Σαξονία-Κοβούργο και Γότθα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Σαξονία-Κοβούργο και Γότθα (γερμανικά: Sachsen-Coburg und Gotha), ή Σαξονία-Κοβούργο-Γότθα (γερμανικά: Sachsen-Coburg-Gotha [ζαξν κόμπουρκ γκότα]), ήταν Ερνεστινό δουκάτο της Θουριγγίας που κυβερνήθηκε από τον Οίκο του Βετίνου και που αποτελείτο από εδάφη των σημερινών ομόσπονδων κρατιδίων της Θουριγγίας και της Βαυαρίας στη Γερμανία.
Δουκάτο της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα | |||
---|---|---|---|
1826–1918 | |||
| |||
Χώρα | Γερμανική Αυτοκρατορία | ||
Διοικητική υπαγωγή | Γερμανική Συνομοσπονδία | ||
Πρωτεύουσα | Κόμπουργκ και Γκότα | ||
Γλώσσες | Γερμανικά | ||
Πολίτευμα | συνταγματική μοναρχία και μοναρχία | ||
Έκταση | 1.977 km² | ||
Πληθυσμός | 242.000 (1905) | ||
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Διήρκεσε από το 1826 έως το 1918. Τον Νοέμβριο του 1918 ο Κάρολος Εδουάρδος, Δούκας της Σαξονίας-Κοβούργου και Γότθα, αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Το 1920 το βόρειο τμήμα του δουκάτου (από το 1918 η Ελεύθερη Πολιτεία της Σαξονίας-Γότθα) συγχωνεύτηκε με έξι άλλες ελεύθερες πολιτείες της Θουριγγίας για να σχηματίσουν το Θουριγγικό κράτος: Σαξονία-Βαϊμάρη-Άιζεναχ (έως το 1918 δουκάτο), Σαξονία-Άλτενμπουργκ και Σαξονία-Μάινινγκεν (μέχρι το 1918 δουκάτα), Σβάρτσμπουργκ-Ρούντολστατ και Σβάρτσμπουργκ-Σόντερχαουζεν (έως τις αρχές του 1918), καθώς και το Λαϊκό Κράτος του Ρόις (έως το 1918 οι κυριότερες αρχές του Ρόις-Γκέρα και του Ρόις-Γκράιτς). Το νότιο τμήμα του Δουκάτου (από το 1918 το Ελεύθερο Κράτος του Κόμπουργκ), ως το νοτιότερο από τα κράτη της Θουριγγίας, ήταν το μόνο που, μετά από δημοψήφισμα, έγινε μέρος της Βαυαρίας.[1]
Το όνομα Σαξονία-Κοβούργο και Γότθα αναφέρεται επίσης στην οικογένεια του κυβερνώντος Οίκου της Σαξονίας-Κοβούργου και Γότθα, η οποία έπαιξε πολλούς ποικίλους ρόλους στη δυναμική και πολιτική ιστορία της Ευρώπης τον 19ο και τον 20ο αιώνα. Στις αρχές του 20ού αιώνα, πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ο οίκος των ηγεμόνων του Ηνωμένου Βασιλείου, του Βελγίου, της Πορτογαλίας, της Βουλγαρίας και της Σαξονίας-Κοβούργου και Γότθα.
Το 1910, ο Πορτογάλος βασιλιάς Εμμανουήλ Β΄ εκδιώχθηκε, και το ίδιο συνέβη στη Σαξονία-Κοβούργο και Γότθα το 1918 και στη Βουλγαρία το 1946. Από το 2016 κλάδοι της οικογένειας εξακολουθούν να κυριαρχούν στο Βέλγιο, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις άλλες σφαίρες της Κοινοπολιτείας. Ο πρώην τσάρος της Βουλγαρίας, Συμεών Β΄ (βασίλεψε το 1943-46), διατήρησε το επώνυμό του ενώ υπηρετούσε ως πρωθυπουργός της Βουλγαρίας από το 2001 έως το 2005.