Εκκλησία του Σαν Ρόκκο (Βενετία)

Η Εκκλησία του Αγίου Ρόκκου (ιταλικά: Chiesa di San Rocco‎‎) είναι μία Ρωμαιοκαθολική εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Ρόκκο στη Βενετία, στη βόρεια Ιταλία. Κτίστηκε μεταξύ 1489 και 1508 από τον Μπαρτολομέο Μπον τον Νεότερο, αλλά άλλαξε σημαντικά το 1725. Η πρόσοψη χρονολογείται από το 1765 έως το 1771 ^[2] και σχεδιάστηκε από τον Μπερναντίνο Μακαρούτσι. Η εκκλησία είναι μία από αυτές, που κτίστηκαν στη Βενετία ως προσφορά για την απαλλαγή από την πανώλη. ^[3]

Εκκλησία του Αγίου Ρόκκου Chiesa di San Rocco
Πρόσοψη της Εκκλησίας του Αγ. Ρόκκου.
Βασικές πληροφορίες
Γεωγραφικές συντεταγμένες	45°26′13.1″N 12°19′30.94″E
Υπαγωγή	Καθολική Εκκλησία
Χώρα	Ιταλία
Έτος αφιέρωσης	1508
Καταστατικό	ενεργή
Αρχιτεκτονική περιγραφή
Αρχιτέκτονας/Αρχιτέκτονες	Μπαρτολομέο Μπον
Αρχιτεκτονικός τύπος	Εκκλησία
Αρχιτεκτονικός ρυθμός	Αναγέννηση
Έναρξη ανέγερσης	1489
Αποπεράτωση	1771
Λεπτομέρειες
Μήκος	40 μ.
Πλάτος	20 μ.

Εκκλησία του Σαν Ρόκκο, Βενετία
Είδος	εκκλησία
Αρχιτεκτονική	αναγεννησιακή αρχιτεκτονική
Γεωγραφικές συντεταγμένες
Θρήσκευμα	Καθολικισμός[1]
Θρησκευτική υπαγωγή	Πατριαρχείο της Βενετίας
Διοικητική υπαγωγή	Βενετία
Τοποθεσία	Municipality 1 Venezia-Murano-Burano
Χώρα	Ιταλία
Έναρξη κατασκευής	1489 και 1726
Υλικά	τούβλο
Αρχιτέκτονας	Pietro Bon, Giovanni Antonio Scalfurotto και Bernardino Maccarucci
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Ο Άγ. Ρόκκος, του οποίου τα λείψανα βρίσκονται στην εκκλησία μετά τη μεταφορά τους από τη Βογκέρα της Παβίας, ανακηρύχθηκε πολιούχος της πόλης το 1576. Κάθε χρόνο, την ημέρα της εορτής του (16 Αυγούστου), ο δόγης έκανε προσκύνημα στην εκκλησία.

Κοντά στην εκκλησία βρίσκεται η Μεγάλη Σχολή του Αγ. Ρόκκου, γνωστή για τους πολυάριθμους πίνακες του Tιντορέττο. Ιδρύθηκε τον 15ο αι. ως αδελφότητα, για να βοηθήσει τους πολίτες σε καιρούς πανώλης.

Περιγραφή της

Το εξωτερικό

Η πρόσοψη είναι διακοσμημένη με αγάλματα του Τζοβάννι Μαρκιόρι: στα αριστερά είναι ο Ζεράρ ντε Τσανάντ (ιταλ. Τζεράρντο Σαγρέντο) και ο Γκρεγκόριο Μπαρμπαρίγκο, ενώ στα δεξιά ο Λορέντσο Τζουστινιάνι και ο Πιέτρο Ορσεόλο. Στο κέντρο, επάνω από την πόρτα της εισόδου, είναι το ανάγλυφο Ο Σαν Ρόκκο θεραπεύει τα θύματα της πανώλης από τον Τζοβάννι-Μαρία Μορλάιτερ.

• 
  Ο Σαν Ρόκο θεραπεύει τα θύματα της πανώλης, από τον Τζοβάννι-Μαρία Μορλάιτερ.
• 
  Ο Άγιος Γκεράντο Σαγκρέντο.
• 
  Ο Άγιος Γκρεγκόριο Μπαρμπαρίγκο
• 
  Ο Άγιος Λορέντσο Τζουστινιάνι.
• 
  Ο Άγιος Πέτρος Ορσόλο.

Το εσωτερικό

Το εσωτερικό της εκκλησίας είναι αξιοσημείωτο για τους πίνακες του Τιντορέττο, που περιλαμβάνουν τα έργα:

• Ο Ευαγγελισμός και ο Άγιος Ρόκκος παρουσιάζεται στον πάπα στον δυτικό τοίχο.
• Ο Άγιος Ρόκκος μεταφέρεται στη φυλακή (του αποδίδεται) και η κολυμβήθρα της Βηθεσδά στο νότιο τείχος του ναού.
• Ο Άγιος Ρόκκος θεραπεύει τα θύματα της πανώλης, ο Άγιος Ροκκος παρηγορούμενος από έναν Άγγελο, ο Άγιος Ρόκκος στην Ερημία και ο Άγιος Ρόκκος θεραπεύει τα Ζώα (αποδίδονται) στο τέμπλο.
• Ο Άγιος Χριστόφορος και ο Άγιος Μαρτίνος έφιπποι από τον Πορντενόνε· κρέμονται στον βόρειο τοίχο του κύριου κλίτους.

Επίσης υπάρχουν: ένα μνημείο του Πελεγκρίνο Μπαζέλι Γκρίλο (1517) και ένα άγαλμα του Αγ. Ρόκκου του Μπαρτολομέο Μπον.

• 
  Το εσωτερικό.
• 
  Βωμός του Βεντουρίνο Φαντόνι.
• 
  Ο θόλος και η αψίδα διακοσμήθηκαν από τον Πορντενόνε.
• 
  Το Όργανο.
• 
  Ο Χριστός εκτοπίζει τους εμπόρους από τον ναό, του Φουμιάνι

Σημειώσεις

1. Ανακτήθηκε στις 7  Μαρτίου 2021.
2. Allen, Grant (1898). Venice. London: G. Richards. σελίδες 107–112. ISBN 0-665-05089-5.
3. Avery, Harold (February 1966). «Plague churches, monuments and memorials». Proc. R. Soc. Med. 59 (2): 110–116. PMID 5906745.

Δείτε επίσης

• Κατάλογος εκκλησιών στη Βενετία

Βιβλιογραφικές αναφορές

• Zenkert, Astrid (2003). Tintoretto in der Scuola di San Rocco, Ensemble und Wirkung. Tübingen: Ernst Wasmuth Verlag. ISBN 3-8030-1918-4.
• Wittmann, Heiner (1996). Sartre und die Kunst. Die Porträtstudien von Tintoretto bis Flaubert. Tübingen: Gunter Narr Verlag. ISBN 3-8233-5167-2.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Δορυφορική εικόνα από τους Google Maps (o Άγ. Ρόκκος βρίσκεται δυτικά της Σάντα Μαρία Γκλοριόζα ντεϊ Φράρι)