Ηλεκτροδυναμική
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η ηλεκτροδυναμική είναι ένας κλάδος της θεωρητικής φυσικής που μελετά τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ ηλεκτρικών φορτίων και ρευμάτων με εφαρμογή των επεκταμένων τύπων κλασικής μηχανικής του Νεύτωνα. Η θεωρία παρέχει μια εξαιρετική περιγραφή των ηλεκτρομαγνητικών φαινομένων που παρατηρούνται εφόσον οι σχετικές κλίμακες μήκους και οι εντάσεις πεδίων είναι αρκετά μεγάλες ώστε οι επιδράσεις της κβαντικής μηχανικής να είναι αμελητέες. Για μικρές αποστάσεις και χαμηλές εντάσεις πεδίου, οι αλληλεπιδράσεις περιγράφονται καλύτερα από την κβαντική ηλεκτροδυναμική.
Οι θεμελιώδεις φυσικές πτυχές της κλασικής ηλεκτροδυναμικής παρουσιάζονται σε πολλά κείμενα, όπως των: Φάινμαν, Ρόμπερτ Λέιτον και Μάθιου Σαντς,[1] Ντέιβιντ Γκρίφιθς,[2] Πανόφσκι και Φίλιπς,[3] και Τζον Ντέιβιντ Τζάκσον.[4]