Ουί Αιμάρ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Ουί Αιμάρ ή Δυναστεία του Άιβαρ ήταν μια Νορβηγική δυναστεία που βασίλευσε στην Ιρλανδική θάλασσα, το βασίλειο του Δουβλίνου, τις δυτικές ακτές της Σκωτίας μαζί με τις Εβρίδες και τμήματα της βόρειας Αγγλίας στα μέσα του 9ου αιώνα. Η δυναστεία απέκτησε τον έλεγχο της Γιορκ στα μέσα του 10ου αιώνα αλλά βασίλευσε και σε άλλες περιοχές σε αόριστους χρόνους όπου οι βασιλείς ισχυρίζονταν ότι ήταν απόγονοι του Αιμάρ. Η έλλειψη πηγών έχει δυσκολέψει το έργο των ιστορικών αλλά είναι βέβαιο ότι κάποιο διάστημα 30 - 40 ετών ήταν βασιλείς στη Σκωτία.[1]
Βασίλευσαν επιπλέον στο Στραθκλάιντ και αργότερα για σύντομο χρονικό διάστημα στην Ιρλανδική επαρχία του Μύνστερ και στη Μερκία, στα δυτικά η δυναστεία των Ουί Αιμαρ ανέβασε τουλάχιστον δυο βασιλείς στο Λίμερικ από το οποίο έκαναν προσπάθειες να κατακτήσουν ξανά το Μύνστερ. Στον θηλυκό κλάδο δυο μέλη ονομάστηκαν βασίλισσες της Ιρλανδίας στα Ιρλανδικά Χρονικά ανώ αναφέρεται άλλη μια βασίλισσα του Λένστερ, στα Νορβηγικά Χρονικά αναφέρεται άλλη μια βασίλισσα της Νορβηγίας και μια βασίλισσα της Μπρέγκα. Το όνομα "ουί Αιμάρ" στα αρχαία Νορβηγικά μεταφράζεται ως "εγγονός" ή "απόγονος" του Αιμάρ αλλά η δυναστεία επίσημα περιλαμβάνει μόνο τον ίδιο και τους τρεις γιους του. Τα Ιρλανδικά Χρονικά περιγράφουν τον Αιμάρ σαν αδελφό του Αμλάιμπ Κονούνγκ και του Αουίσλ, τα Χρονικά του Ούλστερ περιγράφουν τον θάνατο του το 873 με τη φράση "Ο Αιμάρ βασιλεύς των Νορβηγών της Ιρλανδίας και της Βρετανίας τελείωσε τη ζωή του".[2] Σαν αρχηγός του Μεγάλου Στρατού της Δανίας ταυτίστηκε με τον Άιβαρ τον Ασπόνδυλο γιο του θρυλικού Ράγκναρ Λόθμπροκ κάτι που δείχνει ότι η δυναστεία είχε επεκτείνει τις εξουσίες του στην Ανατολική Αγγλία.[3]