Πανελλήνιον
From Wikipedia, the free encyclopedia
Πανελλήνιον ονομάστηκε γνωμοδοτικό σώμα που ιδρύθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1828 από τον Ιωάννη Καποδίστρια, σε αντικατάσταση του Βουλευτικού, ως ένας από τους όρους που έθεσε για να αναλάβει την εξουσία.[1] Το Πανελλήνιον αντικαταστάθηκε από τη Γερουσία κατά τη Δ' Εθνοσυνέλευση του Άργους τον Ιούλιο του 1829.[2]
Το Πανελλήνιον αποτελούσαν κατά τη σύστασή του 27 μέλη, χωρισμένα σε τρία τμήματα. Στα τρία τμήματα, επικεφαλής ήταν οι πρόβουλοι.
Πριν την έκδοση των αποφάσεων του Καποδίστρια που αφορούσαν τις εκλογές του 1829, λόγω των αντιρρήσεων που έφερνε το Πανελλήνιον στην έκδοση των αποφάσεων αυτών, ο Καποδίστριας πρόσθεσε στο σώμα εννέα μέλη που τον βοήθησαν να αποκτήσει πλειοψηφία στην υποστήριξη των απόψεών του, κάνοντας το σύνολο των μελών του 36[3]. Αναφέρεται ότι από τα
Μέλη του Πανελληνίου ήταν ανάμεσα σε άλλους οι:
- Γεώργιος Κουντουριώτης, πρόβουλος της οικονομίας [4]
- Ιωάννης Κωλέττης
- Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης
- Νικόλαος Σπηλιάδης[5]
- Βιάρος Καποδίστριας, αδελφός του Κυβερνήτη Καποδίστρια, Κερκυραίος δικηγόρος που κλήθηκε από τον Καποδίστρια[1]
- Ιωάννης Γεννατάς, Κερκυραίος δικηγόρος που κλήθηκε και αυτός από τον Καποδίστρια[1]
- Γεώργιος Σισίνης
- Ανδρέας Π. Μεταξάς
- Χριστόδουλος Κλονάρης
- Τάτσης Μαγγίνας[6]
- Νικόλαος Ρενιέρης[7]
- Ανδρέας Ζαΐμης[8]
- Λυκούργος Λογοθέτης[8]
- Ανδρέας Καλαμογδάρτης
- Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος
- Ρήγας Παλαμήδης
- Πάνος Ράγκος[9]
- Γεώργιος Ψύλλας[5]
- Κωνσταντίνος Ζωγράφος[5]
- Α. Παπαδόπουλος[5]
- Χ. Αινιάν[5]
- Σπ. Παπαδόπουλος[5]
- Ν.Χ.Ι. Μέξης[5]
- Απ. Ν. Αποστόλης[5]
- Αλέξανδρος Κοντόσταβλος[5]
- Γεώργιος Σταύρου[5]