Γάμος ομοφύλων
Αμφιλεγόμενος γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου / From Wikipedia, the free encyclopedia
Γάμος ομοφύλων ή γάμος ομοφυλόφιλων ονομάζεται ο γάμος μεταξύ δύο ατόμων του ίδιου φύλου, που έχει επιβεβαιωθεί από αστική ή θρησκευτική τελετή. Το δικαίωμα τέλεσης γάμων σε ομόφυλα ζευγάρια παραχωρήθηκε για πρώτη φορά στην Ολλανδία την 1η Απριλίου 2001.[1]
Το 2024, ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου εκτελείται και αναγνωρίζεται νόμιμα σε 36 χώρες (σε εθνικό επίπεδο ή σε ορισμένες δικαιοδοσίες):
- Ανδόρρα
- Αργεντινή
- Αυστραλία
- Αυστρία
- Βέλγιο
- Βραζιλία
- Γαλλία
- Γερμανία
- Δανία
- Ελβετία
- Ελλάδα
- Εσθονία
- ΗΠΑ
- Ηνωμένο Βασίλειο
- Ιρλανδία
- Ισπανία
- Ισημερινός
- Ισλανδία
- Καναδάς
- Κολομβία
- Κόστα Ρίκα
- Κούβα
- Λουξεμβούργο
- Μάλτα
- Μεξικό
- Νέα Ζηλανδία
- Νορβηγία
- Νότια Αφρική
- Ολλανδία
- Ουρουγουάη
- Πορτογαλία
- Σλοβενία
- Σουηδία
- Ταϊβάν
- Φινλανδία
- Χιλή
Αντίθετα, 33 χώρες έχουν ορισμούς για γάμους στα συντάγματά τους που αποτρέπουν τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου, οι οποίοι θεσπίστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες ως προληπτικό μέτρο:
- Αρμενία
- Λευκορωσία
- Βολιβία
- Βουλγαρία
- Μπουρκίνα Φάσο
- Μπουρούντι
- Καμπότζη
- Κεντροαφρικανική Δημοκρατία
- Κροατία
- Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό
- Δομινικανή Δημοκρατία
- Γεωργία
- Ονδούρα
- Ουγγαρία
- Τζαμάικα
- Κένυα
- Κιργιζία
- Λετονία
- Λιθουανία
- Μολδαβία
- Μαυροβούνιο
- Παλάου
- Παραγουάη
- Πολωνία
- Ρωσία
- Ρουάντα
- Σερβία
- Σλοβακία
- Νότιο Σουδάν
- Ουγκάντα
- Ουκρανία
- Βενεζουέλα
- Ζιμπάμπουε
Ορισμένες άλλες χώρες έχουν θεσμοθετήσει συνταγματικά τον ισλαμικό νόμο, ο οποίος γενικά ερμηνεύεται ως απαγόρευση του γάμου των ομοφυλόφιλων.
Η εφαρμογή του νόμου περί γάμου στα ζευγάρια του ίδιου φύλου ποικίλλει ανάλογα με τη δικαιοδοσία και έχει προκύψει μέσω νομοθετικής αλλαγής στο νόμο περί γάμου, δικαστικές αποφάσεις που βασίζονται σε συνταγματικές εγγυήσεις ισότητας, αναγνωρίζοντας ότι ο γάμος ομοφυλόφιλων επιτρέπεται από τον ισχύοντα νόμο περί γάμου[2] και με άμεση λαϊκή ψήφο (μέσω δημοψηφισμάτων και λαϊκών νομοθετικών πρωτοβουλιών).
Ο γάμος ομοφυλόφιλων μπορεί να παρέχει σε όσους έχουν δεσμευτεί σε σχέσεις μεταξύ ομοφυλόφιλων με σχετικές κυβερνητικές υπηρεσίες και να τους ζητήσει οικονομικές απαιτήσεις συγκρίσιμες με εκείνες που απαιτούνται από αυτούς σε γάμους ετεροφυλόφιλων και τους παρέχει επίσης νομική προστασία, όπως τα δικαιώματα κληρονομιάς και επίσκεψης στο νοσοκομείο.[3]
Η αναγνώριση του γάμου ομοφυλόφιλων έχει προκαλέσει πολιτικά, κοινωνικά και θρησκευτικά ζητήματα. Υποστηρικτές του γάμου των ομοφυλοφίλων είναι μη κερδοσκοπικές οργανώσεις, διάφορα επιστημονικά σωματεία, καθώς και πολιτικά κινήματα, ενώ αντίπαλοι είναι παραδοσιακές και θρησκευτικές ομάδες κ.α.. Η υποστήριξη του γάμου των ομοφυλοφίλων στηρίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο δικαίωμα κάθε ανθρώπου να παντρεύεται όποιον ή όποια θέλει και να αναγνωρίζεται η ένωση τους ως οικογένεια. Αντιθέτως, η απόρριψη του γάμου στηρίζεται στο επιχείρημα πως η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί φυσιολογική έλξη και είναι ανώμαλη και ότι η αναγνώριση των ομοφυλοφιλικών ενώσεων θα προωθήσει την ομοφυλοφιλία στην κοινωνία. Άλλα επιχειρήματα επισημαίνουν ότι τα νομικά ζητήματα ισότητας και δικαιωμάτων μπορούν να επιλυθούν και μέσω άλλων πράξεων, όπως το σύμφωνο συμβίωσης, ότι αλλοιώνεται ο θεσμός της οικογένειας και υπάρχει σύγχυση στον ρόλο των δύο φύλων, καθώς και ότι τα παιδιά αναθρέφονται καλύτερα και είναι καλύτερα ψυχολογικά όταν μεγαλώνουν σε ετεροκανονικές οικογένειες.[4]