Κυβέρνηση Αδαμαντίου Ανδρουτσόπουλου 1973
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η κυβέρνηση Αδαμαντίου Ανδρουτσόπουλου (Νοέμβριος 1973 - Ιούλιος 1974) ήταν η τελευταία κυβέρνηση της Στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα, και σχηματίστηκε μετά το πραξικόπημα εναντίον του Γεώργιου Παπαδόπουλου από τον ταξίαρχο Δημήτριο Ιωαννίδη.
Ελληνική Δημοκρατία (1973-1974) | |
Ημερομηνία σχηματισμού | 25 Νοεμβρίου 1973 |
---|---|
Ημερομηνία διάλυσης | 24 Ιουλίου 1974 |
Πρόσωπα και δομές | |
Αρχηγός Κράτους | Φαίδων Γκιζίκης (Πρόεδρος της Δημοκρατίας) |
Πρόεδρος Κυβέρνησης | Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος |
Συνολικός αριθμός Μελών | 32 |
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | Δικτατορική κυβέρνηση |
Ιστορία | |
Εκλογές | Επιβολή με στρατιωτικό πραξικόπημα |
Θητεία νομοθετικού σώματος | Η Βουλή ανέστειλε τις εργασίες της επ' αόριστον |
Προηγούμενη | Κυβέρνηση Σπύρου Μαρκεζίνη 1973 |
Διάδοχη | Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας 1974 |
Ο Δημήτριος Ιωαννίδης εκφράζοντας την μεγαλύτερη ίσως μερίδα των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, ξεκίνησε να καταστρώνει τα σχέδια ανατροπής του Γ. Παπαδόπουλου από το καλοκαίρι του 1973. Αν και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν ενημερωμένος και για τις απόψεις του Ιωαννίδη εναντίον της «φιλελευθεροποίησης» και «πολιτικοποίησης» [1]που επιχειρούσε αλλά και για τις κινήσεις του και τις συνομιλίες του με άλλους ανώτερους στρατιωτικούς, δεν κατάφερε ωστόσο να τον παραγκωνίσει ή να τον «εξουδετερώσει». Έτσι, τα χαράματα της 25ης Νοεμβρίου 1973 σε μια άρτια οργανωμένη επιχείρηση, άνθρωποι του Ιωαννίδη συνέλαβαν και έθεσαν υπό περιορισμό στο σπίτι του στο Λαγονήσι, τον δικτάτορα και καθαίρεσαν από τις θέσεις τους ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο, μαζί με τον Πρωθυπουργό. [2].
Σε ανακοίνωση που κυκλοφόρησε στις εφημερίδες στις 27 Νοεμβρίου 1973 δόθηκαν κάποιες λιτές εξηγήσεις :
«Αι ένοπλαι δυνάμεις της χώρας όχι μόνο έδωσαν την εντολήν των εις το καταλυθέν σχήμα να οδηγήσει το έθνος εκεί που είχον υποσχεθεί ότι θα το οδηγούσαν, αλλά έκαμαν και πολύν υπομονήν. (...) Δεν ηδύναντο όμως, να διανοηθούν, αγνοί στρατιώτες αυτοί, ότι πρώην συνάδελφοί των θα ήτο δυνατόν να εκφύγουν της αποστολής των, να λησμονήσουν το καθήκον των και να προσπαθήσουν να οικειοποιηθούν ένα εθνικό κίνημα των ενόπλων δυνάμεων και να το καταστήσουν προσωπική των κατάστασιν (...) Παρεξήγησαν, όμως οι εντολοδόχοι την ανεκτικότητα εις τα πρώτα παραπατήματα και ηδιαφόρησαν εις τον κίνδυνο να εκθέσουν τας ενόπλους δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας εις την υποστήριξιν αθεμίτων ενεργειών που απέβλεπαν εις την στήριξην μιας προσωποπαγούς καταστάσεως, με απροβλέπτους για το έθνος καταστρεπτικάς συνεπείας. Η φωνή όμως του καθήκοντος όσον και αν επεχειρήθη να καταπνιγή, εύρε την διέξοδόν της την 25η Νοεμβρίου, και με ενότητα και δυναμισμό έκοψε τα χέρια εκείνων που προσπαθούσαν να την φιμώσουν. (...) Από αυτήν την φωνήν εμφορομένη η νέα ηγεσία του κράτους, των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, έχουσα επικεφαλής έναν αγνόν και εις την μορφήν ακόμη στρατιώτη, όπως είναι ο στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης αλλά και αόκνους εργάτας τους αφανείς πρωτεργάτες της 25ης Νοεμβρίου ελπίζομεν ότι θα οδηγήσει το έθνος εις την λεωφόρον της ομαλής λειτουργίας του πολιτεύματος (....)»
— Πηγή: Εφημερίδα "Μακεδονία", 27/11/1973, σελ.1
Η νέα κυβέρνηση σχηματίστηκε γρήγορα αλλά και πρόχειρα. Οι ξένοι παρατηρητές σχολίασαν ότι η πλειοψηφία των μελών ήταν τεχνοκράτες, ενώ απουσίαζε παντελώς ένα αξιόπιστο και με εμπειρία πολιτικό πρόσωπο. Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω γνώμη του πρεσβευτή της Μεγάλης Βρετανίας στην Ελλάδα, Ρόμπιν Χούπερ: « Η νέα κυβέρνηση, δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για μια μεταβατική κυβέρνηση η οποία σχηματίσθηκε χωρίς να το περιμένει κανείς - αιφνιδιαστικά. (...) Ένας υπουργός είπε σε γαλλική εφημερίδα ότι τον σύρανε μέσα από την μπανιέρα του την Κυριακή το πρωί. Αυτός είχε την εντύπωση ότι θα τον κλείνανε στη φυλακή για τρίτη φορά από το 1967, τον οδήγησαν όμως στο υπουργείο Άμυνας μέσα σε ένα δωμάτιο γεμάτο στρατηγούς και του ζήτησαν να γίνει υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ. Κάποιον άλλο τον συνέλεξαν με ελικόπτερο από το Γύθειο όπου είναι δήμαρχος. Ο νέος πρωθυπουργός -δικηγόρος που κάποτε εργάσθηκε στο Σικάγο και συνεπώς θεωρείται δημιούργημα της CIA- είχε καταλάβει διάφορες υπουργικές θέσεις από το 1967 μέχρι τις αρχές του χρόνου φέτος. Ο Ανδρουτσόπουλος είναι πολύ λίγο γνωστός και δεν εμπνέει σεβασμό»[3]