Μανώλης Καλομοίρης
Έλληνας συνθέτης / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μανώλης Καλομοίρης (14 Δεκεμβρίου 1883 – 3 Απριλίου 1962) ήταν Έλληνας μουσικοσυνθέτης και μουσικοπαιδαγωγός.
Μανώλης Καλομοίρης | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Μανώλης Καλομοίρης (Ελληνικά) |
Γέννηση | 14 Δεκεμβρίου 1883[1][2] Σμύρνη[3][1] |
Θάνατος | 3 Απριλίου 1962[4][5][6] Αθήνα[7][8][1] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Σπουδές | Ωδείο του Χαρκόβου |
Ιδιότητα | συνθέτης[1], διδάσκων πανεπιστημίου[1] και πιανίστας[9] |
Τέκνα | Κρινώ Καλομοίρη |
Συγγενείς | Δημήτριος Χαμουδόπουλος (ξάδελφος) |
Όργανα | πιάνο[1] |
Είδος τέχνης | κλασική μουσική |
Βραβεύσεις | Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών (1919) |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Ο μουσικός γλωσσοπλάστης της νεότερης Ελλάδας, όπως χαρακτηρίστηκε,[10] υπήρξε η επιβλητικότερη μορφή της Εθνικής Μουσικής Σχολής. Η μουσική του δημιουργία, αν και πνευματικό τέκνο του βαγκνερικού μουσικού δράματος και της ρωσικής εθνικής «σχολής των Πέντε», είναι δημιουργία βαθύτατα προσωπική, θεμελιωμένη κυρίως επάνω στο δημοτικό τραγούδι. Συνέθεσε πολλά έργα, μεταξύ αυτών πέντε όπερες, τρεις συμφωνίες, ένα κοντσέρτο για πιάνο, κύκλους τραγουδιών για φωνή και ορχήστρα ή για φωνή και πιάνο, έργα για πιάνο, μουσική δωματίου, χορωδιακά, καθώς και έργα για παιδιά. Υπήρξε ακόμη συγγραφέας παιδαγωγικών βιβλίων για τη θεωρία της μουσικής.