Δημήτριος ο Πολιορκητής
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Δημήτριος Α΄ ο Πολιορκητής (337 π.Χ. – 283 π.Χ.) ήταν ένας από τους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ιστορικό πρόσωπο κατά τους αιματηρούς πολέμους που ξέσπασαν γύρω από την επικράτηση στα εδάφη της Ανατολικής Μεσογείου μετά τον θάνατο του Μακεδόνα στρατηλάτη.
Αυτό το λήμμα τεκμηριώνεται κυρίως με πρωτογενείς πηγές. Παρακαλούμε βελτιώστε το προσθέτοντας δευτερογενείς ή τριτογενείς πηγές. |
Δημήτριος Α΄ | |
---|---|
Νόμισμα με τη μορφή του Δημήτριου | |
Βασιλιάς της Ασίας (μαζί με τον πατέρα του Αντίγονο) | |
Περίοδος εξουσίας | |
306 - 294 π.Χ. | |
Ηγεμών της Ελλάδος | |
Περίοδος εξουσίας | |
303 - 288 π.Χ. | |
Βασιλιάς των Μακεδόνων | |
Περίοδος εξουσίας | |
294 - 288 π.Χ. | |
Προκάτοχος | Αντίγονος Α΄ Αντίπατρος Α΄ Αλέξανδρος Ε΄ |
Διάδοχος | Αντίγονος Β΄ Πύρρος Α΄ Λυσίμαχος |
Εθνικότητα | Έλληνας |
Οίκος/Γενεά | Αντιγονιδών |
Πατέρας | Αντίγονος Α΄ |
Μητέρα | Στρατονίκη της Θράκης |
Γέννηση | 337 π.Χ., Μακεδονία |
Θάνατος | 283 π.Χ., Χερρόνησος, Συρία |
Τοποθεσία Ταφής | Δημητριάδα, Θεσσαλία |
Σύζυγος | Φίλα Ευρυδίκη Δηιδάμεια Πτολεμαΐδα Λάνασσα εταίρες/παλλακίδες Λάμια Μανία Δημώ Λέαινα Χρυσηίδα Αντικύρα |
Επίγονοι | από τη Φίλα Αντίγονος Β΄ Στρατονίκη από την Ευρυδίκη Κόρραγος από τη Δηιδάμεια Αλέξανδρος από την Πτολεμαΐδα Δημήτριος ο Καλός από την εταίρα Λάμια Φίλα από μια γυναίκα από την Ιλλυρία Δημήτριος ο Λεπτός |
Μάχες | Μάχη της Παραιτακηνής Μάχη της Γάζας Ναυμαχία της Σαλαμίνας της Κύπρου Πολιορκία της Ρόδου Μάχη των Θερμοπυλών Μάχη της Ιψού Μάχη της Μαντίνειας |
Ήταν γιος του επιφανούς στρατηγού του Αλεξάνδρου, Αντίγονου του Μονόφθαλμου, στρατεύματα του οποίου διοίκησε και την ασιατική αυτοκρατορία του οποίου αποπειράθηκε να επανακτήσει.[1] Αφού απέτυχε να νικήσει τον Πτολεμαίο, Σατράπη της Αιγύπτου το 312 π.Χ., και τους Ναβαταίους Άραβες λίγο αργότερα, ο Δημήτριος κατέκτησε την Αθήνα από τον Κάσσανδρο το 307 π.Χ., ενώ το 306 π.Χ. υποχρέωσε σε ταπεινωτική ήττα τον Πτολεμαίο στη Σαλαμίνα της Κύπρου.[2] Οι επιδόσεις του στην ανεπιτυχή Πολιορκία της Ρόδου το 305 π.Χ. του έδωσαν την επωνυμία «ο Πολιορκητής».[3] Κατόπιν πολέμησε στο πλευρό του Αντίγονου στην καθοριστική Μάχη της Ιψού το 301 π.Χ., όπου ο πατέρας του έχασε τη ζωή του.[1] Ο Δημήτριος διατήρησε εδάφη στον ελληνικό χώρο και αφού έθεσε και πάλι την Αθήνα υπό τη σφαίρα επιρροής του, έγινε τελικά κύριος της Μακεδονίας το 294 π.Χ..[4] Κυβέρνησε συνολικά για έξι χρόνια, μέχρι που έχασε τον θρόνο του από τους ανταγωνιστές του, Λυσίμαχο και Πύρρο. Ο Δημήτριος εξεστράτευσε στην Ασία, όπου και παραδόθηκε τελικά στον Σέλευκο τον Νικάτορα το 285 π.Χ.[5] Πέρασε την υπόλοιπη ζωή του σε αιχμαλωσία στη Συρία, όπου και απεβίωσε το 283 π.Χ. στην ηλικία των 54 ετών.[6]
Όταν πραγματοποιούσε επιθέσεις ήταν αρκετά ικανός στην κατασκευή πολιορκητικών μηχανών,[7] ο Δημήτριος έμεινε στην ιστορία για τις εντυπωσιακού μεγέθους και φιλοδοξίας εκστρατείες που διεξήγαγε.