From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Δημοκρατικό Κόμμα ( ΔΚ ) είναι ένα κεντροαριστερό και φιλελεύθερο[1] πολιτικό κόμμα στο Χονγκ Κονγκ. Αποτελεί το πιο εμβληματικό κόμμα της φιλοδημοκρατικής παράταξης του Χονγκ Κογνκ.
Δημοκρατικό Κόμμα 民主黨 | |
---|---|
Ένα μικρό γραφείο του κόμματος στο Χονγκ Κονγκ | |
Ηγέτης | Λο Κιν-Χέι |
Ίδρυση | 2 Οκτωβρίου 1994 |
Πτέρυγα νεολαίας | Νέοι Δημοκράτες |
Ιδεολογία | Φιλελευθερισμός |
Πολιτικό φάσμα | Κέντρο, Κεντροαριστερά |
Χρώματα | Πράσινο |
Νομοθετικό Συμβούλιο | 0 / 70
|
Περιφερειακά Συμβούλιαα | 86 / 479
|
Ιστότοπος | |
dphk.org |
Το κόμμα ιδρύθηκε το 1994 ως συγχώνευση των κομμάτων Ενωμένων Δημοκρατών του Χονγκ Κονγκ και του Σημείου Συνάντησης με σκοπό να κερδίσουν τις εκλογές του Νομοθετικού Συμβουλίου του 1995. Όντως, το νέο κόμμα κατέγραψε μία εντυπωσιακή νίκη, κερδίζοντας πάνω από το 40 τοις εκατό της λαϊκής ψήφου, με αποτέλεσμα να γίνει το μεγαλύτερο κόμμα του νομοθετικού συμβουλίου κατά την διάρκεια των τελευταίων αποικιακών χρόνων. Λόγω της σχέσης του Δημοκρατικού κόμματος με την Συμμαχία για την υποστήριξη των πατριωτικών δημοκρατικών κινημάτων της Κίνας (δημοκρατική οργάνωση με έδρα το Χονγκ Κονγκ που αντιτάχθηκε στην αιματηρή καταστολή των διαδηλώσεων του Τιενανμέν του 1989 και ζήτησε τον τερματισμό της μονοκομματικής κυριαρχίας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας) το κόμμα θεωρείται εδώ και καιρό ως εχθρικό προς τις αρχές του Πεκίνου.
Με επικεφαλής τον Μάρτιν Λι, το Δημοκρατικό γίνεται το μεγαλύτερο κόμμα τόσο σε ψήφους όσο και σε έδρες στις πρώτες εκλογές του Νομοθετικού Συμβουλίου μετά την παράδοση του Χονγκ Κονγκ στην Κίνα. Ωστόσο, λόγω του ιδιόμορφου εκλογικού συστήματος αναλογικής εκπροσώπησης του Χονγκ Κονγκ, οι Δημοκρατικοί δεν κατάφεραν ποτέ να καταλάβουν την πλειοψηφία των εδρών στο Νομοθετικό Συμβούλιο. Η δημοτικότητα του κόμματος ανέκαμψε για λίγο μετά τις διαδηλώσεις υπέρ της δημοκρατίας του 2003. Παρόλα αυτά, έπειτα από τις εκλογές του 2004, η κυριαρχία του στην φιλοδημοκρατική παράταξη αμφισβητήθηκε και υποσκελίστηκε από την εμφάνιση νέων κομμάτων.
Σύντομα ήρθε αντιμέτωπο με νέα φιλοδημοκρατικά κόμματα, όπως το Κόμμα Πολιτών και τον Σύνδεσμο των Σοσιαλδημοκρατών. Το 2010, το Δημοκρατικό κόμμα προέβη σε μια κίνηση που εξέπληξε τους πάντες: διαπραγματεύτηκε με την κυβέρνηση του Πεκίνου για την εκλογική μεταρρύθμιση του 2010 το οποίο οδήγησε σε ένα καταστροφικό σχίσμα στο στρατόπεδο υπέρ της δημοκρατίας. Οι ριζοσπαστικοί δημοκράτες στηλίτευσαν αυτήν την επιλογή του κόμματος, κατηγορώντας τη ως προδοτική. Στις εκλογές του Νομοθετικού Συμβουλίου του 2012, εν μέρει λόγω αυτής του της απόφασης, το κόμμα απόλεσε μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων που μέχρι τότε το υποστήριζαν, διατηρώντας μόνο έξι έδρες. Λόγω του μεγέθους της ήττας, το κόμμα εισήλθε σε μια διαδικασία ανασυγκρότησης μετά την ολοκλήρωση της οποίας οι περισσότεροι βετεράνοι του κόμματος αποσύρθηκαν και έδωσαν τη θέση τους στη νέα γενιά στις εκλογές του 2016.[2]
Μετά το μαζικό κίνημα αντικυβερνητικών διαδηλώσεων του 2019, το κόμμα πέτυχε μία σημαντική νίκη μαζί με άλλα κόμματα υπέρ της δημοκρατίας στις εκλογές των Περιφερειακών Συμβουλίων του 2019.[3] Τον Ιούλιο του 2020 εφαρμόστηκε για πρώτη φορά ο αμφιλεγόμενος Νόμος Εθνικής Ασφαλείας του Πεκίνου. Στη συνέχεια τέσσερεις φιλοδημοκρατικοί βουλευτές προσήχθησαν για δίκη. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, όλοι οι βουλευτές της φιλοδημοκρατικής παράταξης, συμπεριλαμβανομένων των βουλευτών του Δημοκρατικού κόμματος παραιτήθηκαν, κάτι το οποίο άφησε το κόμμα χωρίς εκπροσώπηση στο Νομοθετικό Συμβούλιο για πρώτη φορά από το 1998.[4] Τον Ιανουάριο του 2021, πολλά μέλη του κόμματος βρίσκονταν μεταξύ των 53 ακτιβιστών υπέρ της δημοκρατίας που συνελήφθησαν βάσει του νόμου εθνικής ασφαλείας.[5]
Από την αρχή το κόμμα υποστήριξε την αποκατάσταση της κινεζικής κυριαρχίας στο Χονγκ Κονγκ. Ωστόσο, από την επανένωση του Χονγκ Κονγκ με την Κίνα το 1997, επιμένει στην πιστή τήρηση της αρχής «μία χώρα, δύο συστήματα». Η στάση του κόμματος για το μέλλον που πρέπει να ακολουθήσει το Χονγκ Κονγκ διαφέρει από εκείνη των κομμάτων υπέρ του Πεκίνου. Πιστεύει ότι το Χονγκ Κονγκ πρέπει να αναπτύξει πιο δημοκρατικούς θεσμούς και να διατηρήσει τις ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα για την επίτευξη ευημερίας.
Το κόμμα έχει προτείνει διάφορες πολιτικές για πολλούς τομείς. Κάποιοι από αυτοί είναι:
Συνολικά, το Δημοκρατικό Κόμμα υποστηρίζει οικονομικές πολιτικές πολύ κοντά στον φιλελευθερισμό (όπως αυτόν τον εννοεί περισσότερο ο Τζον Ρωλς παρά του Ρόμπερτ Νόζικ ή του Φρίντριχ Χάγιεκ) σε αντίθεση με τον ριζοσπαστικό νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό που χαρακτηρίζει το Χονγκ Κονγκ. Ωστόσο, αυτό σπάνια αναφέρεται στις ομιλίες των μελών του κόμματος στο εξωτερικό για να ζητήσουν πολιτική υποστήριξη.
Οι θέσεις του κόμματος σε διάφορα κοινωνικά ζητήματα δεν είναι σαφώς καθορισμένη. Με τρόπο που μπορεί να φαίνεται αντίθετος με την παραδοσιακή φιλελεύθερη ιδεολογία, το κόμμα γενικά αντιτίθεται στη νομιμοποίηση εμπορικών σεξ ή τυχερών παιχνιδιών.Επίσης, το Δημοκρατικό Κόμμα υποστηρίζει τη νομιμοποίηση νόμων που θα απαγόρευαν τις διακρίσεις εις βάρος της κοινότητας των ΛΟΑΤ, παρότι η συντηρητική πτέρυγα του κόμματος αντιτίθεται σε αυτό.
Τα τελευταία χρόνια με την εμφάνιση του τοπικιστικού κινήματος, το Δημοκρατικό Κόμμα έχει επικριθεί από οργανώσεις υπέρ της ανεξαρτησίας του Χονγκ Κονγκ για την εμφανή του θέση υπέρ της Κίνας. Ωστόσο, ταυτόχρονα το κόμμα κατηγορείται επίσης από κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης ότι είναι αντικινεζικό διότι αντιτίθενται μόνο στην μονοκομματική κυριαρχία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας. Πολλοί από τους ηγέτες του κόμματος, συμπεριλαμβανομένων των Σζέτο Γουά, Μάρτιν Λι και Άλμπερτ Χο, αυτοαποκαλούνται πατριώτες που απλώς αντιτίθενται στο ΚΚΚ αλλά όχι στην χώρα γενικά και υποστηρίζουν τον εκδημοκρατισμό της Κίνας.[6] Το κόμμα έχει δηλώσει επίσης ότι δεν υποστηρίζει το Χονγκ Κονγκ να αποσχιστεί από την Κίνα.
Εκλογή | Υποψήφιος του ΔΚ | Αριθμός ψήφων | % των ψήφων |
---|---|---|---|
2005 | Λι Γουιν-τατ | Δεν συμμετείχε | |
2012 | Άλμπερτ Χο | 76 | 7.24 |
Εκλογή | Αριθμός ψήφων | % των ψήφων | Έδρες ΓΠ | Έδρες ΛΠ | ΈδρεςΕΕ | Σύνολο θέσεων | +/− | Θέση |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1995 | 385,428 | 41.87 | 12 | 5 | 2 | 19 / 60 |
4 | 1ο |
1998 | 634,635 | 42.87 | 9 | 4 | 0 | 13 / 60 |
- | 1ο |
2000 | 417.873 | 31.66 | 9 | 3 | 0 | 12 / 60 |
0 | 1ο |
2004 | 445,988 | 25.19 | 7 | 2 | 9 / 60 |
3 | 3ο | |
2008 | 312,692 | 20.63 | 7 | 1 | 8 / 60 |
1 | 2ο | |
2012 | 247,220 | 13.65 | 4 | 2 | 6 / 70 |
2 | 2ο | |
2016 | 199,876 | 9.22 | 5 | 2 | 7 / 70 |
1 | 2ο |
Εκλογή | Αριθμός ψήφων | % των ψήφων | Σύνολο εκλεγμένων εδρών | +/− |
---|---|---|---|---|
1994 | 157,929 | 23.01 | 75 / 346 |
|
1999 | 201,461 | 24.85 | 86 / 390 |
11 |
2003 | 223,675 | 21.27 | 95 / 400 |
9 |
2007 | 175,054 | 15.38 | 59 / 405 |
46 |
2011 | 205,716 | 17.42 | 47 / 412 |
12 |
2015 | 196,068 | 13.56 | 43 / 431 |
4 |
2019 | 362,275 | 12.36 | 91 / 452 |
48 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.