Μάχη της Πετρόης
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Μάχη της Πετρόης, [1] επίσης γνωστή ως Μάχη του Άδη, [2] διεξήχθη στις 20 Αυγούστου 1057 μεταξύ δύο αντίπαλων Βυζαντινών στρατών: των πιστών δυνάμεων του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μιχαήλ ΣΤ΄ Στρατιωτικού (βασ. 1056–1057 ) υπό τον πρόεδρο Θεόδωρο και τους υποστηρικτές του επαναστάτη στρατηγού Ισαάκιου (Α΄) Κομνηνού.
Δυσαρεστημένοι από την παραμέληση των οικονομικών του στρατού και την απροθυμία του Αυτοκράτορα να εξετάσει τα παράπονά τους, ο Κομνηνός και άλλοι κορυφαίοι διοικητές, συμπεριλαμβανομένων των Νικηφόρου Βρυεννίου (εθνάρχη) και Νικηφόρου (Γ΄) Βοτανειάτη, άρχισαν να συνωμοτούν εναντίον του Μιχαήλ ΣΤ΄. Έτσι στις 8 Ιουνίου 1057 ο Κομνηνός ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας στην Καππαδοκία. Αφού οι υποστηρικτές του συγκέντρωσαν τάγματα από τη Μ. Ασία για υποστήριξή του, ο στρατός του βάδισε δυτικά προς την Κωνσταντινούπολη και συνάντησε τον νομιμόφρονα αυτοκρατορικό στρατό, που αποτελείτο κυρίως από τάγματα από την Ευρώπη, κοντά στην πόλη της Νίκαιας.
Αφού αντιμετώπισαν ο ένας τον άλλον για αρκετές ημέρες, οι δύο στρατοί τελικά ενεπλάκησαν στην πεδιάδα του Άδη. Παρόλο που η δεξιά πτέρυγα του εξεγερμένου στρατού χτυπήθηκε, ο ίδιος ο Κομνηνός έμεινε σταθερός στο κέντρο. Τη νίκη κέρδισε η αριστερή του πτέρυγα, με αρχηγό τον Κατακαλών Κεκαυμένο, που διέλυσε την αυτοκρατορική δεξιά πτέρυγα, έφτασε και μπήκε στο στρατόπεδό τους και κατέστρεψε τις σκηνές τους, κάνοντας τον αυτοκρατορικό στρατό να διαρραγεί και να τρέξει, αφήνοντας ανοιχτό τον δρόμο προς την Κωνσταντινούπολη. Με τον εξεγερμένο στρατό να πλησιάζει στην πρωτεύουσα, ο Μιχαήλ ΣΤ΄ πρόσφερε στον Κομνηνό τη θέση του καίσαρα και διαδόχου, αλλά γρήγορα πείστηκε να παραιτηθεί από το θρόνο. Την επόμενη μέρα, 1 Σεπτεμβρίου 1057, στέφθηκε Αυτοκράτορας στην Κωνσταντινούπολη ο Ισαάκιος Α΄ Κομνηνός. Η βασιλεία του σημαδεύτηκε από τις ανεπιτυχείς προσπάθειές του να μεταρρυθμίσει τη διοίκηση και να ενισχύσει την Αυτοκρατορία, αλλά η αντιπολίτευση που δημιουργήθηκε, οδήγησε στη δική του παραίτηση τον Νοέμβριο του 1059.