Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα
Πρόεδρος της Βραζιλίας (2003-2010, 2023-) / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα (Luiz Inácio Lula da Silva ; 27 Οκτωβρίου 1945)[1][2], γνωστός απλώς ως Λούλα, είναι βραζιλιάνος αριστερός πολιτικός και συνδικαλιστής, ο οποίος διατελεί ως ο 39ος πρόεδρος της Βραζιλίας από την 1η Ιανουαρίου του 2023. Διετέλεσε ξανά ως ο 35ος πρόεδρος της χώρας από το 2003 έως το 2011[3]. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του αριστερού Κόμματος των Εργαζομένων και κατέβηκε τρεις φορές, χωρίς επιτυχία, υποψήφιος για την προεδρία, πριν πετύχει τη νίκη στις γενικές εκλογές της Βραζιλίας το 2002. Επανεξελέγη το 2006.[4] Τον Μάιο 2021, ο Λούλα δήλωσε ότι θα διεκδικήσει μια τρίτη θητεία στις βουλευτικές εκλογές του 2022 στη Βραζιλία εναντίον του τότε προέδρου Ζαΐρ Μπολσονάρου.[5][6][7] Εξελέγη πρόεδρος της Βραζιλίας στις 30 Οκτωβρίου 2022, νικώντας τον Μπολσονάρου με ελάχιστη διαφορά. Είναι ο πρώτος που εκλέγεται δημοκρατικά τρεις φορές πρόεδρος της Βραζιλίας και ο δεύτερος που εκλέγεται σε μη συνεχόμενες προεδρικές θητείες (μετά τον Γκετούλιο Βάργκας).
Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα | |
---|---|
Επίσημο πορτρέτο, 2023 | |
Πρόεδρος της Βραζιλίας | |
Εν ενεργεία Ανέλαβε καθήκοντα 1 Ιανουαρίου 2023 | |
Αντιπρόεδρος | Ζεράλντου Αλκμίν |
Προκάτοχος | Ζαΐρ Μπολσονάρου |
Περίοδος 1 Ιανουαρίου 2003 – 31 Δεκεμβρίου 2010 | |
Αντιπρόεδρος | Ζοζέ Αλενκάρ |
Προκάτοχος | Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο |
Διάδοχος | Ντίλμα Ρούσεφ |
Πρόεδρος του Εργατικού Κόμματος | |
Περίοδος 15 Ιουλίου 1990 – 24 Ιανουαρίου 1994 | |
Προκάτοχος | Λουίζ Γκουσίκεν |
Διάδοχος | Ρούι Φαλκάο |
Μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων για το Σάο Πάολο | |
Περίοδος 1 Φεβρουαρίου 1987 – 1 Φεβρουαρίου 1991 | |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 27 Οκτωβρίου 1945 (1945-10-27) (78 ετών), Καετές, Περναμπούκο, Βραζιλία |
Εθνότητα | Βραζιλιάνικη |
Υπηκοότητα | Βραζιλία |
Πολιτικό κόμμα | ΚΕ (1980–σήμερα) |
Σύζυγος | Μαρίσα ντε Λούρδες ντα Σίλβα (1969-1971 θάνατος) Μαρίσα Λετίσια Ρόκο Κάσα (1974-2017 θάνατος) Ροζανγκέλα ντα Σίλβα (2022-σήμερα) |
Παιδιά | 5 |
Κατοικία | Μέγαρο ντα Αλβοράντα |
Σπουδές | Εθνική Υπηρεσία Βιομηχανικής Κατάρτισης |
Επάγγελμα | Μεταλλουργός, Συνδικαλιστής, Πολιτικός |
Θρήσκευμα | Ρωμαιοκαθολικισμός |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Λούλα εισήγαγε σαρωτικά κοινωνικά προγράμματα με στόχο την καταπολέμηση της φτώχειας και την ανύψωση της εργατικής τάξης της χώρας. Ως πρόεδρος, διαδραμάτισε εξέχοντα ρόλο σε διεθνή ζητήματα, όπως σε δραστηριότητες που σχετίζονται με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και την κλιματική αλλαγή, ενώ περιγράφεται ως «ένας άνθρωπος με τολμηρές φιλοδοξίες να αλλάξει την ισορροπία δυνάμεων μεταξύ των εθνών».[8] Η κυβέρνησή του μαστιζόταν από σκάνδαλα διαφθοράς κατά την πρώτη του θητεία.
Διαδεχόμενος την Ντίλμα Ρούσεφ, ο Λούλα άφησε το δικό του σημάδι στην πολιτική σκηνή της Βραζιλίας. Έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους πιο δημοφιλείς πολιτικούς στην ιστορία της Βραζιλίας και όσο ήταν στην εξουσία ως ένας από τους πιο δημοφιλείς πολιτικούς στον κόσμο.[9][10][11] Το 2011 ο Λούλα, όντας καπνιστής επί 40 χρόνια, διαγνώστηκε με καρκίνο του λαιμού και υποβλήθηκε σε χημειοθεραπεία, η οποία κατέληξε σε επιτυχή ανάρρωση.[12][13]
Στις αρχές του 2016, ο Λούλα διορίστηκε αρχηγός του επιτελείου υπό την Ρούσεφ αλλά ο δικαστής Γκίλμαρ Μέντες του Ανώτατου Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου μπλόκαρε τον διορισμό Λούλα λόγω των ομοσπονδιακών ερευνών που βρίσκονταν σε εξέλιξη εκείνη την περίοδο.[14][15] Τον Ιούλιο 2017 ο Λούλα καταδικάστησε για ξέπλυμα χρήματος και διαφθορά σε μια αμφιλεγόμενη δίκη, στην οποία καταδικάστηκε σε εννιάμιση χρόνια φυλάκισης. Ο ομοσπονδιακός δικαστής της υπόθεσης, Σέρτζιο Μόρο, έγινε έπειτα Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Ασφάλειας στην κυβέρνηση του Ζαΐρ Μπολσονάρου.[16] Μετά από ανεπιτυχή έφεση, ο Λούλα συνελήφθη τον Ιούλιο 2018 και πέρασε 580 ημέρες στη φυλακή.[17][18][19] Επιχείρησε να θέσει νέα υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές του 2018 αλλά αποκλείστηκε βάσει του νόμου της Βραζιλίας περί «Καθαρής Πλάκας».[20]
Τον Νοέμβριο του 2019, το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο έκρινε ότι οι φυλακίσεις με εκκρεμείς εφέσεις ήταν παράνομες και ο Λούλα αποφυλακίστηκε.[21] Τον Μάρτιο 2021 ο δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου Έντσον Φασίν αποφάσισε ότι όλες οι καταδίκες του Λούλα πρέπει να ακυρωθούν επειδή δικάστηκε από ένα δικαστήριο που δεν είχε τη δικαιοδοσία για την υπόθεσή του.[22] Η απόφαση του Φασίν, που επιβεβαιώθηκε και από άλλους δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου τον Απρίλιο 2021, αποκατέστησε τα πολιτικά δικαιώματα του Λούλα. Το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο αποφάνθηκε τον Μάρτιο 2021 ότι ο δικαστής Μόρο, που επέβλεψε τη δίκη Λούλα για διαφθορά, ήταν προκατειλημμένος.[23] Όλες οι κατηγορίες που άσκησε ο Μόρο εναντίον του Λούλα ακυρώθηκαν στις 24 Ιουνίου 2021, επιτρέποντας στον τελευταίο να θέσει υποψηφιότητα εκ νέου για την προεδρία της χώρας στις εκλογές του 2022.[24] Έλαβε τις περισσότερες ψήφους στον πρώτο γύρο και νίκησε τον Μπολσονάρου στον δεύτερο γύρο λαμβάνοντας το 50.9% των ψήφων έναντι 49.1% για τον αντίπαλο του.[25] Ορκίστηκε πρόεδρος την 1η Ιανουαρίου 2023. Ακριβώς μια εβδομάδα μετά, στις 8 Ιανουαρίου 2023, εκατοντάδες ακροδεξιοί οπαδοί του απερχόμενου προέδρου Μπολσονάρο, εισέβαλαν στο Βραζιλιάνικο Κογκρέσο με αίτημα την παραίτηση Λούλα από την Προεδρία.