Εξεγέρσεις των γκέτο
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι εξεγέρσεις των γκέτο κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν μια σειρά από ένοπλες εξεγέρσεις εναντίον του καθεστώτος της ναζιστικής Γερμανίας μεταξύ 1941 και 1943 στα νεοσυσταθέντα εβραϊκά γκέτο σε όλη την ναζιστική Ευρώπη. Μετά τη γερμανική και σοβιετική εισβολή στην Πολωνία το Σεπτέμβριο του 1939, οι Πολωνοεβραίοι είχαν στοχευθεί από την αρχή. Μέσα σε λίγους μήνες στην κατεχόμενη Πολωνία, οι Γερμανοί δημιούργησαν εκατοντάδες γκέτο στα οποία ανάγκασαν τους Εβραίους να ζήσουν. Τα νέα γκέτο αποτελούσαν μέρος της γερμανικής επίσημης πολιτικής για την απομάκρυνση των Εβραίων από τη δημόσια ζωή με σκοπό την οικονομική εκμετάλλευση.[1] Ο συνδυασμός υπερβολικού αριθμού κρατουμένων, ανθυγιεινών συνθηκών και έλλειψης τροφής οδήγησε σε υψηλό ποσοστό θανάτου μεταξύ αυτών.[2] Στις περισσότερες πόλεις τα εβραϊκά υπόγεια κινήματα αντίστασης αναπτύχθηκαν σχεδόν αμέσως, αν και η γκετοποίηση περιόρισε σοβαρά την πρόσβασή τους σε πόρους.[3]
Οι μαχητές των γκέτο πήραν τα όπλα κατά τη διάρκεια της πιο θανατηφόρας φάσης του Ολοκαυτώματος, γνωστή ως Επιχείρηση Ράινχαρντ (ξεκίνησε το 1942), ενάντια στα σχέδια των Ναζί να απελάσουν όλους τους κρατούμενους - άνδρες, γυναίκες και παιδιά - σε στρατόπεδα, με σκοπό τη μαζική εξόντωσή τους.[3]