Μανφρέδος της Σικελίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μανφρέδος της Σικελίας (γερμανικά: Manfred, 1232 - 26 Φεβρουαρίου 1266) μέλος του Οίκου των Χοενστάουφεν ήταν βασιλιάς της Σικελίας (1258 - 1266) και πρίγκιπας του Τάραντα (1250 - 1266). Ο Μανφρέδος της Σικελίας ήταν νόθος γιος του Γερμανού αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β΄ από την ερωμένη του Μπιάνκα Λάντσια. Ο πατέρας του -σύμφωνα με τον Μάθιου Πάρις- νυμφεύτηκε τη Μπιάνκα Λάντσια στην επιθανάτιο κλίνη του ως τέταρτη σύζυγο, αλλά η εκκλησία δεν αναγνώρισε τον γάμο και ο ίδιος παρέμεινε νόθος.[8] Όταν πέθανε ο ετεροθαλής αδελφός του Κορράδος Δ΄ της Γερμανίας (1254), τον διαδέχθηκε ο ανήλικος γιος του Κορραδίνος· ο Μανφρέδος ορίστηκε αντιβασιλιάς και κηδεμόνας στο όνομα του μικρού ανιψιού του, μέχρι την ενηλικίωση εκείνου.
Μανφρέδος της Σικελίας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Manfred (Γερμανικά) |
Γέννηση | 1232 Βενόζα |
Θάνατος | 26 Φεβρουαρίου 1266[1][2][3] Μπενεβέντο |
Συνθήκες θανάτου | θάνατος στη μάχη[4] |
Τόπος ταφής | Μπενεβέντο |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[5] |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Μπολόνια[4] University of Paris[4] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συγγραφέας[4] ποιητής[4] |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Βεατρίκη της Σαβοΐας (Μαρκησία του Σαλούτσο) (από 1248)[6][7][4] Ελένη Αγγελίνα της Ηπείρου (από 1258)[4] |
Τέκνα | Κωνσταντία Χοενστάουφεν της Σικελίας[6] Βεατρίκη της Σικελίας[4] |
Γονείς | Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν[6] και Μπιάνκα Λάντσια[6] |
Αδέλφια | Άννα των Χοενστάουφεν[4] Μαργαρίτα της Σικελίας Κορράδος Δ΄ της Γερμανίας[4] Ερρίκος της Γερμανίας[4] Φρειδερίκος της Αντιόχειας Έντσο της Σαρδηνίας Φρειδερίκος του Πεττοράνο |
Οικογένεια | Οίκος των Χοενστάουφεν |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Πόλεμοι/μάχες | Battle of Benevento |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Άρχοντας της Σικελίας[4] |
Θυρεός | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Ο Μανφρέδος κατέστειλε όλες τις επαναστάσεις σε τέσσερα χρόνια, μέχρι τη χρονιά που σφετερίστηκε την εξουσία του μικρού Κορραδίνου και ανακηρύχτηκε ο ίδιος βασιλιάς της Σικελίας (1258). Ο πάπας Ιννοκέντιος Δ΄ αντέδρασε και ο Μανφρέδος ανέλαβε την ηγεσία στους πολέμους της οικογένειάς του εναντίον τού πάπα: νίκησε τον παπικό στρατό στη Φότζια (2 Δεκεμβρίου 1254). Ο Μανφρέδος αφορίστηκε από τρεις διαφορετικούς πάπες, κλήθηκε σε Σταυροφορία από τον πάπα Αλέξανδρο Δ΄ και τον Ουρβανό Δ΄, αλλά τους αγνόησε.[9] Τότε ο Ουρβανός Δ΄ ζήτησε τη βοήθεια των Καπετιδών-Ανζοού να ανατρέψουν τον Μανφρέδο και ο Κάρολος νίκησε τους Χοενστάουφεν στο Μπενεβέντο και ανακηρύχτηκε νέος βασιλιάς της Σικελίας ως Κάρολος Α΄· ο Μανφρέδος έπεσε στη μάχη.