Βέλτιστη νομισματική περιοχή
From Wikipedia, the free encyclopedia
Στα οικονομικά, η βέλτιστη νομισματική περιοχή (OCA), είναι μια γεωγραφική περιοχή στην οποία θα μπορούσε να μεγιστοποιηθεί η οικονομική απόδοση ώστε να έχει ολόκληρη η περιοχή ένα κοινό νόμισμα.
Η υποκείμενη θεωρία περιγράφει τα βέλτιστα χαρακτηριστικά για τη συγχώνευση των νομισμάτων ή τη δημιουργία ενός νέου νομίσματος. Η θεωρία χρησιμοποιείται συχνά για να υποστηρίξει εάν μια συγκεκριμένη περιοχή είναι ή όχι έτοιμη να γίνει μια νομισματική ένωση, ένα από τα τελικά στάδια της οικονομικής ολοκλήρωσης.
Η βέλτιστη νομισματική περιοχή είναι συχνά μεγαλύτερη από μια χώρα. Για παράδειγμα, μέρος της λογικής πίσω από τη δημιουργία του ευρώ είναι ότι οι μεμονωμένες χώρες της Ευρώπης δεν αποτελούν το καθένα μια βέλτιστη νομισματική ζώνη, αλλά η Ευρώπη στο σύνολό της.[1] Η δημιουργία του ευρώ αναφέρεται συχνά επειδή παρέχει την πιο σύγχρονη και τη μεγαλύτερη μελέτη περίπτωσης μιας προσπάθειας προσδιορισμού της βέλτιστης νομισματικής περιοχής και παρέχει ένα συγκριτικό μοντέλο πριν και μετά από το οποίο δοκιμάζει τις αρχές της θεωρίας.
Θεωρητικά, η βέλτιστη νομισματική περιοχή μπορεί επίσης να είναι μικρότερη από μια χώρα. Ορισμένοι οικονομολόγοι έχουν υποστηρίξει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, για παράδειγμα, έχουν ορισμένες περιφέρειες που δεν ταιριάζουν σε μια βέλτιστη νομισματική περιοχή με την υπόλοιπη χώρα.[2]
Η θεωρία της βέλτιστης νομισματικής περιοχής πρωτοστάτησε στη δεκαετία του 1960 από τον οικονομολόγο Ρόμπερτ Μαντέλ[3][4]. Η πίστωση συχνά πηγαίνει στον Μαντέλ ως συντάκτης της ιδέας, αλλά άλλοι επισημαίνουν την προηγούμενη εργασία που έγινε στην περιοχή από τον Άμπα Λέμερ[5] τον Πήτερ Κένεν (1969) και του Ρόναλτ ΜακΚίννον (1963) ήταν περαιτέρω προγραμματιστές αυτής της ιδέας.