Γιάκομπ Μπέμε
Γερμανός φιλόσοφος, θεολόγος και μυστικιστής, διανοητής στα συμφραζόμενα της λουθηρανικής παράδοσης / From Wikipedia, the free encyclopedia
ο Γιάκομπ Μπέμε (Jakob Böhme, 8 Μαρτίου 1575 - 17 Νοεμβρίου 1624) ήταν Γερμανός φιλόσοφος[1], χριστιανός μυστικιστής και θεολόγος. Θεωρείται αυθεντικός διανοητής στα πλαίσια της λουθηρανικής παράδοσης.
Γιάκομπ Μπέμε | |
---|---|
Εξιδανικευμένο πορτρέτο του Μπέμε από το Theosophia Revelata (1730). | |
Γέννηση | 8 Μαρτίου 1575 Γκέρλιτζ, Άνω Λουσατία, Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία |
Θάνατος | 20 Αυγούστου 1854 (79 ετών) Γκέρλιτζ |
Περίοδος | Φιλοσοφία 16ου-17ου αιώνα |
Περιοχή | Δυτική φιλοσοφία |
Επιδράσεις | Παράκελσος, Κάσπαρ Σβένκφελντ, Βάλεντιν Βάιγκελ |
Επηρέασε | Πιέρ Πουαρέ, Τζον Πόρντατζ, Ουίλιαμ Λόου, Λουί Κλοντ ντε Σεν-Μαρτέν, Ουίλιαμ Μπλέικ, Χέγκελ, Σοπενχάουερ, Φρήντριχ Βίλχελμ Γιόζεφ Σέλινγκ, Γιούλιους Έβολα |
Το πρώτο βιβλίο του, γνωστό ως Aurora, προκάλεσε σκάνδαλο σε σημείο που οδήγησε στη φυλάκισή του. Αποφυλακίστηκε υπό τον όρο ότι δε θα έγραφε ποτέ ξανά[2]. Από σύγχρονους ερευνητές υποστηρίζεται ότι ο λόγος του Μπέμε αντιπροσωπεύει την επιστροφή της γνωστικής σκέψης στη νεοτερικότητα[3].
Από τους διανοητές που ανανέωσαν το ενδιαφέρον για το έργο του Μπέμε περισσότερο γνωστοί είναι ο Χέγκελ που τον περιέλαβε στις διαλέξεις του για την Ιστορία της Φιλοσοφίας[4] και ο Σέλινγκ[5].
Δεδομένου ότι ο Μπέμε επιχείρησε να συνδυάσει τις πανθεϊστικές δοξασίες με την ιδέα της διαρχίας, αφενός αντιμετωπίστηκε ως Γνωστικός, αφετέρου επιχείρησε να ταυτίσει τον θεό με τη φύση, θεωρώντας ότι στη θεία σφαίρα υπάρχουν αντιθετικές δυνάμεις δυνάμεις, οι οποίες συμμετέχουν στη σύνθεση του θείου[6].