Ο Γιατρός Πασκάλ
Μυθιστόρημα του Εμίλ Ζολά / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο γιατρός Πασκάλ (Γαλλικά: Le Docteur Pascal) είναι το εικοστό και τελευταίο μυθιστόρημα του Εμίλ Ζολά στον εικοσάτομο μυθιστορηματικό κύκλο του Οι Ρουγκόν-Μακάρ. Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 1893.[1]
Συγγραφέας | Εμίλ Ζολά |
---|---|
Τίτλος | Le Docteur Pascal |
Γλώσσα | γαλλικά |
Ημερομηνία δημιουργίας | 1893 |
Ημερομηνία δημοσίευσης | 1893 |
Πολιτιστικό κίνημα | Νατουραλισμός |
Μορφή | μυθιστόρημα |
Σειρά | Οι Ρουγκόν-Μακάρ |
Προηγούμενο | Η Πτώση |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Η πρόθεση του Ζολά στο μυθιστόρημα-ποταμό Οι Ρουγκόν-Μακάρ ήταν να δείξει πώς επιδρούσε η κληρονομικότητα και το περιβάλλον στα μέλη μιας οικογένειας κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Αυτοκρατορίας. Σ' αυτό το τελευταίο μυθιστόρημα ολοκλήρωσε τις θεωρίες του περί κληρονομικότητας.[2]Επίσης, Ο γιατρός Πασκάλ είναι ουσιαστικά μια ιστορία για τον αγώνα της επιστήμης έναντι της πίστης, του σκοταδισμού και των προκαταλήψεων. Η υπόθεση διαδραματίζεται μεταξύ 1872 και 1874, μετά την πτώση της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, μια περίοδος που παρείχε το ιστορικό πλαίσιο για ολόκληρο το έργο.[3]
Ο γιατρός Πασκάλ είναι, όπως έγραψε ο συγγραφέας, «ένα από τα πιο αγαπημένα μου μυθιστορήματα», γιατί είναι ταυτόχρονα, όπως αναφέρει, «η περίληψη και το συμπέρασμα όλης μου τη δουλειάς». Ο Πασκάλ είναι ένας από τους πιο σημαντικούς χαρακτήρες όλων των μυθιστορημάτων του Ζολά. Μέσα από αυτό το μυθιστόρημα, ο συγγραφέας μας ενημερώνει επίσης για τους δικούς του λόγους ύπαρξης.[4]