Νιόρ
γαλλική κοινότητα του νομού των Ντε-Σεβρ (πρωτεύουσα) From Wikipedia, the free encyclopedia
H Νιόρ (γαλλικά: Niort) είναι κοινότητα στα κέντρο-δυτικά της Γαλλίας, πρωτεύουσα του νομού Ντε-Σεβρ, στην περιοχή Νέα Ακουιτανία.
| Νιόρ | ||
|---|---|---|
 | ||
| ||
| Διοίκηση | ||
| Χώρα | Γαλλία | |
| Διοικητική υπαγωγή | καντόνιο του Νιόρ-Εστ, Καντόνιο του Νιόρ-Νορ, Καντόνιο του Νιόρ-Ουέστ, Ντε-Σεβρ και διαμέρισμα του Νιόρ | |
| • Δήμαρχος του Νιόρ | Ζερεμί Μπαλόζ (από 2014) | |
| Ταχυδρομικός κώδικας | 79000[1] | |
| Κωδικός Κοινότητας | 79191[2] | |
| Πληθυσμός | 59.309 (1 Ιανουαρίου 2021)[3] | |
| Έκταση | 68,2 km²[4] | |
| Υψόμετρο | 28 μέτρα | |
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | |
  Νιόρ | ||
| Ιστότοπος | http://www.vivre-a-niort.com[5] | |
 Σχετικά πολυμέσα | ||
    | ||
| δεδομένα | ||
.svg)
Είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Σεβρ Νιορταίζ.
Η πόλη είναι είναι ένα σημαντικό διοικητικό και εμπορικό κέντρο. Είναι η έδρα των κεντρικών γραφείων των κυριότερων γαλλικών αμοιβαίων ασφαλιστικών εταιρειών και θεωρείται η περιφερειακή πρωτεύουσα της κοινωνικής οικονομίας[6]και από τα κύρια χρηματοοικονομικά κέντρα στη Γαλλία.
Η Νιόρ έχει πληθυσμό 59.005 κατοίκους (το 2016). Η πόλη είναι επίσης έδρα της αστικής κοινότητας Νιορταί, με 149.220 κατοίκους (2015). Η αστική περιοχή περιλαμβάνει 77 κοινότητες και 156.789 κατοίκους (2015).
Οι κάτοικοι ονομάζονται Νιορταί (ζ).[7]
Η πόλη Νιόρ αναφέρεται ως Noiordo σε ένα νόμισμα της εποχής των Μεροβιγγείων το 940 [8] και ως Nyorto το 1204.
Είναι ένας γαλατικός τοπωνυμικός τύπος, που αποτελείται από τα στοιχεία nouiios (νέος) και ritu- (πέρασμα σε ποταμό), εκλατινισμένος σε ritum στα αρχαία κείμενα.
Η σημασία του τοπωνυμίου Νιόρ είναι συνεπώς αυτό του «νέου περάσματος» (στον ποταμό Σεβρ Νιορταίζ).[9]
Η πόλη βρίσκεται στα νοτιοδυτικά του νομού Ντε-Σεβρ, στις όχθες του ποταμού Σεβρ Νιορταίζ, που έχουν αναχθεί σε προστατευμένη πράσινη περιοχή. Στην άκρη περιοχής που χαρακτηρίζεται ως «Πράσινη Βενετία» για το φυσικό περιβάλλον, η Νιόρ είναι η κύρια πύλη της φυσικής περιοχής Μαραί Πουατεβάν, ένα φυσικό πάρκο με στόχο την προστασία του οικολογικά ευαίσθητου τοπίου της περιοχής.
Είναι μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της ιστορικής επαρχίας Πουατού.
Η Νιόρ βρίσκεται σε μια πλούσια και εύφορη πεδιάδα, σε σημαντικό σημείο διέλευσης μεταξύ της νοτιοδυτικής Γαλλίας, της Βρετάνης και της Βόρειας Γαλλίας και ανάμεσα στις ιστορικές περιοχές του Πουατού, Ωνί και Σαιντόνζ.
Η απόστασή της από το Παρίσι είναι περίπου 352 χιλιόμετρα κατ'ευθεία γραμμή (408 οδικώς). [2]
Η Νιόρ έχει πληθυσμό 59.005 κατοίκους (το 2016). Η πόλη είναι επίσης έδρα της αστικής κοινότητας Νιορταί, με 149.220 κατοίκους (2015). Η αστική περιοχή περιλαμβάνει 77 κοινότητες και 156.789 κατοίκους (2015).
Η έκταση είναι 68,20 χιλιόμετρα και το μεγαλύτερο ύψος της πόλης 77 μέτρα.
Προϊστορία
Η Νιόρ κατοικήθηκε από τη Νεολιθική περίοδο, όπως αποδεικνύεται από διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα, ανάμεσα στα οποία ένας πέλεκυς που βρέθηκε σε κεντρική πλατεία της πόλης ( Place de la Breche).
Αρχαιότητα
Πριν από τον 1ο αιώνα, η Νιόρ ήταν ένα χωριό που βρίσκονταν σε μια καμπή του ποταμού Σεβρ Νιορταίζ, στη σημερινή συνοικία Μπεσάκ της πόλης. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν κατά τα έτη 1970-1980 αποδεικνύουν μια σημαντική εμπορική δραστηριότητα για το διάστημα αυτό. Οι ίδιες ανασκαφές παρουσιάζουν σταδιακή εγκατάλειψη του οικισμού προς το τέλος του 1ου αιώνα. Οι λόγοι για αυτή τη μείωση της δραστηριότητας δεν είναι γνωστοί: πυρκαγιές, επιδημίες (ο οικισμός βρίσκονταν κοντά στο βάλτο), οι υποθέσεις μπορεί να είναι πολυάριθμες.
Η παρουσία μιας γαλατο-ρωμαϊκής κοινότητας επιβεβαιώνεται από την ανακάλυψη, τον Ιανουάριο του 2018, στην περιοχή Port-Boinot, τριών αγαλμάτων κελτικής (γαλατικής) προέλευσης: δύο μητέρες-θεές και η θεά Επόνα.[10]
Μεσαίωνας
Πρώιμος Μεσαίωνας
Κατά την Καρολίγγεια εποχή, φαίνεται ότι για λόγους ασφάλειας, η πόλη περιορίστηκε γύρω από έναν τόπο λατρείας και εγκαταστάθηκε στους λόφους των εκκλησιών Νοτρ-Νταμ και Σαιντ-Αντρέ. Αυτοί οι λόφοι προσέφεραν πράγματι τη δυνατότητα αυξημένης παρακολούθησης του ποταμού Σεβρ Νιοσαίζ και του λιμανιού του. Ο ποταμός ήταν μια φυσική οδός μεταφοράς και εμπορίου που ήταν πολύ σημαντική εκείνη την εποχή. Αλλά ήταν επίσης μια πόρτα ανοιχτή στις εισβολές, όπως αποδεικνύεται από τις λεηλασίες των Νορμανδών το 940.
Κλασικός Μεσαίωνας
Μετά την καταστροφή από τις επιδρομές των Νορμανδών, η πόλη ξανακτίστηκε γύρω από έναν πύργο των κομήτων του Πουατιέ.
Με τον πρώτο γάμο της Ελεονώρας της Ακουιτανίας πέρασε πρώτα υπό την εξουσία του βασιλιά της Γαλλίας, στη συνέχεια με τον δεύτερο γάμο της στην επικράτεια του δούκα του Ανζού, ο οποίος ήταν επίσης βασιλιάς της Αγγλίας (Ανδεγαυική αυτοκρατορία). Αυτή η κατάσταση απέφερε στην πόλη κάποια πλεονεκτήματα. Το 1203, η Ελεονώρα χορήγησε στην πόλη και την περιοχή καταστατικό χάρτη. Ο βασιλικός σύζυγός της, Ερρίκος Β΄ ο Πλανταγενέτης και ο γιος του Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, οχύρωσαν την ακρόπολη με κάστρο και τείχη μήκους 2.800 μέτρων, σχεδόν διπλάσιο από αυτό της Καρακασσόν, από τα οποία σήμερα παραμένει μόνο ο επιβλητικός Ακρόπυργος και μερικά ίχνη από τα θεμέλια του κάστρου.
Το 1224 η πόλη κατακτήθηκε από τους Γάλλους υπό τον Λουδοβίκο Η΄. Το 1346, η Νιόρ αντιστάθηκε σε μια επίθεση των Άγγλων υπό τον Ερρίκο, δούκα του Λάνκαστερ [11] (Εκατονταετής πόλεμος). Παρ 'όλα αυτά πέρασε υπό αγγλική κυριαρχία με τη συνθήκη του Μπρετινί, το 1360.
Από το 1285, η πόλη ήταν «ελεύθερο λιμάνι», γεγονός που συνέβαλε στην οικονομική και εμπορική της ανάπτυξη.
Ύστερος Μεσαίωνας
Ο Μπερτράν ντυ Γκεκλέν επανακατέλαβε τη Νιόρ από τους Άγγλους στις 23 Μαρτίου 1372. Για να το πετύχει, παραπλάνησε τους Άγγλους, ντύνοντας διακόσιους από τους πιο γενναίους στρατιώτες του με αγγλικές στολές. Βλέποντάς τους έξω από τα τείχη, οι Άγγλοι φρουροί κατέβασαν την κινητή γέφυρα του φρουρίου. Οι Γάλλοι εισήλθαν στην πόλη και την κατέλαβαν. Έτσι, η Νιόρ επέστρεψε στο βασίλειο της Γαλλίας. Μία συνοικία της πόλης έχει ονομασθεί με το όνομά του στο χώρο του στρατοπέδου του.
Κατά τη διάρκεια της Πραγκερί (1440), μιας εξέγερσης Γάλλων πριγκίπων κατά των μεταρρυθμίσεων του Καρόλου Ζ', ο δελφίνος, μελλοντικός Λουδοβίκος ΙΑ΄ , έκανε τη Νιόρ έδρα του και της παραχώρησε πολλά προνόμια.
Τον 14ο αιώνα αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα η κλωστοϋφαντουργία και η βυρσοδεψία.
Στο τέλος του Μεσαίωνα έγινε η ανακατασκευή του λιμανιού που θα εξασφαλίσει την εμπορική ανάπτυξη της πόλης συνδέοντάς την με τον Ατλαντικό Ωκεανό. Κατασκευάστηκε με εντολή του Ιωάννη του Μπερί, κόμη του Πουατού, και από το λιμάνι της εξάγονταν στη Φλάνδρα και στην Ισπανία αλάτι, ψάρια, σιτάρι, μαλλί και φυσικά υφάσματα και δερμάτινα είδη. Συγχρόνως, στην πόλη δημιουργήθηκαν εκθέσεις και αγορές, με κτίρια που ήταν από τα πιο όμορφα στο βασίλειο.
Τον Νοέμβριο του 1461, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΑ' επιβεβαίωσε τα προνόμια της πόλης, ώστε να αναπτυχθεί περισσότερο.[12]
Νεότερη εποχή
Μετά την προσχώρησή της στη Μεταρρύθμιση το 1557, η πόλη έγινε προτεσταντική αλλά κατελήφθη από τους Ρωμαιοκαθολικούς το 1569.
Ένα από τα αιματηρά επεισόδια στη Νιόρ κατά τη διάρκεια των Θρησκευτικών πολέμων, έλαβε χώρα τη νύχτα της 27ης προς 28η Δεκεμβρίου 1588, κατά τη διάρκεια της οποίας έγιναν συγκρούσεις μεταξύ καθολικών και προτεσταντών με δολοφονίες, λεηλασίες και πυρκαγιές. Οι Ουγενότοι Σαιν Ζελαί και Αγκριπά ντ'Ωμπινιέ κατέλαβαν την πόλη. Το 1627, ο Νιόρ έγινε και πάλι καθολική, αλλά παρέμεινε ενεργό κέντρο του Προτεσταντισμού.
17ος-19ος αιώνας
Οι διώξεις κατά των Ουγενότων έπληξαν την πόλη από το 1668. Διήρκεσαν μέχρι το 1685 και ανάγκασαν πολλούς Ουγενότους να φύγουν, ιδιαίτερα στον Καναδά.
Το λιμάνι της Νιόρ, ωστόσο, συνέχιζε να ακμάζει με το εμπόριο δερμάτων και γουναρικών από τον Καναδά, όπου είχαν εγκατασταθεί πολλοί κάτοικοι της πόλης και της περιοχής. Ωστόσο, η ανάκληση του διατάγματος της Νάντης (1685) και στη συνέχεια η απώλεια του Καναδά οδήγησαν στην πτώση αυτής της βιομηχανίας που βρισκόταν στα χέρια των Ουγενότων.
Πριν από τη Γαλλική Επανάσταση, η βυρσοδεψία ήταν ακόμη ανθηρή και περισσότερες από 30 μονάδες ιππικού προμηθεύονταν από εδώ τα δερμάτινα παντελόνια τους.
Ναπολέων
Το 1807, ο Ναπολέοντας εξέδωσε διάταγμα για την ανάπτυξη του ποταμού Σεβρ Νιορταίζ, για να ενισχύσει τον ρόλο του ως πλωτής οδού. Το διάταγμα αυτό είναι η πρώτη πράξη που είχε ως αποτέλεσμα την ολική αποξήρανση των βαλτών της περιοχής. Εξασφάλισε επίσης την ευημερία της πόλης κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, εφοδιάζοντας το στρατό και το ιππικό του με δερμάτινα είδη από τη Νιόρ.
Ο Ναπολέοντας πέρασε από τη Νιόρ στο δρόμο της εξορίας για το νησί της Αγίας Ελένης και πέρασε μία από τις τελευταίες του νύχτες στη Γαλλία (2 και 3 Ιουλίου 1815) στη Νιόρ.
Σύγχρονη εποχή
Στις 7 Ιουνίου 1944, οι αεροπορικές δυνάμεις των ΗΠΑ βομβάρδισαν τη συνοικία του σταθμού προκαλώντας 40 θύματα. Οι στόχοι ήταν οι εγκαταστάσεις του σιδηροδρομικού σταθμού και μια μονάδα παραγωγής εξοπλιστικού υλικού για το γερμανικό στρατό.
Από το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, η πόλη έγινε σημαντικό διοικητικό και εμπορικό κέντρο, από τα κύρια χρηματοοικονομικά κέντρα στη Γαλλία.
Από το 1964 έως το 1972, τέσσερις κοινότητες συγχωνεύτηκαν με τη Νιόρ.
Η Νιόρ είναι η γαλλική πρωτεύουσα των ασφαλιστικών εταιρειών και των τραπεζικών εταιρειών, καθώς και των περιφερειακών υποκαταστημάτων εθνικών εταιρειών αμοιβαίων ασφαλιστικών εταιρειών όπως η Groupama και η Banque Populaire. Είναι ένα κύριο χρηματοπιστωτικό κέντρο της Γαλλίας (τέταρτη σε κατάταξη μετά το Παρίσι, τη Λυών και τη Λιλ).
Η οικονομία της βασίζεται κυρίως στον τριτογενή τομέα (ασφάλιση, τράπεζες, διοικητικές υπηρεσίες, ηλεκτρονικοί σύμβουλοι πληροφορικής, εμπόριο και εκθέσεις).
Η βιομηχανία είναι πολύ αναπτυγμένη. Η παραδοσιακή βυρσοδεψία (δέρμα σαμουά, γαντοποιία) έχει αντικατασταθεί από μεγάλες μονάδες επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων, αεροναυπηγικής και χημικών προϊόντων.
Η ομάδα ποδοσφαίρου της πόλης είναι η Σαμουά Νιορταί, η οποία παίζει στη Λιγκ 2, το δεύτερο υψηλότερο πρωτάθλημα στο γαλλικό ποδόσφαιρο. Η ομάδα Ράγκμπι Stade Niortais γιόρτασε την 100ή επέτειό της το 2009. Η ομάδα μπέιζμπολ Dragons παίζει στην περιφερειακή ένωση.
Η Νιόρ έχει πολλά αρχιτεκτονικά μνημεία, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονται:
- Ο Ακρόπυργος, ό,τι έχει μείνει από το παλιό φρούριο, που αποτελείται από δύο ισχυρούς τετράγωνους πύργους του 12-13ου αιώνα που συνδέονται με ένα ξεχωριστό κτίσμα του 15ου αιώνα. Σήμερα, στεγάζει το Εθνογραφικό Μουσείο του Πουατού.
- Το μέγαρο Πιλορί, το παλιό δημαρχείο της πόλης, 14ος-16ος αιώνας στεγάζει το μουσείο με συλλογές λιθογραφιών και νομισμάτων
- Η γοτθική εκκλησία Νοτρ Νταμ (της Παναγίας), κτίσμα του 15ου-16ου αιώνα
- Μουσείο Καλών Τεχνών, που στεγάζεται σε παλιό μοναστήρι
- Τα παλιά μπάνια
Το Πιλορί
Η εκκλησία Σαιντ-Ιλαίρ
Τα παλιά μπάνια
Η εκκλησία της Παναγίας
Η εκκλησία Σαιντ-Ετιέν
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
