Λατρεία Ηρώων (αρχαία Ελλάδα)
κατάλογος εγχειρήματος Wikimedia / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Λατρεία Ήρωα ήταν ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της αρχαίας ελληνικής θρησκείας. Στην Ομηρική Ελλάδα, ο "ήρωας" (αρχαία: ἥρως) αναφέρεται σε έναν άντρα που πολεμάει με μία από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές του Τρωικού πολέμου. Στους ιστορικούς χρόνους όμως, η λέξη κατέληξε να σημαίνει συγκεκριμένα έναν νεκρό άντρα, που τιμάται και για τον οποίον γίνονται εξιλασμοί στον τάφο του, ή σε ιερό γι’ αυτό το σκοπό, το Ηρώον, γιατί η φήμη του όσο ζούσε ή ο ασυνήθιστος θάνατός του, του έδωσε δύναμη να υποστηρίζει και να προστατεύει τους ζωντανούς. Ο ήρωας ήταν κάτι περισσότερο από θνητό, αλλά λιγότερο από θεό, και διάφορα πρόσωπα με υπερφυσικές ικανότητες ενσωματώθηκαν στην κατηγορία των ηρώων. Η διάκριση μεταξύ ενός θεού κι ενός ήρωα ήταν παραπάνω από ασαφής, ειδικά στην περίπτωση του Ηρακλή, τον πιο διακεκριμένο, αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα ήρωα[1].
Τα μεγαλόπρεπα ερείπια και οι τύμβοι που είχαν απομείνει από την Εποχή του Χαλκού, είχαν σχηματίσει στους αρχαίους Έλληνες της προ της εμφάνιση των γραμμάτων εποχής,-10ος και 9ος αιώνας προ Χριστού,- την αίσθηση μιας ένδοξης και χαμένης εποχής, η οποία αντανακλάται στην προφορική επική παράδοση, και η οποία θα αποκρυσταλλωνόταν στην Ιλιάδα. Σε διάφορα μέρη, όπως το Λευκαδί, άρχισαν να ανανεώνονται διαλλειματικά προσφορές [2], ακόμα κι αν τα ονόματα των ένδοξων νεκρών μόλις και επιβίωναν στη μνήμη. "Άρχισαν να λέγονται ιστορίες οι οποίες ξεχώριζαν και έδιναν πρόσωπο στα άτομα που τώρα θεωρούνταν ότι ήταν θαμμένα σ’ εκείνες τις αρχαίες και επιβλητικές τοποθεσίες", παρατηρεί ο Lane Fox[3].