Επιστολές του Παύλου
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι επιστολές του Αποστόλου Παύλου ή γράμματα του Παύλου, είναι τα δεκατεσσερα βιβλία της Καινής Διαθήκης που αποδίδονται στον Απόστολο Παύλο, αν και η συγγραφή ορισμένων είναι υπό αμφισβήτηση. Μεταξύ αυτών των επιστολών είναι μερικά από τα πρώτα υπάρχοντα χριστιανικά χειρόγραφα. Παρέχουν μια εικόνα για τις πεποιθήσεις και τις αντιπαραθέσεις του πρώιμου Χριστιανισμού. Ως μέρος του κανόνα της Καινής Διαθήκης, αποτελούν θεμελιώδη κείμενα τόσο για τη χριστιανική όσο και για την ηθική θεολογία. Η επιστολή προς τους Εβραίους, παρόλο που δεν φέρει το όνομά του, παραδοσιακά θεωρήθηκε του Παύλου (αν και ο Ωριγένης αμφισβήτησε τη συγγραφή της τον 3ο αιώνα μ.Χ.), αλλά από τον 16ο αιώνα και μετά η γνώμη κινήθηκε σταθερά εναντίον του Παύλου ως συντάκτη της συγκεκριμένης επιστολής και λίγοι μελετητές πλέον την αποδίδουν στον Παύλο, κυρίως επειδή δεν είναι γραμμένη όπως οι άλλες επιστολές του σε στυλ και περιεχόμενο.[1] Οι περισσότεροι μελετητές συμφωνούν ότι ο Παύλος έγραψε στην πραγματικότητα επτά από τις αποκαλούμενες "επιστολές του Παύλου", αλλά ότι τέσσερεις από τις επιστολές στο όνομα του Παύλου είναι ψευδογραφικές (Εφεσίους, Α' προς Τιμόθεο, Β' προς Τιμόθεο και προς Τίτο) και ότι δύο άλλες επιστολές έχουν αμφισβητήσιμη συγγραφή (Δεύτερη προς Θεσσαλονικείς και προς Κολοσσαείς).[2] Σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, ο Παύλος έγραψε αυτές τις επιστολές με τη βοήθεια ενός γραμματέα που θα επηρέαζε το στυλ τους, αν όχι το θεολογικό τους περιεχόμενο.[3]
Οι επιστολές του Παύλου τοποθετούνται συνήθως μεταξύ των Πράξεων των Αποστόλων και των Καθολικών επιστολών σε σύγχρονες εκδόσεις. Τα περισσότερα ελληνικά χειρόγραφα, ωστόσο, τοποθετούν πρώτα τις Γενικές Επιστολές,[4] και μερικά άλλα τοποθετούν τις επιστολές του Παύλου στο τέλος της Καινής Διαθήκης.