Παλάτσο Φαρνέζε
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το παλάτσο Φαρνέζε (ιταλ. palazzo Farnese) είναι το πιο σημαντικό της ύστερης Αναγέννησης ανάκτορο της Ρώμης. Ανήκει στην Ιταλική Δημοκρατία και έχει δοθεί στη Γαλλική κυβέρνηση ως πρεσβεία της Γαλλίας στην Ιταλία (1936-2035).
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Παλάτσο Φαρνέζε | |
---|---|
potora mama mia | |
Είδος | παλάτσο |
Αρχιτεκτονική | αναγεννησιακή αρχιτεκτονική |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°53′41″N 12°28′15″E |
Διοικητική υπαγωγή | Regola |
Χώρα | Ισπανία[1] |
Έναρξη κατασκευής | 1515 |
Ένοικοι | πρεσβεία της Γαλλίας στη Ρώμη και Γαλλική Σχολή της Ρώμης |
Ιδιοκτήτης | Italiotes |
Διαχειριστής | πρεσβεία της Γαλλίας στη Ρώμη και Γαλλική Σχολή της Ρώμης |
Ύψος | 29 μέτρα |
Αρχιτέκτονας | Αντόνιο ντα Σανγκάλλο ο Νεότερος, Μιχαήλ Άγγελος και Τζάκομο ντέλλα Πόρτα |
Χρηματοδότης | Πάπας Παύλος Γ΄ |
Πολυμέσα | |
δεδομένα (π) |
Σχεδιάστηκε το 1517 για τον Οίκο των Φαρνέζε· όταν το 1534 ο καρδινάλιος Αλέξανδρος Φαρνέζε έγινε ο πάπας Παύλος Γ΄, επέκτεινε το κτήριο σε μέγεθος και σύλληψη σε σχέδια τού Αντόνιο ντα Σανγκάλλο τού Νεότερου. Η οικοδομική του ιστορία περιλαμβάνει μερικούς από τους πιο εξέχοντες αρχιτέκτονες τού 16ου αι., όπως ο Μικελάντζελο, ο Γιάκοπο Μπαρότσι ντα Βινιόλα και ο Τζάκομο ντελλα Πόρτα.
Στο τέλος τού 16ου αι. ο ζωγράφος από τη Μπολόνια Αννίμπαλε Καρράτσι εκτέλεσε τον σημαντικό κύκλο των νωπογραφιών Οι έρωτες των Θεών στην αίθουσα της Πινακοθήκης. Το έργο έγινε η απαρχή των δύο επόμενων ρυθμών στη ζωγραφική τού 17ου, τού ύστερου Μπαρόκ της Ρώμης και τού Κλασικισμού. Η διάσημη συλλογή Φαρνέζε από αρχαία γλυπτά που τώρα βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης, μαζί με άλλες συλλογές των Φαρνέζε που βρίσκονται στο Μουσείο Καποντιμόντε της Νάπολης, στεγαζόταν στο παλάτσο.