Οίκος των Αλπινιδών
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Οίκος των Αλπινιδών ή Οίκος του Κένεθ μακ Άλπιν ήταν δυναστεία του βασιλείου των Πίκτων, το οποίο σύντομα μετασχηματίστηκε σε βασίλειο της Άλμπα με πρώτο βασιλιά και γενάρχη τον Κένεθ Α΄ της Σκωτίας την δεκαετία του 840 και τελευταίο βασιλιά τον Μάλκολμ Β΄ της Σκωτίας (1034). Οι βασιλείς της δυναστείας ήταν όλοι σύμφωνα με την Βίβλο του Λεκάν απ'ευθείας απόγονοι του Κένεθ μακ Άλπιν, ενώ δεν αναφέρεται καθόλου στο γενεαλογικό δέντρο ο πατέρας του Άλπιν μακ Εχντάχ.[1] Οι ρίζες της οικογένειας είναι αβέβαιες, γενεαλογικά δέντρα που εμφανίστηκαν στα τέλη του 10ου αιώνα δείχνουν την καταγωγή του από τον Εντ Φιντ, αλλά υπάρχουν μεγάλες αμφιβολίες.[2] Σύγχρονοι ιστορικοί παρουσιάζουν τη γνώμη, ότι είχε γίνει βασιλιάς της Νταλ Ριάτα πριν ανέβει στον θρόνο των Πίκτων τη δεκαετία του 840, μετά τον θάνατο του Εογκάναν μακ Οένγκουσα.[3]
Οι πρώτοι βασιλείς της δυναστείας είχαν τον τίτλο του βασιλιά των Πίκτων. Ο τρίτος βασιλιάς και γιος του Κένεθ Α΄, ο Κωνσταντίνος Α΄ της Σκωτίας εμφανίζεται αμέσως μετά το τέλος του σαν ο τελευταίος από 70 Πίκτες βασιλείς. Οι βασιλείς του Οίκου των Αλπινιδών εξορίστηκαν (878), όταν ο μικρότερος αδελφός τού Κωνσταντίνου Α΄, ο Εντ μακ Κένεθ, ανατράπηκε από τον Γκίρικ, αλλά επέστρεψαν μετά την ανατροπή του Γκίρικ από τον γιο του Κωνσταντίνου Α΄, τον Ντόναλντ Β΄ της Σκωτίας. Ο Ντόναλντ Β΄ και οι απόγονοί του πήραν τον τίτλο του βασιλιά της Άλμπα.[4] Τον 10ο αιώνα η διαδοχή στον θρόνο γινόταν εναλλάξ ανάμεσα στους απογόνους του Κωνσταντίνου Α΄ και τον άλλο κλάδο της δυναστείας, τους απογόνους του Εντ μακ Κένεθ. Οι εμφύλιες διαμάχες συνεχίστηκαν μέχρι τις αρχές του 11ου αιώνα, που ο κλάδος του Εντ μακ Κένεθ εξέλιπε και ο κλάδος του Κωνσταντίνου Α΄ βασίλευσε χωρίς διεκδικητές, μέχρι το τέλος χωρίς γιους του τελευταίου βασιλιά Μάλκολμ Β΄. Οι μετέπειτα βασιλείς ήταν απόγονοι της κόρης τού Μάλκολμ Β΄, της Μπεθόκ από την δυναστεία του Ντάνκελντ.[5]