Κοινό κτήμα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Στο δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας ο όρος κοινό κτήμα (αγγλικά: public domain, γαλλικά: domaine public) περιλαμβάνει το σύνολο των έργων, η ελεύθερη χρήση των οποίων δεν περιορίζεται από το νόμο ή της οποίας οι νομικοί περιορισμοί έχουν λήξει.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Αυτό μπορεί να σημαίνει:
- Μια γνώση στην οποία δεν αναγνωρίσθηκε ή δε νοείται ποτέ κάποιο μονοπώλιο, όπως π.χ. ένας μαθηματικός τύπος ή η Αγγλική γλώσσα
- Ένα έργο διανοίας που δεν καλύπτεται από δικαιώματα δημιουργού όπως π.χ. μια ομιλία βουλευτή στο Κοινοβούλιο.
- Ένα έργο τέχνης ή διανοίας που έπαψε να προστατεύεται λόγω παρόδου της περιόδου προστασίας[1] (χαρακτηριστικό παράδειγμα τα έργα του Σαίξπηρ και του Μπετόβεν).
- Ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το οποίο έληξε και η προστατευόμενη τεχνογνωσία μπορεί πλέον να χρησιμοποιηθεί από όλους (χαρακτηριστικό παράδειγμα τα «γενόσημα» φάρμακα).
- Ο δημιουργός παραιτείται από το δικαίωμά του στην πνευματική ιδιοκτησία.
Γενικά, κοινό κτήμα μπορεί να είναι ιδέες, πληροφορίες και έργα τα οποία διατίθενται δημόσια. Στα πλαίσια της νομοθεσίας (η οποία περιλαμβάνει την πνευματική ιδιοκτησία, τις ευρεσιτεχνίες και τα εμπορικά σήματα) το κοινό κτήμα αφορά σε έργα, ιδέες και πληροφορίες, τα οποία είναι άυλα και εγγενώς δεν υπόκεινται σε ιδιοκτησία ή/και είναι διαθέσιμα για χρήση από τον καθένα χωρίς περιορισμό.
Ο όρος προέρχεται από το αγγλοσαξωνικό δίκαιο και έχει εισέλθει στο δίκαιο των κρατών της ηπειρωτικής Ευρώπης τις τελευταίες δεκαετίες.