Νότια Δοβρουτσά
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Νότια Δοβρουτσά (βουλγαρικά: Южна Добруджа, Yuzhna Dobrudzha ή απλά Добруджа, Dobrudzha, ρουμανικά: Dobrogea de Sud, Cadrilater ή Dobrogea Nouă) είναι περιοχή της βορειοανατολικής Βουλγαρίας, η οποία περιλαμβάνει τις επαρχίες Ντόμπριτς και Σιλίστρα, μέρος της ιστορικής περιοχής της Δοβρουτσάς. Έχει έκταση 7.566 χλμ² και πληθυσμό 358.000 κατοίκους. Ήταν μέρος της Ρουμανίας de jure από το 1913 έως το 1918 (de facto από το 1913 έως το 1916) και ξανά από το 1919 έως το 1940.
Στην αρχή της σύγχρονης εποχής, η Νότια Δοβρουτσά είχε έναν μικτό πληθυσμό Βουλγάρων και Τούρκων με αρκετές μικρότερες μειονότητες, συμπεριλαμβανομένων των Γκαγκαούζων, των Τάταρων της Κριμαίας και των Ρουμάνων. Το 1910, από τους 282.007 κατοίκους της Νότιας Δοβρουτσάς, οι 134.355 (47,6%) ήταν Βούλγαροι, οι 106.568 (37,8%) Τούρκοι, οι 12.192 (4,3%) Ρομά, οι 11.718 (4,1%) Τάταροι και οι 2.484 Ρουμάνοι.
Η Νότια Δοβρουτσά ήταν μέρος του αυτόνομου Πριγκιπάτου της Βουλγαρίας από το 1878 και μέρος του ανεξάρτητου βουλγαρικού κράτους από το 1908 μέχρι την ήττα της Βουλγαρίας στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο, όταν η περιοχή παραχωρήθηκε στη Ρουμανία βάσει της Συνθήκης του Βουκουρεστίου (1913).
Το 1914, η Ρουμανία ζήτησε από όλους τους ιδιοκτήτες γης να αποδείξουν την περιουσία τους και να παραδώσουν στο ρουμανικό κράτος το ένα τρίτο της γης που διεκδίκησαν ή να πληρώσουν το ισόποσο της αξίας της. Αυτό ήταν παρόμοιο με τις αγροτικές μεταρρυθμίσεις στη Ρουμανία που έγιναν τον προηγούμενο αιώνα, κατά τις οποίες οι γαιοκτήμονες έπρεπε να παραδώσουν τα δύο τρίτα της γης τους, η οποία στη συνέχεια παραδόθηκε στους αγρότες.[1] Στη Νότια Δοβρουτσά, πολλοί από τους αγρότες που έλαβαν τη γη ήταν έποικοι, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων χιλιάδων Αρμάνων από τη Μακεδονία, καθώς και Βλαχομογλενίτων από το ίδιο μέρος και Ρουμάνων από τη Βλαχία, γεγονός που οδήγησε σε ισχυρισμούς ότι οι μεταρρυθμίσεις είχαν εθνικιστικό σκοπό.[1][2]
Στις 7 Σεπτεμβρίου 1940, η Νότια Δοβρουτσά αποκαταστάθηκε στη Βουλγαρία βάσει της Συνθήκης της Κραϊόβα. Μετά τη συνθήκη ακολούθησε υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών: περίπου 110.000 Ρουμάνοι (σχεδόν το 95% των οποίων εγκαταστάθηκαν εκεί μετά το 1913), Αρμάνοι και Βλαχομογλενίτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη Νότια Δοβρούτσα, ενώ 77.000 Βούλγαροι έπρεπε να εγκαταλείψουν τη Βόρεια Δοβρούτσα. Μόνο μερικές εκατοντάδες Ρουμάνοι και Αρμάνοι έχουν απομείνει πλέον στην περιοχή.[2][3][4][5]
| Εθνότητα | 1910 | 1930[6] | 2001[7] | 2011[8] |
|---|---|---|---|---|
| Όλες | 282.007 | 378.344 | 357.217 | 283.395 3 |
| Βούλγαροι | 134.355 (47,6%) | 143.209 (37,9%) | 248.382 (69,5%) | 192.698 (68%) |
| Τούρκοι | 106.568 (37,8%) | 129.025 (34,1%) | 76.992 (21,6%) | 72.963 (25,75%) |
| Ρομά | 12.192 (4,3%) | 7.615 (2%) | 25.127 (7%) | 12.163 (4,29%) |
| Τάταροι | 11.718 (4,2%) | 6.546 (1,7%) | 4.515 (1,3%) | 808 (0,29%) |
| Ρουμάνοι | 6.348 (2,3%) 2 | 77.728 (20,5%) | 591 (0,2%) 2 | 947 (0,33%) |
Μεταξύ 1913 και 1940, κατά τη διάρκεια της ρουμανικής κυριαρχίας, η περιοχή κάλυπτε δύο επαρχίες: τη Ντουρόστορ και την Καλιάκρα. Σήμερα, η επικράτεια της Νότιας Δοβρουτσάς σχηματίζει τις επαρχίες Σιλίστρα και Ντόμπριτς.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
