Κέφαλος (μυθολογία)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Κέφαλος ήταν γιος του Δηιονέως που ήταν βασιλιάς στους Φωκείς και της Διομήδης, εγγονός του γενάρχη των Αιολών Αιόλου.[3][4] Ο Κέφαλος ήταν επιπλέον ένας από τους ερωμένους της θεάς Ηούς.[5] Η λέξη Κέφαλος σημαίνει «κεφάλι», πιθανότατα σημαίνει ότι υπήρξε κεφαλή μιας μεγάλης οικογένειας από την οποία προήλθε ο διάσημος ήρωας Οδυσσέας. Μια άλλη εξήγηση πιθανότατα να είναι η κεφαλή του Ηλίου που σκοτώνει με τις ακτίνες του, με τον ίδιο τρόπο σκότωσε και ο ίδιος κατά λάθος την Πρόκριδα με το βέλος του ενώ κυνηγούσε στο δάσος. Πολλές λατρείες που σχετίζονται με τον Κέφαλο και την Πρόκριδα έχουν βρεθεί σε ιερό ημερολόγιο στο χωριό Θορικός της νότιας Αττικής (430 π.Χ., δημοσιοποιήθηκαν το 1983).[6] Τα αδέλφια του Κέφαλου ήταν ο Αινετύς, ο Φύλακος, ο Άκτωρ και η Αστεροδεία.[7][8] Ο γιος του με την Πρόκνη ήταν ο Αρκείσιος, με την Κλυμένη κόρη του Μινύα απέκτησε τον Ίφικλο και τον Αλκιμέδη. Σε μερικές πηγές καταγράφεται σαν πατέρας της Οίας, συζύγου του Χαροποιού και επώνυμης του Δήμου της Οίας στην Αττική.[9] Ένας άλλος γιος του Κέφαλου ο Κάνης έγινε βασιλιάς της Φωκίδας και σύζυγος της Ευάδνης, κόρης του Πελία.[10]