![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0f/Porter-CoriolanusAct4.jpg/640px-Porter-CoriolanusAct4.jpg&w=640&q=50)
Κοριολανός (Σαίξπηρ)
θεατρικό έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ / From Wikipedia, the free encyclopedia
Κοριολανός (αγγλικός τίτλος: Coriolanus ) είναι τραγωδία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ που θεωρείται ότι γράφτηκε μεταξύ 1605 και 1607, ανέβηκε στη σκηνή για πρώτη φορά το 1607 και δημοσιεύτηκε το 1623. Το έργο βασίζεται στο ζωή του θρυλικού Ρωμαίου στρατιωτικού ηγέτη Γάιου Μάρκιου Κοριολανού. Αποτελεί μέρος μιας σειράς έργων των οποίων η θεματολογία αντλείται από τη ρωμαϊκή ιστορία, όπως Ο βιασμός της Λουκρητίας, Τίτος Ανδρόνικος, Ιούλιος Καίσαρας και Αντώνιος και Κλεοπάτρα.[1]
![]() Ο Κοριολανός συναντά τον Αουφίδιο και τίθεται στην υπηρεσία των Βόλσκων, από εικονογράφηση έκδοσης του 1801 | |
Συγγραφέας | Ουίλλιαμ Σαίξπηρ |
---|---|
Τίτλος | The Tragedy of Coriolanus |
Γλώσσα | Αγγλικά |
Ημερομηνία δημιουργίας | 1608 |
Ημερομηνία δημοσίευσης | 1623 |
Μορφή | θεατρικό έργο |
![]() | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Κοριολανός είναι το προσωνύμιο που δόθηκε στον Ρωμαίο στρατηγό Γάιο Μάρκιο μετά τα στρατιωτικά του κατορθώματα εναντίον των Βόλσκων[2] και την κατάληψη της πόλης τους Κορίολα το 493 π.Χ. Μετά την επιτυχία του επεδίωξε να γίνει ύπατος αλλά η περιφρόνηση του για τους πληβείους και η εχθρότητα των αξιωματούχων οδήγησαν στην εκδίωξή του από τη Ρώμη. Κατέφυγε στους Βόλσκους, έγινε αρχηγός τους και τους οδήγησε εναντίον της πατρίδας του.
Είναι από τις πιο γνωστές τραγωδίες του Σαίξπηρ, με συχνές παραστάσεις στην εποχή μας.[3] Έχει διασκευαστεί για την όπερα, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση αρκετές φορές.[4]
Ο Κοριολανός συχνά εκλαμβάνεται ως ένα φιλοσοφικό δοκίμιο για τη φύση της εξουσίας και τις σχέσεις μεταξύ των διαφορετικών κοινωνικών στρωμάτων, ένα δοκίμιο στο οποίο οι προβληματισμοί του Σαίξπηρ ξεπερνούν κατά πολύ τα πλαίσια της εποχής του. Τα προβλήματα που εγείρει το έργο για τις αδυναμίες της δημοκρατίας, τη διαφθορά της εξουσίας και τον αυταρχισμό έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον σύγχρονων σκηνοθετών σε καταστάσεις πολιτικού αναβρασμού και σε κάθε περίοδο το έργο έχει γίνει αντικείμενο νέων αξιολογήσεων.[5]