Οργισμένο Είδωλο
Βιογραφικό δράμα του Μάρτιν Σκορσέζε (1980) / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Οργισμένο είδωλο (πρωτότυπος τίτλος: Raging Bull) είναι βιογραφική δραματική ταινία παραγωγής 1980 σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορσέζε, βασισμένη στην αυτοβιογραφία του πυγμάχου Τζέικ ΛαΜόττα με τίτλο Raging Bull: My Story, την οποία διασκεύασαν για τη μεγάλη οθόνη οι Πολ Σρέιντερ και Μάρντικ Μάρτιν. Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο στο ρόλο του Λα Μότα, ενός πυγμάχου μεσαίων βαρών που με την αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, την υπέρμετρη οργή, τη σεξουαλική ζήλεια και τη ζωώδη του όρεξη κατέστρεψε τη σχέση του με τη σύζυγό του και αποξενώθηκε από την οικογένειά του. Μαζί με τον Ντε Νίρο εμφανίζονται ο Τζο Πέσι στο ρόλο του αδελφού του Λα Μότα, Τζόι και η Κάθι Μοριάρτι στο ρόλο της συζύγου του Λα Μότα, Βίκι. Στην ταινία εμφανίζονται επίσης σε μικρότερους ρόλους ο Νίκολας Κολασάντο, η Τερέζα Σαλντάνα και ο Φρανκ Βινσέντ.
Οργισμένο είδωλο (Raging Bull) | |
---|---|
Σκηνοθεσία | Μάρτιν Σκορσέζε |
Παραγωγή | Ίρβιν Γουίνκλερ Ρόμπερτ Τσάρτοφ |
Σενάριο | Πολ Σρέιντερ Μάρντικ Μάρτιν |
Βασισμένο σε | Raging Bull: My Story |
Πρωταγωνιστές | Ρόμπερτ Ντε Νίρο Τζο Πέσι Κάθι Μοριάρτι |
Μουσική | Τζιμ Χένρικσον |
Φωτογραφία | Μάικλ Τσάπμαν |
Μοντάζ | Θέλμα Σουνμέικερ |
Εταιρεία παραγωγής | United Artists |
Διανομή | United Artists και Netflix |
Πρώτη προβολή | 14/11 /1980 |
Κυκλοφορία | 1980 |
Διάρκεια | 129 λεπτά[1] |
Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής[2] |
Γλώσσα | Aγγλικά |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Ο Σκορσέζε ήταν αρχικά διστακτικός σε σχέση με την ανάπτυξη του εγχειρήματος, αλλά σιγά σιγά άρχισε να κατανοεί την ιστορία του Λα Μότα. Κάλεσε τον Πολ Σρέιντερ, ο οποίος είχε γράψει το σενάριο της ταινίας Ο Ταξιτζής (Taxi Driver) για να κάνει διορθώσεις στο αρχικό σενάριο του Μάρντικ Μάρτιν και κατόπιν προέβη κι ο ίδιος σε διορθώσεις σε συνεργασία με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Ο Τζο Πέσι πριν την προβολή της ταινίας ήταν άσημος ηθοποιός, όπως και η εικοσάχρονη Κάθι Μοριάρτι την οποία ο Πέσι συνέστησε στον Σκορσέζε. Οι σκηνές με τους αγώνες πυγμαχίας γυρίστηκαν σε μορφή χορογραφίας, ενώ ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο προκειμένου να μοιάσει στον Λα Μότα, κατά την περίοδο που είχε αποσυρθεί από τα ρινγκ πήρε 27 κιλά.
Οι κριτικοί της περιόδου υποδέχτηκαν την ταινία με ανάμεικτα συναισθήματα (ασκήθηκε επίσης κριτική για το βίαιο της ύφος), αλλά έλαβε την εύνοια των σύγχρονων κριτικών και με την πάροδο των χρόνων απέκτησε θρυλική υπόσταση και πλέον θεωρείται ως μια από τις καλύτερες αμερικανικές ταινίες όλων των εποχών. Έχει επαινεθεί από κριτικούς όπως ο Ρότζερ Ίμπερτ των Chicago Sun-Times, τον Τζιν Σίσκελ των Chicago Tribune, τον Βρετανό ιστορικό κινηματογράφου Λέσλι Χάλιγουελ, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου και από τα περιοδικά Time, The New York Times, Variety, Entertainment Weekly, Empire, Total Film, Film 4 και Sight and Sound. Οι Ρότζερ Ίμπερτ και Τζιν Σίσκελ χαρακτήρισαν την ταινία ως την καλύτερη της δεκαετίας του '80 και πλέον θεωρείται από πολλούς ως το μεγαλύτερο αριστούργημα του Σκορσέζε. Το 1990 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών.[3] Η απόδοση του Ντε Νίρο στην ταινία, θεωρείται έως και σήμερα ως μια από τις σπουδαιότερες στην ιστορία του κινηματογράφου. Η ταινία προτάθηκε για 8 βραβεία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και χάρισε στο Ρόμπερτ Ντε Νίρο το πρώτο του Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου και το δεύτερο Όσκαρ μετά τη βράβευση του με Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία Ο Νονός ΙΙ (The Godfather Part II) το 1974[4].