Βίνλαντ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Βίνλαντ, Βάινλαντ[1][2] ή Γουίνλαντ[3] (Αρχαία Σκανδιναβική Γλώσσα: Vínland, σημαίνει "η Γη της Αμπέλου"), είναι η παραθαλάσσια περιοχή της Βόρειας Αμερικής η οποία εξερευνήθηκε από τους Βίκινγκ, όπου ο Ισλανδός εξερευνητής Λέιφ Έρικσον αποβιβάσθηκε πρώτη φορά το έτος 1000 μ.Χ., περίπου πέντε αιώνες πριν από τα ταξίδια του Χριστόφορου Κολόμβου και του Τζον Κάμποτ. Βίνλαντ ήταν το όνομα που δόθηκε στην Βόρεια Αμερική ως προς την έκταση που εξερευνήθηκε από τους Βίκινγκ, κατά πάσα πιθανότητα συμπεριλαμβανομένης και της Νέας Γης και του Κόλπου του Αγίου Λαυρεντίου μέχρι και του βορειοανατολικού Νιου Μπράνσγουικ (όπου εντοπίζονται και τα ομώνυμα αμπέλια).
Το 1960, αρχαιολογικά ευρήματα οικισμού Βίκινγκ[4] στην Βόρεια Αμερική (πλησίον της Γροιλανδίας) ανακαλύφθηκαν στην τοποθεσία Λ'ανς ο Μέντοους στο βορειότερο άκρο της νήσου της Νέας Γης. Πριν από τα αρχαιολογικά ευρήματα, η Βίνλαντ ήταν γνωστή μόνο από τα παλαιά Σκανδιναβικά Έπη και την μεσαιωνική ιστοριογραφία. Η ανακάλυψη του 1960 οριστικώς απέδειξε την προ-κολομβιανή αποίκιση της αμερικανικής ηπείρου από τους Βίκινγκ. Η τοποθεσία Λ'Ανς ο Μέντοους (L'Anse aux Meadows) πιθανώς ανταποκρίνεται στον οικισμό Στράουμφιερδ (Straumfjörð) ο οποίος αναφέρεται στα σκανδιναβικά έπη (saga) του Έρικ του Ερυθρού.[5][6]