Ισίδωρος της Σεβίλλης
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ισίδωρος της Σεβίλλης (λατινικά: Isidorus Hispalensis) ήταν μελετητής και για πάνω από τρεις δεκαετίες Αρχιεπίσκοπος της Σεβίλλης. Θεωρείται ευρέως ως «ο τελευταίος λόγιος του αρχαίου κόσμου».[4]
Γρήγορες Πληροφορίες Ισίδωρος της Σεβίλλης, Γέννηση ...
Ισίδωρος της Σεβίλλης | |
---|---|
Γέννηση | 560[1] Καρθαγένη |
Κοίμηση | 4 Απριλίου 636 και 636[2] Spalis |
Εορτασμός | 4 Απριλίου[3] |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Κλείσιμο
Σε μια εποχή αποσύνθεσης της κλασικής κουλτούρας, της αριστοκρατικής βίας και του αναλφαβητισμού, συμμετείχε στη μετατροπή των βασιλιάδων του Αρειανισμού στον καθολικισμό, βοηθώντας τον αδερφό του Λέανδρο της Σεβίλλης και συνεχίζοντας το έργο του μετά το θάνατό του. Ήταν επιρροή στον εσωτερικό κύκλο του Σισεβούτου, βασιλιά της Ισπανίας.[5]
Η φήμη του μετά το θάνατό του βασίστηκε στο Etymologiae, μια ετυμολογική εγκυκλοπαίδεια που συγκέντρωσε σε αυτήν αποσπάσματα πολλών βιβλίων από την κλασική αρχαιότητα που διαφορετικά θα είχαν χαθεί.[6]