Ο Παρνασσός, σύμφωνα με τον κλασικό μύθο, ήταν ο τόπος κατοικίας του θεού Απόλλωνα και των Μουσών.
Ο Αντρέα Μαντένια δεν έδωσε τίτλο και σε άλλα τρία έργα του που φιλοτέχνησε για το σπουδαστήριο της Ισαβέλλας ντ΄ Έστε. Ανεξάρτητα από αυτές τις έρευνες, που κύριος σκοπός τους είναι να ρίξουν κάποιο φως στα σχέδια της φιλόδοξης Ισαβέλλας και των ουμανιστών φίλων της, ο πίνακας προκαλεί το ενδιαφέρον γιατί παρουσιάζει την ακραία εκείνη κλασική τάση που συνυπάρχει στο έργο του Μαντένια μαζί με την αγάπη για την αρχαιολογική γνώση και την επική έκφραση. Η διάρθρωση της σύνθεσης σε τρία επίπεδα είναι φανερή: αρχίζοντας από τον Ήφαιστο που χειρονομεί, περνά στην Αφροδίτη και στο Άρη, γαλήνια αγκαλιασμένους.
Γρήγορες Πληροφορίες Παρνασσός Parnasso, Ονομασία ...
Κατεβαίνει ως τις χορεύτριες που συνοδεύουν τον Ορφέα και καταλήγει σε μια αινιγματική μορφή στα δεξιά του πίνακα. Η σύνθεση περιλαμβάνει ανοίγματα, γεωμετρικές συμπτώσεις, παραλληλισμούς, λεπτομέρειες από χιτώνες που ανεμίζουν, δόρατα, βράχους, φύλλα. Μ΄αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένα είδος ισορροπίας, οριζόντια και κάθετα, η οποία χαρακτηρίζει το αρχικό στάδιο της αναβίωσης του νεοκλασικισμό.[2]
Ο Άντον Ράφαελ Μενγκς παριστάνει σε περίοπτη θέση του πίνακά του την Κλειώ να γράφει την ιστορία, ενώ ο Ραφαήλ στο αντίστοιχο πίνακά του την απεικονίζει να κρατά ανθρώπινο κρανίο ως σύμβολο της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και είναι ο πρώτος που προσθέτει στην Ουρανία την υδρόγειο σφαίρα.