Καβάδι
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το καβάδι είναι μακρύ ένδυμα το οποίο είναι ανοικτό κατακόρυφα ή σταυρωτό. Τα μανίκια του ποικίλλουν, άλλοτε είναι στενά και άλλοτε πλατιά. Φοριόταν κατά τα παλιότερα χρόνια, συνήθως πάνω από τη βράκα και το πουκάμισο και ήταν φτιαγμένο από ριγωτό βαμβακερό ή στολισμένο με χρυσάφι ύφασμα. Συνοδευόταν από ένα εξωτερικό ύφασμα το οποίο διέφερε ανάλογα με το μέρος ( π.χ. συνοδευόταν από τζουμπέ στην Αθήνα, πιρπιρί στα Ιωάννινα, γιλέκο στην Κερασούντα του Πόντου, τσόχα στη Λιούντζη της Βόρειας Ηπείρου, σαγιά στους Σοφάδες της Θεσσαλίας κλπ ).[1][2]
Το καβάδι, αν και ανατολίτικης προέλευσης, εισήχθη στον ελλαδικό και μικρασιατικό χώρο από τη βυζαντινή περίοδο και κατά το παρελθόν ενσωματώθηκε στις παραδοσιακές ενδυμασίες αρκετών περιοχών, όπως στα Δωδεκάνησα, στην Αττική, στη Μακεδονία, στον Πόντο, στην Καππαδοκία κλπ.[1][3][4][5][6] Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις όπως στην Κάλυμνο, η τοπική παραδοσιακή ενδυμασία έπαιρνε το όνομά της από τον συγκεκριμένο επενδύτη.[7]