Ναγουάζ Σαρίφ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ναουάζ Σαρίφ (Ουρντού: نواز شریف) (25 Δεκεμβρίου 1949) είναι Πακιστανός μεγιστάνας των επιχειρήσεων, νομικός και πολιτικός, πρωθυπουργός της χώρας από τον Ιούνιο του 2013 ως τον Ιούλιο του 2017. Νωρίτερα είχε υπηρετήσει ξανά στην πρωθυπουργία από το 1990 ως το 1993 και ξανά από το 1997 ως το 1999. Είναι ο πρωθυπουργός του Πακιστάν με τη μεγαλύτερη σε διάρκεια θητεία.[1]
Ναγουάζ Σαρίφ | |
---|---|
Πρωθυπουργός του Πακιστάν | |
Περίοδος 8 Σεπτεμβρίου 2013 – 28 Ιουλίου 2017 | |
Πρόεδρος | Μαμνούν Χουσαΐν Ασίφ Αλί Ζαρντάρι |
Προκάτοχος | Μιρ Ασάρ Χαν Κχόσο |
Διάδοχος | Σαχίντ Χακάν Αμπάσι |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 25 Δεκεμβρίου 1949 (1949-12-25) (74 ετών) |
Εθνότητα | Πακιστανική |
Πολιτικό κόμμα | Πακιστανική Μουσουλμανική Λίγκα |
Θρήσκευμα | Ισλάμ |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Είναι πλούσιος επιχειρηματίας και γενικά ένας συντηρητικός πολιτικός. Η περιουσία του υπολογίζεται σε 1,4 δισ. $.[2]
Κατά τη διάρκεια της πρώτης του θητείας ο Πακιστανικός Στρατός τον ανάγκασε σε άμεση παραίτηση. [3] Επανήλθε το 1997 κερδίζοντας την απόλυτη πλειοψηφία και προέβη σε δοκιμές με πυρηνικά όπλα ως ανταπάντηση στη δοκιμή ατομικών όπλων από τη γειτονική Ινδία. Στη συνέχεια το 1999 ένα στρατιωτικό πραξικόπημα με ηγέτη τον Περβέζ Μουσάραφ τον ανάγκασε ξανά να παραιτηθεί. Επέστρεψε στο Πακιστάν στα τέλη του 2007, μετά από οκτώ χρόνια αναγκαστικής εξορίας. Με αφορμή την κατάρρευση της κυβέρνησης Μουσάραφ ο Σαρίφ ανέλαβε ξανά την πρωθυπουργία.
Στις γενικές εκλογές του 2013, ο Μουσουλμανικός Σύνδεσμος του Σαρίφ αναδείχθηκε νικητής και σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού. Ως αποτέλεσμα, ο Σαρίφ εξελέγη πρωθυπουργός από το κοινοβούλιο.[4][5]
Η οικογένεια του Σαρίφ ενεπλάκη σε σκάνδαλο μετά την αποκάλυψη των Panama Papers και παραπέμφθηκε σε δίκη.[6][7][8][9][10]
Στις 28 Ιουλίου 2017 απαγορεύτηκε στον Σαρίφ να κατέχει οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα επί 10 έτη, με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Πακιστάν. Επίσης του δόθηκε χρόνος για να προετοιμάσει την έξοδό του από τη χώρα, εξαιτίας της εμπλοκής των τριών παιδιών του σε σκάνδαλο διαφθοράς.[11] Ο Σαρίφ υπέβαλε την παραίτησή του μετά τη δικαστική απόφαση.[12]
Γεννημένος σε μια πλούσια οικογένεια της μεσαίας τάξης από το Λαχόρε, είναι ο γιος του ιδρυτή των Ομίλων Ittefaq και Sharif Groups, Muhammad Sharif, και ο μεγαλύτερος αδερφός του Shehbaz Sharif, πρώην υπουργού του Πουντζάμπ. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Επιτροπής Εκλογών του Πακιστάν, ο Σαρίφ είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος του Πακιστάν. Το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου του προέρχεται από την προσοδοφόρα επιχείρηση κατασκευής χάλυβα ενώ η περιουσία του ανέρχεται σε τουλάχιστον Rs. 1.6 δις. Ο Σαρίφ σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων στο Government College και αργότερα νομική στο Πανεπιστήμιο του Πουντζάμπ προτού μπει στην πολιτική στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Το 1981, ο Σαρίφ ορίστηκε από τον πρόεδρο Zia ως Υπουργός Οικονομικών για την επαρχία του Πουντζάμπ. Το 1985 εξελέγη υπουργός του Πουντζάμπ ; θέση στην οποία επανεξελέγη το 1988 μετά τη λήξη του στρατιωτικού νόμου. Το 1990, ο Σαρίφ ηγήθηκε ενός συντηρητικού συνασπισμού και έγινε πρωθυπουργός. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι η εκλογή του Σαρίφ επιδιώχθηκε από την πακιστανική υπηρεσία πληροφοριών ISI.