Βασίλειο της Γαλλίας
πολιτικό καθεστώς της Γαλλίας από το 987 έως το 1791 / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Βασίλειο της Γαλλίας (γαλλικά: Royaume de France) είναι το όνομα του πολιτικού καθεστώτος της Γαλλίας την περίοδο της δυναστείας των Καπετιδών, η οποία διατήρησε την εξουσία κατά τη διάρκεια ενός τμήματος του Μεσαίωνα και στις αρχές της σύγχρονης εποχής - με αυτή την τελευταία εποχή να αντιστοιχεί στην επανομαζόμενη περίοδο του Παλαιού Καθεστώτος. Τη διαδέχθηκε το Βασίλειο της Γαλλίας με συνταγματική μοναρχία.
Βασίλειο της Γαλλίας | |||
---|---|---|---|
987–4 Σεπτεμβρίου 1791 | |||
| |||
Ύμνος: "Vive Henry IV" | |||
Χώρα | Βασίλειο της Γαλλίας | ||
Πρωτεύουσα | Παρίσι, Βερσαλλίες και Παρίσι | ||
Γλώσσες | Γαλλικά | ||
Θρησκεία | Καθολικισμός | ||
Πολίτευμα | Απόλυτη μοναρχία, συνταγματική μοναρχία, monarchie aristocratique, δυαδική μοναρχία και Γαλλική Συνταγματική Μοναρχία | ||
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Το βασίλειο της Γαλλίας προέκυψε από τη διαίρεση του βασιλείου των Φράγκων το 843. Το δυτικό βασίλειο, αποτελώντας τμήμα αυτής της διαίρεσης, απόσπάσθηκε πλήρως από τα άλλα δύο βασίλεια, το κεντρικό και το ανατολικό. Από το 911 και μετά, ο βασιλιάς Κάρολος Γ' απαίτησε την κληρονομιά των Φράγκων και χρησιμοποιούσε τον τίτλο του Βασιλιά τον Φράγκων, τίτλο που είχε εγκαταλειφθεί από την εποχή του Καρλομάγνου και που σύντομα θα γινόταν ο ιδιαίτερος τίτλος του μοναδικού βασιλιά της Δύσης, ο οποίος κατείχε περιοχές που αποτελούσαν τμήμα του βασιλείου του Κλοβί, συμπεριλαμβανομένων του Τουρναί, της Ρενς και του Παρισιού.
Η πρώτη αναφορά του ονόματος Γαλλία για τον προσδιορισμό του δυτικού βασιλείου των Φράγκων στο σύνολό του (μερικές φορές αναφερόμενο και ως Δυτική Φραγκία από ορισμένους ιστορικούς) βρίσκεται σε ένα δίπλωμα του βασιλιά Λουδοβίκου Δ' με ημερομηνία το 946, αναφερόμενο στη στιγμή όπου "ο βασιλιάς ανέκτησε τη Γαλλία"[1].
Αλλά το 1204, υπό τη βασιλεία του Φίλιππου Αυγούστου για πρώτη φορά ο βασιλιάς προσφωνήθηκε βασιλιάς της Γαλλίας αντί για βασιλιάς των Φράγκων. Η χρήση αυτού του τίτλου γενικεύτηκε σταδιακά το επόμενο διάστημα.
Οι Καπετίδες βασιλείς άρχισαν σταδιακά να αντικαθιστούν το σύστημα της φεουδαλικής μοναρχίας με την εφαρμογή του συστήματος της απόλυτης μοναρχίας, το οποίο έφθασε στο απόγειό του τον 17ο και τον 18ο αιώνα. Η Γαλλία είναι σίγουρο πως έφτασε στο απόγειό της στη διεθνή σκηνή υπό αυτό το καθεστώς. Ούτως, από την εποχή του Φίλιππου Αυγούστου, το βασίλειο φαινόταν πως αποτελούσε την πλέον σημαντική ευρωπαϊκή δύναμη αλλά κυρίως κατά τη διάρκεια του καθεστώτος της απόλυτης μοναρχίας, απέναντι σε αρκετές αντίπαλες ευρωπαϊκές συμμαχίες, η Γαλλία αναδύθηκε ως η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή δύναμη στη διάρκεια της περιόδου από το δεύτερο ήμισυ του 16ου αιώνα και μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα.
Το 1791 το σύστημα της απόλυτης μοναρχίας επίσημα καταργήθηκε και το Βασίλειο της Γαλλίας εισήλθε στο καθεστώς της συνταγματικής μοναρχίας. Λιγότερο από έναν χρόνο αργότερα, με τη διακήρυξη της κατάργησης της βασιλείας στη Γαλλία στις 21 Σεπτεμβρίου 1792, το Βασίλειο της Γαλλίας παραχώρησε τη θέση του στην Πρώτη Γαλλική Δημοκρατία και στη συνέχεια στην Πρώτη Αυτοκρατορία πριν αποκατασταθεί το 1814 και για μια ακόμη φορά το 1815 έχοντας διακοπεί στο μεσοδιάστημα από τις Εκατό Ημέρες. Το βασίλειο της Γαλλίας εξαφανίσθηκε οριστικά με την Επανάσταση του 1848.