunnel beneath Arras, France».
12. Le palmarès des villes où il fait bon entreprendre, L'Entreprise cité par le Journal d’informations de la Communauté urbaine d’Arras, no 28, janvier/février 2010
13. . «Service de la coordination stratégique et des territoires du ministère de l'enseignement supérieur et de la recherche» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 5 Οκτωβρίου 2011.
14. . «« Étudier à Arras »».
15. . «"La Grand Place - Arras-Online". arras-online.com». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Απριλίου 2019.
16. . «"Le Beffroi et Place des Héros - Arras-Online". arras-online.com». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Απριλίου 2019.
17. . «La Citadelle Vauban». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2015.
18. . «Arras Christmas Market (Pas-de-Calais)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2008.
19. . «Fabien Lemercier (14 November 2016). "Glory tastes victory at Arras". Cineuropa».
20. . «Canadian National Vimy Memorial».
21. . «Canadian National Vimy Memorial, France».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Αράς

• Arras Αρχειοθετήθηκε 2009-08-15 στο Wayback Machine. (γαλλικά)
• Οχυρωματικά έργα στο Αράς Αρχειοθετήθηκε 2018-12-16 στο Wayback Machine. (αγγλικά)
• Το υπόγειο δίκτυο (αγγλικά)