Γλώσσες της Ιταλίας
γλώσσες μιας γωγραφικής περιοχής / From Wikipedia, the free encyclopedia
Υπάρχει μια σειρά τοπικών γλωσσών που ομιλούνται σε διάφορους βαθμούς στην Ιταλία. Οι περισσότερες από αυτές ανήκουν στoυς διάφορους κλάδους των λατινογενών γλωσσών και ως εκ τούτου είναι «απόγονοι» της δημοτικής. Όμως η επίσημη και ευρέως ομιλούμενη γλώσσα εκεί είναι η ιταλική, που είναι «απόγονος» των Τοσκανικών.
Όλες οι ποικιλίες λατινογενών γλωσσών που ομιλούνται στην Ιταλία, εκτός από την τυπική ιταλική, αναφέρονται συχνά στην καθομιλουμένη ως «διάλεκτοι». Παρ’ όλα αυτά για μερικές από αυτές τις ποικιλίες ίσως να συνυπάρχει ο όρος «διάλεκτος» με άλλους όρους όπως «μειονοτικές γλώσσες» ή «καθομιλουμένη»[6]. Όσο για τη χρήση του όρου «διάλεκτος», όταν χρησιμοποιείται αναφορικά με τις γλώσσες της Ιταλίας υπονοεί εσφαλμένα πως οι γλώσσες που ομιλούνται στην Ιταλία είναι πραγματικές «διάλεκτοι» στο πλαίσιο της κυρίαρχης γλωσσικής έννοιας «ποικιλίες ή παραλλαγές της γλώσσας». Η περίπτωση αυτή δε σχετίζεται με τις γλώσσες της Ιταλίας, όπως αυτές διαμορφώνονται κατά κύριο λόγο σήμερα, αλλά με τις ποικιλίες της τυπικής ιταλικής. Οι περισσότερες από τις τοπικές γλώσσες της Ιταλίας άρχισαν να εξελίσσονται ή να διαφοροποιούνται σε τοπικό επίπεδο μαζί με τη δημοτική, ανεξάρτητα από την τυπική ιταλική, η οποία καιρό πριν είχε επεκταθεί σε ολόκληρη την Ιταλία. Στην πραγματικότητα η τυπική ιταλική είναι από μόνη της μια συνέχεια της Τοσκανικής γλώσσας της Φλωρεντίας ή μια διάλεκτος που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σ’ αυτήν. Οι περισσότερες τοπικές γλώσσες στην Ιταλία είναι επομένως ταξινομημένες ως ξεχωριστές γλώσσες, όντας απόγονοι της Λατινικής παρά των «διαλέκτων» ή των παραλλαγών της τυπικής ιταλικής γλώσσας[7][8]. Αντίθετα με την επέκταση της τυπικής ιταλικής σε ολόκληρη την Ιταλία του 20ου αιώνα, οι τοπικές ποικιλίες ή οι πραγματικές διάλεκτοι της τυπικής ιταλικής, γνωστές ως «τοπικές ιταλικές διάλεκτοι», αναπτύχθηκαν μόνο κατά μήκος της χερσονήσου.
Υπάρχουν αρκετές μειονοτικές γλώσσες που ανήκουν σε άλλους ινδοευρωπαϊκούς κλάδους, όπως οι Cimbrian(γερμανικές),οι Arbëresh (αλβανικές), η διάλεκτος Slavomolisano των Σερβοκροάτων (σλαβική) και οι Griko (ελληνικές). Άλλες μη αυτόχθονες γλώσσες ομιλούνται από ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού εξαιτίας της μετανάστευσης. [1][απέτυχε η επαλήθευση]