Ουρακίλη
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η ουρακίλη (xημικός τύπος C4H4N2O2) αποτελεί μία ετεροκυκλική ένωση που εμπεριέχει αρωματικό δακτύλιο. Συνιστά μία από τις αζωτούχες βάσεις των νουκλεοτιδίων και ανήκει στην οικογένεια των πυριμιδινών. Συμμετέχει κατά κύριο λόγο στη δομή του RNA, αλλά έχει βρεθεί και στο DNA ορισμένων βακτηριοφάγων[1]. Στο μόριο του RNA σχηματίζει διπλό δεσμό υδρογόνου με την αδενίνη. Η ουρακίλη ανακαλύφθηκε αρχικά το 1900 και απομονώθηκε μέσω υδρόλυσης πυρήνων ζυμομυκήτων που βρέθηκαν σε θύμο αδένα και σπλήνα βοοειδούς, σπέρμα ρέγγας και φύτρο σίτου.[2]