Λαχμίδες
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η δυναστεία των Λαχμιδών (αραβικά: اللخميون), που αναφέρεται στα αραβικά ως al-Manādhirah (المناذرة , λατινικά ως: al-Manāḏira) ή Banu Lakhm (بنو لخم , λατινικά ως: Banū Laḫm) ήταν ένα αραβικό βασίλειο στο Νότιο Ιράκ και την Ανατολική Αραβία, με πρωτεύουσα την αλ-Χιράχ, από τα τέλη του 3ου αι. μ.Χ. έως το 602 . [1] Ήταν γενικά -αλλά κατά διαστήματα- σύμμαχοι και πελάτες της Σασανιδικής αυτοκρατορίας και συμμετείχαν στους Ρωμαιο-Περσικούς Πολέμους. Ενώ ο όρος "Λαχμίδες" έχει επίσης εφαρμοστεί στην κυρίαρχη δυναστεία, οι πιο πρόσφατες επιστήμες προτιμούν να αναφέρονται σε αυτούς ως Νασρίδες. [2]
Η εξουσία της δυναστείας των Νασριδών επεκτάθηκε στους Άραβες συμμάχους τους στο Αλ Μπαχρέιν και στην Αλ-Γιαμάμα. [3] Όταν ο Χοσρόης Β΄ καθαίρεσε και εκτέλεσε τον Aλ-Νουμάν Γ΄, τον τελευταίο ηγεμόνα των Nασριδών, οι Άραβες σύμμαχοί του στο Nατζντ σήκωσαν τα όπλα και νίκησαν τους Σασανίδες στη μάχη του Ντι Καρ, η οποία οδήγησε τους Σασανίδες να χάσουν τον έλεγχό τους στην Ανατολική Αραβία. [3] Η νίκη στο Ντι Καρ προκάλεσε εμπιστοσύνη και ενθουσιασμό στους Άραβες, που το θεώρησαν ως αρχή μίας νέας εποχής. [4] [5]